Hier bederft men de jeugd (vervolg)

Het verhaal over Louis Pasteur van Janny van der Molen bracht Laika tussen de sterren in herinnering, van Bibi Dumon Tak, een schrijfster die zich graag voordoet als iemand die veel om dieren geeft. Ook daarin staat een hoofdstukje over dierproeven. En ook zij schrijft vanuit het standpunt van degene die proeven doet, maar wel is ze ietwat voorzichtiger dan Van der Molen. Dat neemt niet weg dat ook deze tekst teleurstelt. Het oogmerk is toch begrip voor dierproeven kweken. Dit is des te erger aangezien dit het Kinderboekenweekgeschenk van 2006 was. Vanaf 9 jaar. Uitgave Stichting Collectieve propaganda van het Nederlandse boek, - tel uit je winst.
Dumon Tak is heel positief over de geneeskunde. Baby’s worden gered die vroeger zouden zijn gestorven. Pilletjes, drankjes, zalfjes ‘werken steeds beter’. Het woord ‘bijwerkingen’ komt niet voor. De schandalen van de farmaceutische industrie worden genegeerd, maar waren in 2006 (heel) misschien nog niet zo bekend.
Ze laat het hoofd van het Nijmeegse proefdierlab aan het woord: “We hebben hier een groep van wijze mensen en die zegt iedere keer of er wel of geen dier gebruikt mag worden. En het mag alleen als de proef belangrijk genoeg is.” 
Iedereen, behalve Dumon Tak, weet dat dit lulkoek is. Deze “wijze mensen” bekijken de aanvragen met een natte vinger en geven altijd toestemming.
Tak merkt wel op dat er ieder jaar in Nederland meer dan 600.000 proefdieren afgemaakt worden. Voor kinderen betekent zo’n getal natuurlijk niet meer dan ‘veel’. Het aantal reservedieren dat ook nog eens afgemaakt wordt, noemt ze maar niet.

Dumon Tak besluit met het noemen van dieractivisten voor wie mensen die proeven doen moordenaars zijn. “En sommige mensen zullen knikken, want er worden inderdaad veel dieren gedood in een proefdierlaboratorium. Maar heel misschien kun je het ook anders zien. Heel misschien kun je zeggen dat die onderzoekers redders zijn. Geen dierenredders, dat niet. Maar mensenredders.”

Ook deze schrijfster heeft enig onderzoek gedaan maar ook zij vaart daarbij blind op de praatjes van de mensen die proeven doen. Maar toch, net als bij Van der Molen, schemert bij haar door dat het eigenlijk ‘niet netjes’ is – lees: immoreel - om levende wezens te martelen en doden om andere een beter leven te geven. Dat er andere methoden ontwikkeld dienen te worden, en ook daadwerkelijk worden, zonder dieren - kennelijk had ook deze auteur geen notie. Te ingewikkeld. 

 ***

Bibi Dumon Tak, Laika tussen de sterren (2006)