D O N G E N revisited

De kracht van Comité Dierennoodhulp is dat het niches opzoekt. Niches zijn relatief kleine onderwerpen, die echter, omdat ze doorgaans weggedrukt worden door grotere en belangrijker geachte onderwerpen, juist ook interessant zijn voor de media. Het is door Dierennoodhulp dat Dongen op de kaart gezet is – preciezer: op de zwarte lijst van incompetent gemeentebestuur.

Ons eerste bezoek aan Dongen brachten we op 10 augustus j.l. – het verslag daarvan hieronder. De ‘nazorg’ bestond - behalve uit het doen van aangifte van dierenmishandeling - uit het bestoken van elkaar met persberichten, waarna het vangen en doden van de duiven in opdracht van B&W. vrolijk verder ging.

Toen raakten we bekend met het feit dat Dongen een jeugd-gemeenteraad heeft. Besloten werd het beleid m.b.t. de ‘duivenoverlast’ aan hen voor te leggen. We kregen daartoe alle medewerking - men was blij dat de jeugdraad zich over een voor hen bevattelijk probleem kon buigen.

De zitting begon woensdagmiddag 16 september om half drie.
Op het podium zaten acht kinderen in de leeftijd van omstreeks 12 jaar. In de zaal waren twee tafeltjes gereserveerd, een voor het Comité, en een voor de burgemeester en de wethouder. Daarachter zat wat publiek, enkele raadsleden en persvertegenwoor-digers. Het was goed georganiseerd; zo waren er twee microfoons, een voor de ‘raadsleden’, en een voor de zaal.
Diverse persfotografen schoten hun plaatjes. Ook de nationale televisie gaf t.b.v. het Jeugdjournaal blijk van belangstelling. Eerst op de locatie van de gesloopte St.Josephkerk, daarna nog heel even in de ‘raadzaal’.
Zie: http://player.omroep.nl/?aflID=10129096

De leiding van de zitting was in handen van de begeleider van de jeugdgemeenteraad, die achtereenvolgens het woord gaf aan de wethouder, aan de woordvoerster van het Comité en tenslotte aan Marleen Drijgers van de Landelijke Werkgroep Duivenoverlast.
Marleen gaf een uitstekende presentatie. Haar grootste verdienste was misschien wel dat zij precies de juiste toon voor de kinderen wist te treffen: niet te moeilijk maar ook niet kinderachtig. En in het juiste tempo, dus niet gehaast. Het was prettig om naar haar te luisteren.
En bovenal: deskundig.

De essentie van haar verhaal vind je op de volgende website:
http://www.duivenoverlast.nl/duiventil.htm

In de pauze trok de ‘gemeenteraad’ zich terug voor besloten overleg. Het was voor mij bijzonder spannend met welk oordeel de kinderen zouden komen; voor de pauze hadden ze alleen pokerfaces laten zien.

Het oordeel luidde als volgt:

Het vangen en doden van duiven dient per direct te worden beëindigd.
Indien dat gebeurt is de raad bereid geld in te zamelen voor de aanschaf van een grote, professionele duiventil, er daarbij van uitgaande dat ook de gemeente bijdraagt in de kosten van aanschaf daarvan.

Ik stond perplex. Een applaus waard!

Daarna kregen wethouder, burgemeester en Comité gelegenheid voor een laatste woord.
De burgemeester hield zich op de vlakte; zij complimenteerde de jeugdige raadsleden voor hun inzet. Terecht.

De heer Stoop zette de jeugdgemeenteraad onmiddellijk buiten spel door te verklaren dat hij het heel positief vond wat hij gehoord had maaaaaaaar…………… dat hij aan het voorstel van de raad – helaas, helaas – op dit moment geen gevolg kon geven. Het doden van de duiven wordt zelfs NIET opgeschort!

Stoop liet zich vanaf het begin van de middag in de kaart kijken. Hij verweerde zich bijvoorbeeld tegen de aangifte van dierenmishandeling met de verwijzing naar de uitspraak van de Raad van State d.d. 28-1-2009, waarbij de Dierenbescherming in het ongelijk werd gesteld in haar eis dat minister Verburg handhavend zou optreden.
Hierbij enkele kanttekeningen.

1. Stoop vergelijkt appels met peren. De bestuursrechter is geen strafrechter. Dit zijn twee verschillende (procesrechtelijke) trajecten. Dierennoodhulp heeft – anders dan de Dierenbescherming - gekozen voor het strafrechttraject.

2. Het formele beroep op de uitspraak van de Raad van State toont deze wethouder ten voeten uit: hij wil D O D E N.
Daarbij meent hij kennelijk dat de uitspraak van de Raad van State zijn handelen verontschuldigt. Dat zelfs de nationale Dierenbescherming in actie komt voor een verbod op het doden van duiven, daar heeft hij maling aan: hij noemt het niet eens.

3. Dat de wetgeving wel eens niet zou kunnen deugen, dat deze achterhaald zou kunnen zijn, - dat er ook nog zoiets bestaat als een persoonlijk geweten, het komt allemaal niet in de man op.

4. Uiteraard stelde hij dat er "geen geld" is voor de aanschaf van o.a. een professionele duiventil. Maar er is wèl geld voor het wegvangen en doden van levende wezens. Beschamend.

De volgende zet is aan de 21 leden van de gemeenteraad. Er is dus nog een kans dat, naast het gezond verstand, moraal en fatsoen zegevieren.


----------------------------------------------------------------------------------

10-8-2009
Vandaag assisteerde ik bij een actie in Dongen - nabij Tilburg - gericht tegen het duivenbeleid van B&W aldaar. We waren in totaal met zes actievoerders en er was vrij grote belangstelling van de media, lokale en landelijke. Ik kan niet anders zeggen dan dat Sandra de zaken uitstekend georganiseerd had.
Rond het middaguur werden we op het gemeentehuis vriendelijk ontvangen door de heer Ad Stoop, loco-burgemeester. Sandra legde uit wat het doel van onze komst was, en bood enkele geschenken aan. Dat was allereerst een olijftak, het symbool van de vrede dat de duif in allegorische voorstellingen vaak in zijn snavel heeft. Daarna werd een aantal delen-Avipoint P20 aangeboden, een duivenwerend middel dat je veel op gebouwen ziet – ook in Dongen! – en dat bestaat uit roestvrijstalen naalden, met een brede spanwijdte, die op randen en richels gelijmd kunnen worden. Het laatste geschenk was een buitengewoon fraaie vlieger in de vorm van een roofvogel (zeearend); ook gebruik van dit middel heeft een duivenwerende werking. Het was jammer dat we het artikel in NRC Handelsblad d.d. 9-8-2009 over de Rotterdamse ervaringen met duivenoverlast niet meer hadden kunnen kopiëren om aan te bieden. (Mark Hoogstad, ‘Alleen doodknuffelen is gevaarlijk’)
Het verzoek van Sandra – namens vier organisaties - was uiteraard dat de gemeente deze duivenwerende middelen zou gaan gebruiken.

Het antwoord van de loco was dat hij niets ziet in duivenwerende middelen. Hij zet zijn kaarten, d.i. de gemeenschapsgelden, op het doden van de dieren. Toepassing van andere middelen heeft volgens hem slechts tot gevolg dat duiven op een naburig pand neerstrijken, en dat men zo doende heel Dongen van deze middelen zou moeten voorzien.
Daarnaast verzekerde Stoop ons dat hij niet alle duiven in Dongen wil laten doden.
Op de zolder van een huis naast de afgebroken St. Josephskerk zijn – zichtbaar - vangkooien geplaatst. Daar wordt al het gevogelte naar toe gelokt, ook duiven.

Na het gesprek met de heer Stoop zijn we met eigen ogen gaan kijken hoe ernstig de overlast is. Welnu, de enige bewijzen van overlast – uitwerpselen - vonden we direct rond de gesloopte St. Josephskerk. Vervuiling van betekenis in het dorp zelf hebben we niet kunnen constateren.
We hebben ook navraag gedaan bij enkele bewoners. Op een plein in het centrum werd ons verzekerd dat men g e e n overlast van duiven heeft. We zagen daar ook geen enkele duif.
We hebben gesproken met enkele bewoners van de woningen rondom de voormalige kerk. Zij wilden af van de overlast maar vonden het niet nodig dat daarvoor duiven gedood worden – indien bestrijding ook op een andere manier zou kunnen.

Conclusie. Het College van B&W probeert niet eens de relatief beperkte overlast met humane middelen te bestrijden.
Wat dit College duidelijk maakt is dat de civilisatie in Dongen nog niet diep wortel geschoten heeft. Het onnodig doden van dieren is barbaars, - niet van deze tijd.
Praktisch zal blijken dat dit beleid geen ander resultaat heeft dan het aantrekken van nog meer duiven: aan het doden van de dieren komt aldus geen einde.

---------------------------------------------------------------------------

Op verzoek van Comité Dierennoodhulp drie meter diervriendelijke Duivenwering gekocht, prijs 21 euro.



Het materiaal bestaat uit kunststofdelen, die op iedere gewenste lengte afgebroken kunnen worden en met siliconenkit overal op gelijmd.

Avipoint P20
Basis van UV bestendig polycarbonaat, naalden van 302 RVS, eenvoudig te lijmen.

WAAR TE GEBRUIKEN:
Door haar dichte patroon van naalden, welke een brede spanwijdte hebben, is dit het ideale produkt voor wering van randen en richels van gebouwen.

De toppen van de naalden staan 140mm uit elkaar, waardoor elke strip een gebied tot 205mm beschermt.

VOGELACTIVITEIT:
Voor gebruik in de meeste situaties, waar duiven overdag tijdelijk verblijven tot waar ze 's nachts slapen.