Contra: HERMANN NICHTS

Hoewel ik weinig demonstreer is er nog nooit een demo geweest waarvan ik niet met een goed gevoel terugkwam. Zo ook zaterdag j.l. in Tilburg tegen de Oostenrijkse bloedkunstenaar Hermann Nichts, die zijn kunstje al sinds minstens 10 jaar opvoert. Onbegrijpelijk dat deze artistieke randfiguur tot hoofdgast van het Tilburgse festival ‘Incubate’ gebombardeerd werd. Over provinciaal gesproken…
((Nichts verwijt zijn tegenstanders o.a. ‘uit de provincie’ te komen.)

De demo was een initiatief van Marit, een Rotterdamse doordouwer, en als zodanig bijzonder geschikt voor samenwerking met Comité Dierennoodhulp, dat ook van wanten weet. Dat ze ook nog zwanger is, hield haar niet tegen de reis naar Tilburg te maken om te protesteren tegen de aanwezigheid van de Oostenrijkse dierenbeul.

Het Comité had een groot en fraai spandoek gefabriceerd dat Joop en ik voor de ingang van het performanceterrein vasthielden. Op de een of andere manier sta ik bij een demo altijd in de zon – erg aangenaam! Joop is een Betuwse diehard; we maakten voor het eerst persoonlijk kennis. In mijn ogen is hij enigszins naïef: hij denkt de Dierenbescherming te kunnen bekeren: terug te brengen naar haar oorspronkelijke inspiratie. Een beetje zoals de evangelist op de hoek van de straat die zich inzet voor ’s mensen zieleheil. Enfin, ieder zijn meug.

Er was weinig politie. Dat vond ik een beetje jammer, - als activist voel je je dan toch niet helemaal serieus genomen. Veel blauw is altijd goed voor een demo: het werkt als een magneet op de omgeving, omdat iedereen wil weten ‘wat er aan de hand is’. De agenten die er waren deden een beetje portiersdienst voor Nichts; ze stonden er wat verloren bij en bemoeiden zich verder nergens mee.

We mochten alleen niet pal voor de ingang staan, zoals we dat bijvoorbeeld in Amsterdam voor Carré plegen te doen. De grap was dat we nu nog veel beter stonden, nl. direct aan de ingang van de straat waar iedereen langs moest, bezoekers en voorbijgangers. We stonden daar behoorlijk in de weg met ons grote spandoek, in het bijzonder voor auto’s en fietsers, die zich erlangs moesten wurmen. We deden ons best bezoekers zoveel mogelijk te hinderen. Mede daardoor hadden onze folderaars volop gelegenheid iedereen ons ‘programmaboekje’ aan te bieden ;-)

Er waren veel media en fotografen. Ook uit de eerdere ervaringen in het nabijgelegen Dongen krijg ik de indruk dat demonstreren in Brabant heel ongewoon is, misschien zelfs not done. In overeenstemming daarmee onder de demonstranten g e e n Tilburgse Partijleden. Uiteraard al helemaal g e e n Tilburgse leden van de Dierenbescherming. De Tilburgers die er wel waren, waren van diverse pluimage, o.a. kunstenaars, een raadslid, burgers. Een viertal punkers kwam te laat: toen het afgelopen was!

Na afloop een drankje op een terras en daarna de lange rit naar huis, extra tijdrovend wegens wegwerkzaamheden bij knooppunt Empel, met kilometerslange file.

Niettemin: we hebben ons best gedaan om het Tilburgse varken te wreken, dat geslacht werd voor amusementsdoeleinden; een belediging voor de Tilburgse kunst en cultuur.