Zo pleit hij, precies zoals ik zelf al eens gedaan heb, voor het fokken van dieren zonder poten. Dat is bijv. prettig voor de dierentuin: ruimteprobleem opgelost.
De column begint als volgt:
“Daar zullen ze bij de Partij voor de Dieren van opkijken. Nu de bio-industrie maar blijft groeien, zo betoogt filosoof Adam Shriver in het vakblad Neuro-ethics, wordt het tijd voor een drastische oplossing. Laten we genetisch gemodificeerde dieren kweken die immuun zijn voor pijn.”
Verderop schrijft hij o.a.: “Momenteel dient de biotechnologie vooral het belang van de vleesindustrie.”
En dan komt het: "Mogen de dieren zelf dan alsjeblieft ook een beetje meeprofiteren van de genetische revolutie?"
Ik heb Keulemans laten weten dat deze wens naïef te noemen is.
Hij zou kunnen weten dat voor de overgrote meerderheid der bevolking het lijden der dieren geen enkele (praktische) betekenis heeft.
Indien er al zoiets als het uitschakelen van het pijngevoel, stress etc. mogelijk zou worden, dan zou alles op alles gezet worden om dat van toepassing te laten zijn op mensen.
Toepassing op dieren - anders dan voor tests - zou echt de allerlaatste optie zijn.
Men denke slechts aan het onverdoofd castreren van biggen, omdat de verdoving een 'berensmaak' aan het vlees zou geven...
Smaak belangrijker dan wreedheid - ziedaar de mens.
Ik dacht eigenlijk al toen ik mijn column schreef - ik ga vast iets van Barend horen. Waarvoor wederom dank, interessant punt dat je aanroert.
BeantwoordenVerwijderenUiteraard kan ik je cynisme goed volgen, maar het ligt nog een slagje ingewikkelder - mensen genetisch modificeren is een kant die we (voorlopig) beslist *niet* opgaan.
Daarvoor past onze soort dan weer, bang als we zijn voor gerommel aan onze biologie.