Vanmiddag herkende ik een oud-leerling en sprak haar aan; in jaren niet meer gezien maar ze was weinig veranderd. Ze herkende mij ook en we hadden een leuk babbeltje over vroeger en nu. Op een gegeven moment vroeg ik - een beetje vrijpostig (?) - hoeveel kindjes ze had. Het antwoord was: “Twee van mezelf.”
Dat antwoord bleef me bij. Moderne vrouwen hebben kennelijk kinderen van zichzelf, en van anderen….
Het herinnert me aan een opmerking van een collega, die onlangs tegen mij sprak over............de zoon van mijn vrouw.
Ook dat moest ik even verwerken.
Je moet er niet aan denken wat er gebeurt als deze stellen - onverhoopt - uit elkaar gaan. Neemt ieder dan zijn eigen kinderen mee, zijnde de inbreng bij de huwelijks voorwaarden?!
Of wordt van de kinderrechter weer een Salomonsoordeel gevergd?
Aan het strand komt het tegenwoordig ook veel vaker voor dat kinderen hun ouders niet kunnen terugvinden. Volgens de strandpolitie letten de ouders veel slechter op hun kinderen dan vroeger. En dat aan zee!
BeantwoordenVerwijderenTja, het dier als product en nu het kind als product... Overigens heb ik mijn vijf poezenkinderen van mijzelf. Mijn dierenarts zegt dat ik de moeder van mijn poezen ben en zij kan het weten!