Proeven op honden en katten (1)

Stichting Informatie Dierproeven
In reactie op de niet aflatende kritiek en acties van burgers en organisaties tegen dierproeven hebben in de laatste jaren onderzoekers besloten wat publicitair weerwerk te bieden. In Nederland hebben zij zich verenigd in de Stichting Informatie Dierproeven (SID). Momenteel onder leiding van Cees Smit, die ooit begon als leider van de patiëntenkoepelorganisatie VSOP.

Smit valt op doordat hij slachtoffer is van een groeistoornis. Onderzoekers waardeerden zijn acties pro-dierproeven door hem een eredoctoraat te verlenen. Vandaar dus: dr. C. Smit.

Bedoelde informatie wordt o.a. verstrekt via de website. Zelf spreek ik liever van ‘misinformatie’. Het is het prototype van de positie die onderzoekers sinds jaar en dag innemen: misleiding. Dit gebeurt in de regel door het vertellen van halve waarheden.
De informatie is dus op zichzelf vaak wel juist, maar niet volledig. Dat gebeurt met opzet. Bedoeling is immers de burger achter zich te krijgen, hem te winnen voor het doen van dierproeven.

('Den Haag' heeft men al achter zich; dit maak ik binnenkort nog eens duidelijk.)

***

NRC Handelsblad
Smits SID troffen we weer eens aan in NRC Handelsblad. Hij schreef een stukje over proeven met honden en katten, in reactie op het actuele burgerinitiatief dat een verbod hierop beoogt.
Een weerwoord werd – zover ik weet - door NRC Handelsblad niet geaccepteerd. Dat is niet vreemd als je je realiseert dat ieder medium afhankelijk is van informatie van onderzoekers voor de wetenschapsbijlagen. Dus die jaagt een krant niet graag tegen zich in het harnas. Zelden of nooit tref je er een artikel in aan dat pleit voor een verbod op dierproeven. Aan het commerciële belang worden belangen van proefdieren vlot ondergeschikt gemaakt. Verwacht niks van journalistieke moraal. Niet voor niets hebben sommige kranten tegenwoordig een ombudsman aangesteld. Nog veel belangrijker is dat er nu internet is.

***

Proeven op honden en katten
Smits artikel bevat precies 1 (geheel) correcte bewering. Alleen is de gevolgtrekking eruit misleidend. Juist is dat diergeneesmiddelen op dieren getest moeten worden, net zo goed als dat voor medicijnen bij mensen het geval is. Voor Smit is dit een argument pro-dierproeven. Lange halen gauw thuis. Want de zaak ligt uiteraard wat ingewikkelder. Als volgt.

Ik ben tegen dierproeven en ben van mening dat ze wettelijk verboden moeten worden, en uitgefaseerd. Medicijnen voor mensen worden nu eerst getest op vrijwilligers, gezonde en zieke, voordat ze door de geneesmiddelenautoriteit goedgekeurd worden voor commerciële productie.

Bij dieren is van vrijwilligheid geen sprake. Daardoor is men aangewezen op de hulp van de verzorgers van de huisdieren. Dat betekent dat het waarschijnlijk wat meer organisatie vergt, o.a. medewerking van dierenartsen, om tot testprocedures te komen.

Het is in geen geval een argument om de huidige praktijk te rechtvaardigen van het meedogenloos testen op gefokte honden en katten.

***

De overige ‘informatie’ van Smit is op dezelfde manier misleidend. De S.I.D. is nu eenmaal niet objectief. Smits complete tekst vind je hier.
Barends reactie volgt separaat. Degenen die mij hun tekst voor de krant t.k.n. toestuurden – inclusief het afwijzende antwoord van de NRC-redactie! – dank ik hartelijk.

Ook dank aan Proefdiervrij : betere een summiere reactie dan helemaal geen een: Antidierproevencoalitie!

Overigens heeft de mailactie in de richting van het SID-bestuur m.i. geen enkele zin.

***