Naar de apenhandelaar in Tilburg

Om kwart voor 12 was ik op het NS-plein in Tilburg. Van de ca. 100 activisten die ik verwachtte aan te treffen, was er niet een. Wat nu. Teruggaan met de eerstvolgende trein? Zonde van mijn 35 euro. Op eigen gelegenheid naar de Kapelmeesterlaan lopen, waar de apenhandelaar gevestigd is?

Ik besloot nog maar even af te wachten. Er was wel politiesurveillance, dat was bemoedigend.

Toen ik zag ik een jonge vrouw met het logo van de partij op haar tas. Ik sprak haar aan maar ook zij tastte in het duister. Er kwam een jongeman bij staan die gelukkig over een telefoonnummer beschikte. De oplossing: het NS-plein is niet het stationsplein, maar het ligt aan de zijkant van het station, een kleine tien minuten lopen van de hoofdingang. Weetje: het Tilburgse (centraal) station ligt niet aan een plein maar aan een straat, de Spoorlaan.

We vertrokken om een uur. Er waren naar schatting zo’n vijftig activisten, en een handvol politiemensen die zo vriendelijk waren kruispunten voor ons vrij te houden. Het was een heel mooie dag dus prima geschikt voor een wandeling. Die wandeling duurde bijna drie uur. De nieuwe burgemeester, Noordanus (PvdA), had via een kort geding weten te bewerkstelligen dat we niet door het centrum mochten, dat was een tegenvaller. Daar stond tegenover dat we een geluidswagen bij ons hadden, die zoveel decibel produceerde dat het over heel Tilburg te horen moet zijn geweest. De stemming was dan ook prima, en aan yells geen gebrek. We stopten twee keer voor een toespraak door de bendeleider, de eerste keer op een kruispunt vlakbij een bontzaak. “Niet chique maar ziek”. Inderdaad zag ik niet een bontkraag onder de deelnemers.

klik op foto voor vergroting

Tilburg begin ik een beetje te kennen, al was ik nog nooit aan de Kapelmeersterlaan geweest. Maar onderweg herkende ik het standbeeld voor Peerke Donders, en passeerden we verschillende musea, waaronder De Pont. De apenhandel blijkt gelegen aan de rand van de stad, aan de buitenkant van een woonwijk. Toen we eenmaal buiten de binnenstad waren schakelde de geluids-installatie over op muziek. Revolutionaire muziek, vrijheids-liederen. Doordat het koud was kreeg ik behoefte aan een sanitaire stop. Daarin was niet voorzien, dus ik zonderde me onopvallend af, en verdween in de struiken.

De aankomst bij Hartelust was een anticlimax. We konden er niet dichtbij komen doordat er aan het begin van de straat dranghekken geplaatst waren. We kregen het bedrijf dus niet te zien en we konden ook niet naar de prijs van een aap vragen. We hebben er enige tijd lawaai staan schoppen maar we bleven er niet te lang om de honderden apen niet nog meer schrik aan te jagen.

En de politie had nog een verrassing in petto. De demonstratie moest aldaar ontbonden worden, d.w.z. geen geluid meer, en geen spandoeken en posters. De karavaan mocht op eigen gelegenheid de weg terug zien te vinden. Een vreemde gang van zaken, maar we verzetten ons niet, we hadden het eigenlijk wel gehad, na zo’n lange mars.

Respect voor Dieren is een alternatieve uitgave van de Antidierproevencoalitie. Er doen veel punkers aan mee, compleet met hanekammen, zwarte rouwkleding, met het kruis op kniehoogte. Veel jonge mensen, dat is goed om te zien, want de strijd tegen de vivisectie vergt een lange adem. Het viel op dat er vrij veel gerookt werd, maar ook dat geen rommel gemaakt werd. De afvalbakken langs de route stonden er niet voor niets.

Tilburg – we’ll meet again

Foto: Joris Buijs/PVE

.