Piet Borst op herhaling

De eerste column van Piet Borst na de zomer is alweer meteen raak: de ijdelheid druipt er vanaf, en het thema is door Borst zo uitgekauwd als het maar zijn kan *.
Hij kan het maar niet verdragen dat er mensen zijn die geen hoge pet op hebben van zijn métier, en die zelfs zover gaan dat ze andere typen onderzoek beproeven. Het is de heksenjacht van de Vereniging tegen de Kwakzalverij waaraan Borst, kennelijk bij gebrek aan onderwerpen, maar al te graag meedoet. De eerste kritiek op zijn eigen vakgebied moet ik nog van hem lezen.

En is er nog iets dat hem zwaar op de maag ligt: dat zijn dierproeven. Heeft de man misschien een restgeweten? Het lijkt er niet op. Met de volgende truc - wijzen naar anderen - probeert hij zich te rechtvaardigen; hij schrijft: “Actievoerders zijn niet vies van geweld” enz. Het is een tussenzinnetje, maar tekenend voor de man die in de loop der jaren (tien)duizenden dieren misbruikt en gedood heeft. Over geweld gesproken…

Te vrezen valt dat Borst aan een Mea Culpa nimmer zal toekomen.


* Piet Borst, ‘Irrationaliteit’ (NRC H. 29-8-2009)

In de kou laten staan

Het Alpentrio Tirol zingt het volgende:

Host a bisserl Zeit für mi?
Zeit für uns zwoa!
Laß mi net im Leb'n steh'n
laß mi net alloa.

Die derde regel moet wel betekenen: Laat me niet in de kou staan, samen met de volgende: laat me niet alleen.

Maar de letterlijke tekst is: Laat mij niet in het leven staan.

In een Duits woordenboek kan ik dat niet vinden. Die geeft wel wat ik eerst meende te horen toen ik de tekst nog niet gelezen had:
im Regen stehen lassen.

Leben en Regen lijken qua klank op elkaar. Dus hoe zit dat?
Is het een dichterlijke vrijheid?
In de kou of regen laten staan, is in dit geval ook wel wat zwakjes uitgedrukt.

Ghislaine

Dit is Ghislaine Plag - het nieuwe gezicht van de NCRV. Ze komt o.a. in de plaats van Cees Grimbergen als presentator van 'Rondom Tien'.

Nu is ze al veel op de radio te horen.

Geboren in Dordrecht in 1975. Verdere achtergrond heb ik niet kunnen vinden.

Ze heeft een ongewone voornaam - die blijkbaar de familienaam wat muzikaliteit moest bijzetten.

De grap is echter dat niemand precies schijnt te weten hoe je die naam uitspreekt. En een vlucht in een verkorting is er niet. Wat ik op de radio dan ook meen te horen is dat die voornaam maar een beetje ingeslikt wordt en de nadruk toch op P L A G komt te liggen. Vermoedelijk juist niet wat de ouders gewenst hadden.

Host a bisserl Zeit für mi?

Schlagermuziek en het levenslied – dat ligt nogal ver uit elkaar.
Het levenslied gaat vaak over de tragiek van het leven. Bijvoorbeeld over de pijn van mensen die uit elkaar gegaan zijn.
Schlagermuziek beziet het leven in het algemeen van een zonniger kant. De liefde wordt bezongen, de wens om samen naar een eiland in de zon te gaan en dergelijke romantische teksten meer.

Het ‘Alpentrio Tirol’ maakt dat onderscheid niet. Ook op de bitterste tekst wordt vrolijk lachend gemusiceerd. Net zo het publiek: de tekst heeft geen enkel belang, we klappen gezellig mee op de maat van de muziek. Uiteindelijk zijn we een avondje uit.

Interessant is het taaltje, het dialect.
Veel wordt verkort: ich > i; mich > mi; nicht > net.
Klanken worden gereduceerd tot o.
Voorbeeld: Allein > alloa(n); sagen > sog’n; hast > host; hab > hob;
magst > mogst.



http://www.youtube.com/watch?v=5ZzEpyGSkpc

Verlang net von mir
daß i nimmer woan
verlang net von mir
daß i geh!
I sitz' jed'n Tag ganz alloan dahoam
und woaß daß i no auf di steh'!

Es is als verlaßt mi die ganze Welt
mir kommt got koa Lacher mehr aus!
I pfeif schon auf all's
brauch' koan Hauf'n Geld
I kenn mi scho nimmer mehr aus!

Host a bisserl Zeit für mi?
Zeit für uns zwoa!
Laß mi net im Leb'n steh'n
laß mi net alloa.

Host a bisserl Zeit für mi
du red' ma uns aus.
I hob dir so viel zum sog'n
komm endlich wieder z'Haus!

Du hast mir oft g'sogt
daß du glücklich bist
du hast mir oft g'sogt
daß'd mi mogst.
Doch komm i mir vor
wia a kloaner Fisch
dem irgendwer s'Wasser ablaßt.

I brauch' di zum Leb'n
es is wirklich wahr.
Sei ehrlich
du brauchst mi doch a!
Was is eigentlich plötzlich in di g'fahr'n?
I hoff es is koa and'rer Mann!

Où sont les neiges d'antan?

In “Villon et les neiges d'antan” toonde Paul Verhuyck aan dat François Villon in de Ballade des dames du temps jadis oftewel Ballade des Neiges d'antan hoogstwaarschijnlijk sneeuwpoppen heeft beschreven.

Where have all the cowboys gone?

Ubi sunt (literally "where are...") is a phrase taken from the Latin:
Ubi sunt qui ante nos fuerunt?, meaning "Where are those who were before us?"

Ubi sunt is a phrase that begins several Latin medieval poems.

Sometimes thought to indicate nostalgia, the ubi sunt motif is actually a meditation on mortality and life's transience.

The medieval French poet François Villon famously echoes the sentiment in the Ballade des Dames du Temps Jadis ("Ballad of the Ladies of Times Past") with his question, Où sont les neiges d'antan? ("Where are the snows of yesteryear?")

For his fantasy novel The Lord of the Rings, J. R. R. Tolkien wrote a similar poem, composed by his fictional people of Rohan who are partially modelled after the Anglo-Saxons. Part of this goes:

Where now the horse and the rider? Where is the horn that was blowing?
Where is the helm and the hauberk, and the bright hair flowing? [...]
They have passed like rain on the mountain, like a wind in the meadow;
The days have gone down in the West behind the hills into shadow.

Lemuren

Dit is een lemuur, een bedreigde diersoort, die in het wild alleen voorkomt in het Madagascar van Alex en Maxima. Wordt gezien als evolutionaire voorganger van de apen.

Sinds enkele jaren leven er in Artis een stuk of vijf op een eilandje, waar het publiek via roosters naartoe kan en ze kan aanraken. Het Apenheul-model. Na sluitingstijd staat er stroom op de roosters.

Ze zijn leuk om te zien, met heel dikke staarten. Een dankbaar dierentuindier, een publiekstrekker. Geen Nederlandse dierentuin kan er meer buiten.
Zoals met veel soorten spant Emmen de kroon: een kolonie van omstreeks 40 dieren!

Let op hoe het fokprogramma gemotiveerd wordt:

Lemuren worden met uitsterven bedreigd door het verdwijnen van het tropisch regenwoud op Madagaskar.

D a a r o m maken zij onderdeel uit van een Europees fokprogramma (EEP) waar Artis ook aan meewerkt.

Misdaad en Straf

In het begin van deze maand hadden we het over de eeuwige roep om strengere straffen (zie hieronder).
Hoe streng je het strafrecht ook maakt – en het buitenland kent daarvan nog pittige voorbeelden – het maakt niet uit: de man/vrouw-in-de-straat BLIJFT roepen om strengere straffen.

Vooral als er weer eens iets misgaat is het prijs. Als een mantra weerklinkt dan – ter zee, te land en in de lucht - de roep om strengere straffen.

Sinds ik geen krant meer lees en daardoor meer aangewezen ben op het nieuws op de autoradio, valt mij steeds weer op hoezeer de mensheid bezeten is van misdaad. Toen ik nog de Telegraaf las, wist ik niet beter dan dat misdaad en Telegraaf synoniem waren. Die krant staat iedere dag bol van moord en doodslag, compleet met foto’s, interviews en achtergrondverhalen.

Maar nu blijkt dat het helemaal niet exclusief-Telegraaf is. Ik kan de radio niet aanzetten, niet een nieuwsbericht beluisteren of er komt ineens, volkomen onverwacht na het wereldnieuws, weer een mededeling over misdaad voorbij. De oogst van vandaag: Hoek van Holland, Christel Ambrosius, de Turkse crèchemoordenaar. Gisteren hadden we ook nog even de moord uit 1983 in Delft (‘Café Het Koetsiertje’).

Je vraagt je af waarom dat allemaal iedere keer weer zo nadrukkelijk gebracht moet worden. Voor een deel moet het bedoeld zijn als afschrikking. Denk erom: misdaad loont niet – ze pakken je toch wel. Aan de andere kant spreekt dat zichzelf met iedere nieuwe melding meteen tegen.

Het kan dan ook haast niet anders dan dat misdaad ook een kick geeft. Peter R. de Vries verdient er een goede boterham mee. We zijn verslaafd aan de prikkel van schokkend nieuws.

Een misdaadvrije wereld – het zou niet best zijn!
____________________________________________

‘Strengere straffen’

Aardig gesprekje op de radio met twee strafrechtrechtadvocaten. Een van hen was de bekende, licht extravagante maar zeer ervaren Inez Weski. De andere een mij onbekende, beginnende strafpleiter.

Ik heb niet het hele gesprek gevolgd maar wat ze duidelijk maakten was hoezeer het strafrecht de laatste jaren verhard is. Er werd uitgelegd hoe moeilijk het tegenwoordig is voor overheid en politiek om om te gaan met het begrip ‘verdachte’.

Verder werd uitgelegd dat allerlei rechtswaarborgen voor de verdachte afgeschaft zijn, dat termijnen thans vrijwel eindeloos verlengd kunnen worden en dat – last not least – in het algemeen veel strengere straffen dan voorheen opgelegd worden.

Desalniettemin blijft het Telegraafpubliek (e.a.) ROEPEN OM STRENGERE STRAFFEN.

Naar mijn mening zal deze roep nooit verstommen omdat het in de aard van de mens zit.
De mens wordt angstig geboren; misschien doordat het ter wereld komen al geen lolletje is.
Die angst raakt de mensheid nooit meer kwijt. Men kan om die reden niet leven met de zekerheid dat er a l t i j d gevaar dreigt. Het kind vertrouwt op de bescherming van vader en moeder, de volwassene op die van politie en justitie. We weten allemaal wat die bescherming waard is, maar weigeren ons daarbij neer te leggen.

Lemming

De lemming staat erom bekend dat de grootte van zijn populatie in verschillende jaren sterk kan fluctueren. De populatie van predatoren die vooral van lemmingen leeft, wisselt met de lemming-bevolkingsdichtheid: in een goed lemmingjaar krijgen ze veel kroost, het jaar daarop zijn er veel roofdieren en weinig lemmingen, zodat er minder roofdieren komen en de lemmingen weer in aantal kunnen toenemen.

Wanneer er veel dieren zijn trekken lemmingen verder.

Deze vaak massale trek spreekt zo tot de verbeelding, dat er allerlei volksverhalen over zijn ontstaan.
Zo zou de trek niet te stoppen zijn (het dier zou zelfmoord plegen om plaats te maken voor andere lemmingen), en zelfs geen halt houden voor de zee (waarin de dieren massaal zouden verdrinken) of onneembare obstakels (waarvoor de dieren zelfs spontaan zouden exploderen).

De Disney-organisatie heeft op de basis van deze verhalen een natuurfilm (White Wilderness, 1958) gemaakt over het leven in het hoge noorden, waaronder de lemming. In de film is duidelijk te zien hoe lemmingen in grote aantallen over een klip vallen. Dit was echter in scène gezet: buiten beeld duwde men de beestjes over de rotswand heen.

Dit heeft doorgewerkt in het spraakgebruik.

Het scheldwoord "lemming" slaat op iemand die zonder nadenken met de groep meeloopt, wat de gevolgen ook mogen zijn.

De Lemmings computerspellen zijn ook gebaseerd op dit vermeende gedrag: men moet lemmingen redden die anders hun ondergang tegemoet lopen.

Er zijn omstreeks 40 grote en kleine collecties dieren (o.a. dierentuinen) in ons land. Voor zover mij bekend heeft geen van deze lemmingen!

Kakelt u mee?

Hartelijk dank voor uw e-mail.

De staatssecretaris bedoelt met 'een gedragen voorstel' dat het KNMI met alle partijen gaat kijken naar een nauwkeuriger en betrouwbaarder weeralarm.

Bij dat overleg worden betrokken de politie, ANWB en commerciële weerbureaus. In het najaar zal de staatssecretaris het nieuwe plan presenteren aan de Tweede Kamer.

Met vriendelijke groet,
Lydia van Ham
Publiekscommunicatie Verkeer & Waterstaat


LET OP: niet replyen op deze e-mail

Bruna

Brunawinkels hebben een erg onpraktische winkelindeling (‘routing’) doordat de toonbank met kassa's tegen de zijwand aan staat. De rijen die zich hiervoor vormen staan precies in de loop van de mensen die in de winkel willen rondkijken.

Met de filiaalmanager in mijn w.c. heb ik het daarover gehad

En hij heeft naar mij geluisterd. De vernieuwde en uitgebreide zaak heeft de toonbank/kassa naast de ingang. Een heel praktische opstelling. Er ontstaat voor de klanten nu een prettige ruimte om rond te kijken en vanaf de toonbank heeft het personeel een goed uitzicht op wat de klanten precies aan het doen zijn.

Overigens heeft de manager zich wel moeten inspannen om er toestemming van de Brunadirectie voor te krijgen.


PS. Het postkantoor sluit volgende maand; per zelfde datum handel je postzaken nu af bij.......de Bruna! Geen slechte deal voor die keten

Mexicaanse griep

Van Roel Coutinho (RIVM) moeten we in onze elleboog niezen.
En maar liever geen handen meer geven.

Hebben die moslima's toch gelijk!

Fixeer je aap òf………..

òf stuur NU een protestmail, via:

http://www.stopdierproeven.org/e-mailalert_pagina/e-mailalert_pagina.html

Honderd Hemeltergende Clichés

Vandaag keert mijn familie van vakantie terug. Op de luchthaven zal de jongere generatie de benen willen strekken, de oudere zal willen dat iedereen bij elkaar blijft, de bagage. Al lopen er geërgerde mensen tussen, er zal veel en over aanzienlijke afstanden naar elkaar geroepen worden.

Een van die geërgerde gezichten zou van mij kunnen zijn.

Het is verleidelijk in het laatste stukje van het seizoen een conclusie te trekken. De stand van het land in een handomdraai geduid. Wij zijn blij en ontevreden tegelijk, begrijp ik uit de onderzoeken. Als dit klopt, als de ander werkelijk de hel is, kan ik me in de uitkomsten vinden – als ik ergens een hekel aan heb, is het wel aan andere mensen.
Tegen het einde van de middag zal mijn familie het erf oprijden – eindelijk weer het eigen toilet. Er zal iets gemakkelijks te eten worden gemaakt, er komt Nederlandse koffie op tafel, het Journaal wordt aangezet, daarna begint het grote bellen.

De telefoongesprekken volgen een vast patroon. De reis krijgt een weinig aandacht, het gebrek aan beenruimte in het vliegtuig, alles gaat zo vlug mogelijk door de gespreksmolen, iedereen wil naar het weer, de warmte.

Beller: ‘Elke dag meer dan dertig graden? Was dat wel uit te houden dan?’

Familielid: ‘Nou, het gekke is: als het hier zo warm is, is het drukkend, benauwd. Maar daar… daar gaat het wel.’

Beller, op een toon alsof hij een wetenschappelijke ontdekking heeft gedaan: ‘Ja, dat komt door de vochtigheid, hè. Het is daar veel droger.’

Familielid: ‘Ja, klopt, je hebt daar echt een andere warmte.’

Waarom vertellen mensen elkaar altijd dezelfde verhalen? Het heeft me altijd verbaasd, en ook een beetje beangstigd, al is de enige verklaring die ik ervoor kan bedenken: het dient de geruststelling, de wereld is groot, het leven onbegrijpelijk, de andere warmte vormt daartegen een bezwerende formule.

Met vrienden heb ik eens de aanzet gemaakt voor een verzameling verhalen die mensen elkaar altijd vertellen. Als u dergelijke verhalen kent, wilt u ze misschien wel onder dit stukje achterlaten. Verklaringen zijn ook welkom. Publiceren we na de zomer Honderd Hemeltergende Clichés.

Een van mijn vrienden besloot een mailtje eens als volgt: ‘Buigend, zich achterwaarts verwijderend.’ Daaronder zijn initialen, in kleine lettertjes.

Peter Middendorp

Romance (2)

Een van de meeslependste melodieën die ooit bedacht zijn, is de 'Romance', in 1955 gecomponeerd door de Rus Dimitri Sjostakovitsj (1906-1975).



Geschreven als filmmuziek voor 'The Gadfly' en ook gebruikt in de populaire tv-serie 'Reilly'.

http://www.youtube.com/watch?v=QDW4VJGKLAQ

Talent

Ik kijk vrijwel nooit tv maar onlangs heb ik me bezondigd aan zo’n anderhalf uur voetbal. Oranje speelde tegen Engeland en dat is een aansprekende tegenstander. Geen verwende over het paard getilde spelers maar bijtertjes, die niet graag verliezen. Ze verloren dan ook niet, al zag het daar in de eerste helft niet naar uit. Door domme fouten in de Britse achterhoede kwam Nederland gemakkelijk op 2-0 voorsprong. Als je zo’n voorsprong nog uit handen geeft, dan kun je beter wat anders gaan doen.
Ik zag voor het eerst David Beckham: zijn tatoeages vielen meer op dan de kwaliteit van zijn spel. Hij werd in de pauze dan ook gewisseld voor ene Jermain Defoe.(foto)

In tegenstelling tot de meeste spelers die groot en sterk zijn, is Defoe een klein mannetje van 1.70 m. Maar hij is snel en behendig en de Nederlandse achterhoede kreeg geen vat op hem. Hij scoorde tweemaal en bepaalde daarmee de eindstand op 2-2. Ik was blij dat het afgelopen was, want ik voorzag dat deze Defoe nog wel een paar doelpunten gemaakt zou hebben.

De Nederlandse spitsen waren onmachtig, net als de Britse.
Op dat ene kleine echte talent na.

Taal

In het Engels wordt met browsing de manier aangeduid waarop o.a. geiten, hazen, konijnen, herten, giraffen, olifanten van nature foerageren.
Wij nemen dat woord over omdat het lekker kort is en spreken van ‘browsen’.
Het staat min of meer tegenover het eten van gras, zoals koeien, schapen en paarden dat doen. Dit laatste noemen wij grazen, en de Engelsen grazing.

Dat het Engels dus een werkwoord mèèr heeft dan het Nederlands betekent niet dat het Engels een rijkere taal is. Je zou hoogstens kunnen denken dat het Engels een kortere taal is, omdat wij – in dit geval - meer woorden nodig hebben om hetzelfde te zeggen.
Beide talen maken dezelfde onderscheiding; zo zeggen wij bijv. niet dat geiten grazen.

Zo’n handig woord als browsing importeren wij, en we maken er meteen een Nederlands werkwoord van met de standaarduitgang –en: lopen, spelen, browsen.
Zo ontstaan leenwoorden.

Ontlening is een universeel taalverschijnsel: ook het Engels kent het, en ook uit het Nederlands. Een lange lijst voorbeelden staat op: http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_English_words_of_Dutch_origin

Een geit is geen schaap

De ene herkauwer is de andere niet. Je vraagt je dus af wat er gebeurt als er een kruising geboren wordt tussen schaap en geit, wat heel zelden voorkomt.

Browsing is a type of predation in which a herbivore (or, more narrowly defined, a folivore) feeds on leaves, soft shoots, or fruits of high growing, generally woody, plants such as shrubs.

This is contrasted with grazing predation, usually associated with animals feeding on grass or other low vegetation.

An example of this dichotomy are goats (which are browsers) and sheep (which are grazers); these two closely related ruminants utilize dissimilar feeding preferences.

Merijn bij de Lorredraaiers

Vorige zomer recenseerde Merijn Henfling een voorstelling van circus Herman Renz positief in de Volkskrant. Dat door dat circus o.a. een eenzame olifant gecontracteerd was, dat zag hij niet – althans: het deerde hem niet. Sterker, hij schreef: “Of de dompteuse Adriana Folco die met haar liefdevolle act met olifant Baby laat zien waarom dieren niet uit het circus hoeven te worden verbannen.”

Zie: http://www.volkskrant.nl/archief_gratis/article1049664.ece/Een_oer-Hollands_circus_met_een_nieuwe_dosis_modern_spektakeltheater

Deze zomer was Henfling weer in het circus, dit keer bij Ellen ten Damme in Carré.
Hij schreef er weer een recensie over in de Volkskrant. En hij vond het weer prachtig. (Wat vindt Henfling niet prachtig?!)

Het gekke is: bij Cirque Stiletto treden geen dieren op.

En nog gekker: Henfling ZAG dat niet!

Hij wijdt ruim 400 woorden aan de voorstelling en het woord ‘dier’ komt niet voor.
Je had toch op z’n minst mogen verwachten dat hij geschreven zou hebben dat Ellen ten Damme met Cirque Stiletto laat zien waarom dieren uit het circus verbannen moeten worden.
Zie: http://www.volkskrant.nl/kunst/article1273785.ece/Verrassend_circus_met_Ten_Damme

Zwemmen met varkens

bron: Het Parool d.d. 15-8-2009

NB. Let erop hoe de hand van Dafne veranderd is in een varkenspoot!

Jubileum luchtvaart

Op Schiphol is vandaag het 100-jarig bestaan gevierd van de Nederlandse luchtvaart.

Op Schiphol-Oost landden twintig historische vliegtuigen, waaronder de Uiver die in 1934 in negentig uur van Londen naar Melbourne vloog en een Catalina, een watervliegtuig uit de Tweede Wereldoorlog.

Tour
Het evenement was de afsluiting van een tour langs de Nederlandse vliegvelden van luchtvaartmuseum Aviodrome. Eerder landden de historische vliegtuigen op de vliegvelden van Maastricht, Eelde en Texel.

De geschiedenis van de Nederlandse luchtvaart begon in 1909 toen Graaf De Lambert bij Etten-Leur een paar minuten met een vliegtuigje vloog.

http://www.nos.nl/nosjournaal/artikelen/2009/8/15/150809_nederland_luchtvaart_jarig.html

Groenenda(e)ler

Herdershonden zijn honden die gefokt zijn voor het werken met vee.

Er zijn tussen de herdershonden aanzienlijke verschillen in bouw en temperament. Deze zijn vaak verklaarbaar door de omstandigheden in de streek waaruit de honden afkomstig zijn en het vee waarmee gewerkt werd. Meestal waren dat schapen, maar het konden ook runderen, geiten of varkens zijn, soms ganzen. Runderen en varkens vragen om een krachtiger optreden dan schapen. Een hond die te timide is maakt geen indruk op de kudde, maar als de hond te hard is kan het vee in paniek raken.

Sommige rassen zijn gefokt als specialisten voor een bepaalde taak, andere zijn juist all-rounders. Meestal hebben herders weinig waardering voor honden die bijten. De honden moeten dus op andere manieren proberen indruk te maken. Door uit te vallen zonder echt te bijten, door luid blaffen, of door het vee dreigend aan te staren. Al deze eigenschappen zijn afgeleid van het natuurlijk jachtgedrag van de hond. Maar een herdershond mag niet de neiging hebben om het spoor van echt wild te volgen, dat zou hem als bewaker van de kudde onbetrouwbaar maken.

Herdershonden als huishond
Herdershonden zijn gefokt om nauw met hun baas samen te werken. Ze zijn niet noodzakelijkerwijs intelligenter dan andere rassen, maar wel bijzonder goed opvoedbaar. Daarom zijn herdershonden ook voor veel andere taken geschikt. Bekend is de inzet van Duitse, Hollandse en Mechelse herders als politiehond. Vroeger werden deze rassen ook veel gebruikt als blindengeleidehond, maar daarvoor worden tegenwoordig vooral de wat zachtaardiger retrievers ingezet.

De nauwe band met de baas maakt de herdershond tot een aantrekkelijke huishond. Maar er moet wel rekening mee gehouden worden dat sommige rassen wat scherp kunnen zijn en dat herdershonden niet altijd zijn ingesteld op het leven met kinderen of andere honden. Verder zullen juist de beste werkende rassen zich als huishond al snel vervelen, onrustig worden en hun eigen (ongewenste) bezigheden gaan zoeken.

Drink liever geen Spa

Lid 2 van de Nederlandse Reclame Code luidt:

Reclame dient in overeenstemming te zijn met de wet, de waarheid, de goede smaak en het fatsoen.

Toelichting:
De Reclamecommissie stelt zich bij de beoordeling van de vraag of de commercial in strijd is met de goede smaak en het fatsoen, terughoudend op, dit wegens op het subjectieve karakter van deze criteria.

De vraag is wat er overblijft van dit artikel bij een dergelijke vrijblijvende opstelling.
Zo is in een recente tv-commercial van Spa de eerste reactie van een vrouw die een spin op de vloer van haar keuken ziet, haar voet erop te zetten om hem dood te trappen. (Spa laat de commercial (nog?) niet zien op zijn website.)

De Commissie noemt dit niet schokkend.

Een reclame die laat zien dat men een dier dood wil trappen, is naar mijn mening wel degelijk schokkend en in strijd met fatsoen en goede smaak. Het bevestigt en versterkt daarbij dit gedrag van sommige mensen, terwijl hij ook nog eens wordt gemaakt door mensen die het doodtrappen een normale reactie vinden en goedgekeurd door de directie van een vooraanstaand bedrijf die er blijkbaar net zo over denkt: Wie van een Spadrinker in de weg loopt, wordt doodgetrapt.

Naar mijn mening dient reclame origineel en verrassend te zijn. Het willen doden van mens of dier hoort daar niet bij.

http://www.reclamecode.nl/bijlagen/28-4-2009_10_14_14.PDF

De geboorte van een cliché

Het gebruik om bij het weggaan Doei! te roepen i.p.v. Dag!, stuitte aanvankelijk bij sommige mensen op weerstand. Maar het gebruik bleek zo krachtig dat het onweerstaanbaar werd en inmiddels ingeburgerd is, ook bij Willem-Alexander en Maxima.
Dan wordt het tijd voor iets anders.

Dat is er nu.

We spreken af dat we vanaf vandaag zeggen:

Dikke Doei!

Als je meedoet, dan roepen straks heel Nederland en België het en staan we nu aan de wieg van een nieuw cliché.

Pudeur

Een vrouw die de fiets neemt, stapt daar heel zedig op, d.w.z. dat ze zoveel mogelijk haar benen bij elkaar houdt. Dat lukt redelijk goed met de gewone damesfiets.
Heel anders dan de heren die bij het opstappen hun rechterbeen ongegeneerd hoog over het zadel slingeren en daarbij hun klok- en hamerspel vrij laten rondzwaaien in het boxershort.
Bij het instappen in de auto daarentegen verliest een vrouw haar pudeur. Zij staat daarbij een kort moment zo wijdbeens als maar mogelijk is: met één been al in de auto, het andere nog erbuiten.
Het achterwerk steekt ze ver naar achteren om op de juiste plaats in de stoel te belanden.
Op het laatste moment wordt het ‘buitenbeen’ bijgetrokken.
Opgelucht slaat ze het portier met een harde klap dicht.

Er is nauwelijks een andere houding te bedenken die zo onelegant is. Tegelijk zullen er weinig taxichauffeurs (en andere heren) zijn die niet graag het portier voor een vrouw openhouden.
Ik vind het vreemd dat bij de duizenden automodellen er geen enkel ontwerp is dat de instap voor de vrouw wat comfortabeler maakt.



Dameszadel
Ik wilde het even hebben over het dameszadel. Dat kunnen we ons nu niet meer voorstellen, dat vrouwen in een ander zadel paardreden dan mannen, alhoewel er nog steeds een Nederlandse vereniging ‘Het Dameszadel’ actief is.

Maar het idee erachter vind ik wel grappig. Het zitten met gespreide benen werd kennelijk – door mannen - gezien als onkuis. Dat is trouwens nog steeds zo: een dame die zit, houdt haar knietjes bij elkaar. Een vrouw spreidt haar benen alleen in, laten we zeggen, uitzonderlijke situaties. Overigens moet wel bedacht worden dat je met een gewone jurk niet op een paard komt.

Er moest dus iets op gevonden worden, om vrouwen ‘netjes’ op een paard te laten zitten. Dat werd een zadel waarbij ze de benen aan dezelfde kant hebben, dus bij elkaar. Maar om er niet af te glijden heeft de amazone een ‘hoorn’ tussen haar benen, waaraan het rechterdijbeen steun heeft. Een kleine concessie. Van hoe dat voelt heb ik geen idee; krijg je er geen blauwe plekken van?



Hoe dit verder ook zij, sinds vrouwen algemeen lange broeken dragen – na WO II – is er geen reden meer om nog verschil te maken in zadel.

Wat het beste voor het paard bij dit alles is? Een vrouw weegt meestal niet veel, dus ik denk dat dat niet veel zal uitmaken. Maar dat het conventionele zadel makkelijker rijdt, ook voor het paard, lijkt me buiten kijf.

Stierkalfjes op de snelweg A7

Een stierkalf heeft zaterdagmiddag (2 aug. 2009) op de A7 bij Marum voor de nodige consternatie gezorgd.
Het dier was ontsnapt uit een weiland en liep langs snelweg.
Diverse automobilisten zagen het gebeuren en zetten hun voertuigen op de vluchtstrook.
Met behulp van enkele agenten werd het dier achter de afrastering gelokt.
De eigenaar van de jonge stier heeft zich over het dier ontfermd.
Samen met bekenden werd het dier weer in het juiste weiland geplaatst.

----------------------------------------------------

In november 2008 was de politie in een vergelijkbare situatie door het dolle heen en gebruikte het grofste geweld:

DVHN | Gepubliceerd op 06 november 2008, 11:47

Een jonge stier die gistermorgen ontsnapt was bij Israëlische slachterij Al Noer in Tolbert is op de snelweg A7 ter hoogte van Leek afgeschoten door de politie.

Het dier afkomstig uit Lettelbert was door het dolle heen en rende in de richting van de snelweg, waar de stier volgens de politie voor levensgevaarlijke situaties zorgde.

De agenten probeerden het beest eerst nog van de weg te krijgen door het frontaal aan te rijden.

Het gewonde dier krabbelde echter overeind en dreigde over de vangrail van de tegenoverliggende weg richting Drachten te springen.

Op dat moment besloot de politie het dier dood te schieten.



Commentaar Politie Groningen - district Noordwest,
d.d. 21-11-2008.

Let speciaal op: "snel en effectief gedood"

Geachte heer / mevrouw,

Hierbij bevestig ik de ontvangst van uw per brief van 9 november 2008 aan de regiopolitie Groningen kenbaar gemaakt klacht tegen het in uw ogen barbaarse optreden tegen een ontsnapte stier op 6 november j.1. op de snelweg A -7 onder Leek.

(…)

Ondanks mijn formele opstelling wil ik van de gelegenheid echter graag gebruik maken om u mijn zienswijze kenbaar te maken.
Voor de betrokken politiemensen bestond geen alternatief meer op het moment dat het stierkalf op de snelweg in het nog rijdende verkeer terecht kwam en zo een acuut en ernstig risico voor een ongeval opleverde met onvoorspelbare gevolgen voor inzittenden.

Hun keus dat de mens hier vóór het dier gaat acht ik een logische, waarbij nog komt dat diréct handelen geboden was, met op dát moment voorhanden zijnde middelen. Het dier was door het dolle heen en had al iemand verwond.

Daarom is het snel en effectief gedood in een actie die ook de betrokken politiemensen bepaald niet als plezierig ervaren hebben.

In het vertrouwen u voldoende te hebben geïnformeerd,
hoogachtend,

De kracht van de moedertaal

Mijn versie van Spamfighter is 'opgedateerd', is de melding die ik vandaag ontvang.
Goed voor een glimlach, maar tegelijk een fraaie illustratie van de kracht van de moedertaal.

Het Engelse 'update' wordt op allerlei manieren aan ons taaleigen aangepast; zo spreken we ook van 'updaten' als werkwoord.

Beetje armoedig natuurlijk ook wel dat we kennelijk niet een oorspronkelijk Ned. werkwoord voor dit verschijnsel kunnen/willen kiezen. Duitsers geven zich in dit opzicht in het algemeen minder gemakkelijk gewonnen.

De ethiek van NRC Handelsblad

Onder de kop ‘Leven zonder uitzicht’ pleit de hoofdredactie van NRC Handelsblad heden voor het - in beginsel - gratiëren van levenslang gestraften.*
Het commentaar begint als volgt:

Als de rechter een levenslange gevangenisstraf oplegt, is daar een goede reden voor. Wie de lijst levenslang gestraften doorneemt, valt van de ene gruwelijkheid in de andere.

Maar zegt de redactie verderop: Totale uitzichtloosheid is onwenselijk en onmenselijk.
De krant wil dus af van het uitzitten van gevangenisstraf tot de dood erop volgt.

Ik kan dat pleidooi volgen. ‘Levenslang’ is een vorm van doodstraf, die inhumaan is niet alleen, maar waaraan ook de afschrikkende werking ontbreekt, zoals voldoende bewezen is, - ook in de landen die misdadigers nog wel executeren.

Ik veronderstel dat mevrouw Donker als hoofdredacteur zichzelf een hele progressieveling vindt met dit pleidooi voor een humane behandeling van de zwaarste criminelen die de samenleving voortbrengt.

Maar dan overschat ze zichzelf toch.

Want nog nimmer heb ik haar een ethische kanttekening zien maken bij het doen van dierproeven. Een ethische kanttekening die hout snijdt, wel te verstaan.
Sterker: in de wetenschapsbijlage praat de krant vrijwel wekelijks dergelijke onderzoekers naar de mond, maar - veelbetekenend - met weglating van aantallen en/of
soorten betrokken proefdieren.

De redactie is begaan met het lot van de zwaarste criminelen, maar dat volkomen onschuldige, weerloze dieren gevangen worden gehouden en dagelijks in grote aantallen gemarteld en gedood - daar zwijgt ze over. Kennelijk beschouwt ze dat als beschaafd, als humaan.

Dierproeven worden voor een heel groot deel gedaan met geen ander doel dan bevrediging van de nieuwsgierigheid van de onderzoekers. En net zoals bij de doodstraf de afschrikkende werking op z’n minst discutabel is, zo is dat evenzeer het geval bij dierproeven. De stand van de interne geneeskunde is (m.i.) pover te noemen.


* Hoofdredactioneel Commentaar, zie: http://weblogs3.nrc.nl/commentaar/