De lemming staat erom bekend dat de grootte van zijn populatie in verschillende jaren sterk kan fluctueren. De populatie van predatoren die vooral van lemmingen leeft, wisselt met de lemming-bevolkingsdichtheid: in een goed lemmingjaar krijgen ze veel kroost, het jaar daarop zijn er veel roofdieren en weinig lemmingen, zodat er minder roofdieren komen en de lemmingen weer in aantal kunnen toenemen.
Wanneer er veel dieren zijn trekken lemmingen verder.
Deze vaak massale trek spreekt zo tot de verbeelding, dat er allerlei volksverhalen over zijn ontstaan.
Zo zou de trek niet te stoppen zijn (het dier zou zelfmoord plegen om plaats te maken voor andere lemmingen), en zelfs geen halt houden voor de zee (waarin de dieren massaal zouden verdrinken) of onneembare obstakels (waarvoor de dieren zelfs spontaan zouden exploderen).
De Disney-organisatie heeft op de basis van deze verhalen een natuurfilm (White Wilderness, 1958) gemaakt over het leven in het hoge noorden, waaronder de lemming. In de film is duidelijk te zien hoe lemmingen in grote aantallen over een klip vallen. Dit was echter in scène gezet: buiten beeld duwde men de beestjes over de rotswand heen.
Dit heeft doorgewerkt in het spraakgebruik.
Het scheldwoord "lemming" slaat op iemand die zonder nadenken met de groep meeloopt, wat de gevolgen ook mogen zijn.
De Lemmings computerspellen zijn ook gebaseerd op dit vermeende gedrag: men moet lemmingen redden die anders hun ondergang tegemoet lopen.
Er zijn omstreeks 40 grote en kleine collecties dieren (o.a. dierentuinen) in ons land. Voor zover mij bekend heeft geen van deze lemmingen!
Walt Disney was ook een kattenhater, wat duidelijk aan zijn stripverhalen over Mickey Mouse en Boris Boef te merken was. Wat je nu over lemmingen schrijft in verband met Disney, spant de kroon.
BeantwoordenVerwijderen