Toen een verslaggever van Trouw n.a.v. het voorlaatste congres vroeg waarom dit niet openbaar was, antwoordde Marianne Thieme dat er dan eerst iets in de statuten moest veranderen (als ik het mij goed herinner) en in elk geval dat sommige leden dan het gevoel zouden krijgen dat ze niet vrijuit konden spreken. Dit laatste argument voedt natuurlijk het wantrouwen tegen de partij.
Ten tijde van de Koude Oorlog koos de PSP voor de derde weg (wij waren zowel tegen de Nato als tegen het Warschaupact). Hoewel wij vaak als cryptocommunisten werden beschouwd, waren de landelijke congressen altijd openbaar. We hadden niets te verbergen.
De SP heeft nu ook openbare congressen.
De PVV en TON hebben geen leden en dus geen congressen. Van de echte politieke partijen is de PvdD dus de enige die geen journalisten tot het congres toelaat.
Hierdoor moet de buitenwacht wel denken dat het óf om een totalitaire partij gaat, óf om een sekte.
Ten onrechte wordt nu de schijn gewekt dat de meerderheid der aanwezigen journalisten wilde kunnen blijven weren. Dit is echter toch wel enigszins bezijden de waarheid. Ofschoon niet van elke zich journalist noemende media-employee valt te verwachten dat ie objectief en/of serieus verslag zal doen, speelde dit argument nauwelijks een rol. Men was echter wel bang voor de theoretische mogelijkheid dat zoveel lieden met niet-PvdD gezinde bedoelingen zich zouden opgeven voor een congres, dat de PvdD-leden zelf niet meer aan bod zouden komen. Geen argument om publikatie tegen te gaan dus, maar een uit practische overwegingen.
BeantwoordenVerwijderenDit begrijp ik nu weer niet. Het is toch niet de bedoeling dat verslaggevers het woord voeren?
BeantwoordenVerwijderenOp vertoon van een perskaart heeft men toegang.
Voor de (schrijvende) pers kan men evt. plaatsen in de zaal bij elkaar reserveren zodat men er enigszins zicht op houdt.
Fotografen verdwijnen meestal al snel nadat ze een paar plaatjes hebben geschoten.
Het gaat toch overal zo?
Ik ben het helemaal met de laatste regel eens van Erika.
BeantwoordenVerwijderenEen bijkomend voordeel van het toelaten van journalisten is dat de partij zo weer onder de aandacht van het grote publiek wordt gebracht. Een nadeel is wel dat onenigheid binnen de partij op sensationele manier naar buiten kan worden gebracht, wat vroeger bij de PSP ook is gebeurd. Dit leidt tot schade aan het imago van de partij. Aan de andere kant kan beslotenheid het imago ook schade berokkenen. Al met al een moeilijke kwestie.
BeantwoordenVerwijderenWelnee - helemaal niet moeilijk.
BeantwoordenVerwijderenMeningsverschil is alleen maar gezond. Du choc des opinions la vérité jaillit.
Je zou juist veel meer rumoer in de partij willen hebben. De PvdD heeft nu het meest weg van een partij makke schapen die achter hun leiders aan kuieren.
Toch kan ik mij voorstellen dat sommige mensen zich geremd voelen als ze weten dat wat ze zeggen in de krant kan komen te staan. De aanwezigheid van journalisten kan een onbevangen discussie in de weg staan. Wegens de grote financiële belangen die in het geding zijn, lijkt het mij mogelijk dat de Partij voor de Dieren meer met argusogen wordt gevolgd dan de voormalige PSP.
BeantwoordenVerwijderen