Voor het nauwgezet volgen van dierproeven was altijd al weinig belangstelling en nu Proefdiervrij en Dierenbescherming de openbaarheid van de aanvragen van onderzoekers definitief naar de barrebiesjes geholpen hebben, - nu valt het doek en dooft het licht.
Er staan op papier wat regels en voorschriften die in het laboratorium nageleefd moeten worden, er komt wel eens een inspecteur voorbij, maar naar de burgers toe hoeven onderzoekers zich niet meer te verantwoorden.
Het enige houvast dat we nu nog hebben zijn de aantallen proefdieren. Dat schommelt - officieel - rond de 600.000 dieren per jaar (Nederland).
Dit is echter (bij benadering) slechts de helft van alle proefdieren die gedood worden: niet meegeteld worden namelijk de reservedieren!
Ik ben benieuwd of dit aantal verder daalt zoals de laatste jaren de trend is.
We moeten er maar vanuit gaan dat de opgaven juist zijn, al zijn ze afkomstig van de onderzoekers zelf.
Wat we nu alleen nog onder ogen krijgen, zijn impressies zoals je die bijv. vindt in weekblaadjes van de universiteit:
http://www.mareonline.nl/artikel/0910/15/0402/
Het verslagje begint met de bekende misleiding: op één uitzondering na wordt gesproken over ‘de/een muis’, alsof het over een, hooguit enkele muisjes zou gaan.
Aantallen proefdieren worden in het geheel niet genoemd: noch de dieren die gedood zijn noch een prognose van het te verwachten aantal.
Veel duidelijker kun je je minachting voor je 'materiaal' niet uitdrukken.
De mooiste zinnen vind ik deze:
‘Veel chemotherapeutica voor kanker veroorzaken zelf DNA-beschadigingen. Wij dachten dat we die middelen effectiever konden maken door het translesie-synthesesysteem te onderdrukken. De volgende stap is het ontwikkelen van een combinatietherapie, waarin we zowel onderdrukkende middelen geven als ontstekingsremmers.'
De onderzoeker gaat uit van bestaande chemotherapie en past daarop de fysiologie van het proefdier aan.
Naar mijn mening zou het meer voor de hand liggen betere geneesmiddelen te maken.
Het artikel is gepubliceerd in het tijdschrift PNAS. Is dit werkelijk een wetenschappelijke uitgave over knaagdieren?
Het cytostaticum dat ik kreeg, was op zichzelf cancerogeen. Daarom moet het zo goed worden gedoseerd. Met radiotherapie is men ook voorzichtig. Als een patiënt onder narcose moet worden gebracht, wordt eveneens zorgvuldig te werk gegaan.
BeantwoordenVerwijderenWat de aantallen proefdieren betreft, is het dus een kwestie van "een slager die zijn eigen vlees keurt". Er zou door dierenactivisten in Nederland meer undercover kunnen worden gecontroleerd. Overigens is het al verkeerd als er één dier aan een proef wordt onderworpen.
Het volgende goede nieuws heeft niets met dierproeven te maken, maar is wel interessant voor deze site. Er wordt nu vlees gemaakt uit o.a. dierlijke spiercellen. Dit vlees kunnen we met een gerust geweten aan onze honden en poezen geven, zodat de hele veeteelt kan worden afgeschaft!