“Ooit last gehad van mafkezen?”
Deze vraag slingerde moderator Simon Rozendaal opeens, volkomen onverwacht, keihard door de microfoon in de zaal van de Rode Hoed. Hij was gericht tot professor Hoeijmakers, de spreker van deze avond.
In eerste instantie begreep niemand wat de man ermee bedoelde, en dus moest hij eraan toevoegen dat hij op dieractivisten doelde. Hoeijmakers antwoordde lachend dat hij wel éénmaal bedreigd was, maar was zo wijs er verder niet op in te gaan. Omdat ook verder niemand in de zaal reageerde, besloot ikzelf geen tumult te veroorzaken en het te houden op een klacht bij de organisatie na afloop. Overbodig te vermelden dat er geen enkele dierenbeschermer – laat staan -activist – aanwezig was. Het was me al opgevallen dat er bij de ingang geen beveiliging was; vorige keren was dat soms wel het geval. Maar op dit abstractieniveau tref je eigenlijk geen dierenvrienden meer aan. De belangstelling was trouwens sowieso niet heel groot. Veertig bezoekers?
Jan Hoeijmakers is een kleine slanke man met baardje, die gezellig over proefdieren keuvelt in termen van muisjes, aapjes, mutantjes.
Op een rustige toon doceert hij aan de hand van plaatjes op een beamer. Heel makkelijk te begrijpen was het betoog toch niet, maar na afloop werden er enkele verhelderende vragen gesteld, waarop Hoeijmakers goed wist te antwoorden.
Mijn algehele indruk was er een van volstrekt overbodig onderzoek, dat eigenlijk alleen dient om de nieuwsgierigheid van enkele mensen te bevredigen. Natuurlijk wordt het zo niet gepresenteerd. Het wordt gepresenteerd als onderzoek naar de manier waarop we gezond oud(er) kunnen worden. Hoeijmakers onderstreepte het belang van preventie van ziekte door een gezonde levenswijze. Wat mij betreft had hij daarvoor niet uit Rotterdam hoeven komen en nog veel minder jaar in jaar uit een onnoemelijk aantal proefdieren te kwellen en de dood in te jagen.
Hij begon met plaatjes van kinderen die door een zeldzame erfelijke ziekte met een monogenetische oorzaak jong sterven. Daarop ging hij ‘muisjes’ dezelfde ziekten (en erger) bezorgen, ‘om ervan te leren over veroudering.’
Aan het eind gaf hij toe, als antwoord op een vraag, dat hij niet verwachtte deze kinderen te kunnen helpen. Tableau!
De overbodigheid van dit onderzoek werd misschien nog het best geïllustreerd door een bezoeker die opmerkte dat het helemaal niet wenselijk is dat mensen veel langer blijven leven: de ecologie van de planeet kan dat niet aan. Hoeijmakers moest hem gelijk geven en voegde eraan toe dat het lichaam gemiddeld genomen dat ook niet aan kan!
Als om te laten zien dat hij niet helemaal van de straat is, verwees hij naar een roman van José Samarago, Het verzuim van de dood. (hieronder)
Conclusie
Het ontbreken van iedere kritische belangstelling bij deze populair-wetenschappelijke voordrachten van de zijden van Proefdiervrij, Dierenbescherming (afdeling en vereniging), Antidierproevencoalitie, Respect voor dieren, Partij voor de Dieren, etc. geeft onderzoekers als Hoeijmakers een vrijbrief om dierproeven te doen. Beveiliging wordt door de organisatie niet eens nodig geacht, en de presentator betitelt activisten openlijk als 'mafkezen'.
***
Het verzuim van de dood
De volgende dag ging er niemand dood.’ Zo luidt de openingszin van Het verzuim van de dood, de nieuwe, veertiende roman van José Saramago. In de nacht van 31 december op 1 januari van een niet nader bepaald jaar in een fictief land sterft er ineens niemand. Wanneer de dagen en weken erna blijkt dat het structureel is, leidt dat aanvankelijk tot grote vreugde. Maar die slaat allengs om in angst en bezorgdheid, omdat het einde van de dood verstrekkende gevolgen heeft: terminale patiënten blijven opgesloten in hun lijden, begrafenisondernemingen gaan failliet, verzekeringsbedrijven zien zich voor grote problemen gesteld, bejaarden- en verpleeghuizen kampen met schrijnend plaatsgebrek doordat de bedden en kamers tot in de eeuwigheid bezet dreigen te worden door dezelfde personen, enzovoort. Chaos ligt op de loer. Paniek ook, met name bij de regering en de kerkelijke overheid.
Barend, goed dat je je zo kon beheersen bij die kleinerende opmerking van Rozendaal en pas na afloop een klacht hebt ingediend. Ik zit te ver van Amsterdam af, anders was ik ook naar de bijeenkomst gegaan. Ik dacht dat er in Amsterdam zoveel leden van de Partij voor de Dieren woonden! Schande dat jij als enige namens de dieren kwam en dat de partij, Proefdiervrij, de Anti Dierproeven Coalitie, enz. het lieten afweten.
BeantwoordenVerwijderenInderdaad moet je er niet aan denken dat we eeuwig in het aardse tranendal zouden moeten vertoeven... Ons skelet is erop gebouwd dat we vijfenveertig jaar meegaan. Als we langer leven, krijgen we gewrichtsproblemen. Vijfenveertig jaar is genoeg om een paar kinderen groot te brengen.
Hiermee bepleit ik nog geen euthanasie op vijfenveertigplussers, ook al bestaat de helft van de werkelozen in Nederland uit deze leeftijdscategorie.
Mafkees, ik weet niet of ik je bedoeling goed begrijp. Dat de helft van de Nederlandse werkelozen boven de vijfenveertig is, ligt in elk geval niet aan deze mensen zelf, maar aan de werkgevers, die bij personeelsbezuinigingen het liefst de ouderen het eerst laten vertrekken. Mensen van boven de 45 worden nauwelijks meer in vaste dienst door een nieuwe werkgever aangenomen. Het is goed dat de Partij voor de Dieren tegen versoepeling van het ontslagrecht is, want anders zouden vijfenveertigplussers wel 90% van het werkelozenbestand uitmaken. Iemand van 45 is nota bene nog in de bloei van zijn leven!
BeantwoordenVerwijderen@ Doorbijter: ik bedoelde zeker niet dat het de schuld van de ouderen is als zij hun baan zijn kwijtgeraakt.
BeantwoordenVerwijderenResveratrol is een chemische verbinding die in diverse plantensoorten voorkomt, maar vooral in de schil van blauwe druiven. De concentratie hangt sterk af van de soort druiven, de geografische locatie en de blootstelling aan schimmelinfecties. Het resveratrolgehalte in wijn hangt daarbij ook nog af van de fermentatietijd. Rode wijn bevat tussen 0,2 en 5,8 mg/L, terwijl witte wijn veel minder bevat. Dit komt doordat de fermentatie van rode wijn gebeurt in aanwezigheid van de schil van de druiven, terwijl dit bij witte wijn niet het geval is.
BeantwoordenVerwijderenVan resveratrol wordt verondersteld dat het een gunstige werking heeft bij het voorkómen van hartaandoeningen en kanker.
Bij gistcellen is aangetoond dat resveratrol de overlevingstijd van de cellen met gemiddeld 70 procent kan verlengen.
Ook voor organismen als vliegen en wormen is aangetoond dat de stof tot een langere levensduur van cellen leidde.
Of de chemische verbinding ook voor menselijke cellen een dergelijke levensduurverlengende uitwerking heeft, is onbekend.
Studies wijzen op een effect dat kanker tegengaat. Dit geldt in het bijzonder voor borstkanker. Resveratrol biedt genetisch materiaal bescherming tegen ioniserende straling.
Bron: wikipedia