Dierproeven (on)verantwoord

Het Erasmus MC in Rotterdam heeft een kinderboekje uitgegeven over dierproeven, getiteld: Dierproeven verantwoord. Althans: daar lijkt het op. Het telt nog geen 14 bladzijden tekst voor de eenvoudigen van geest, en zoals dat hoort bij kinderboeken: heel veel kleurplaatjes. Ook van dieren. Het Erasmus MC is gek op dieren. Dat gaat zover dat beweerd wordt dat de dieren ‘het hier vaak beter hebben dan huisdieren’ (omdat die gecastreerd worden).(blz. 26)

We hebben het over proefdieren.

Voor kinderen is dit misschien nog wel een leuk plaatjesboek, maar voor de echte doelgroep: volwassenen, is dit vermoedelijk de beschamendste uitgave die het Erasmus MC ooit geproduceerd heeft. Het is één grote lofzang op de instelling. Iedere kritische zin ontbreekt, de propaganda druipt ervan af.

Dat begint al meteen met een uitvoerig voorbeeld van een uiterst  z e l d z a m e  ziekte: Tubereuze Sclerosis Complex.

Uiteraard is de patiënt een kind. Voor stemmingmakerij voelt het Erasmus MC zich niet te goed. Een advocaat van de dieren wordt niet aan het woord gelaten.

Er is vooruitgang geboekt bij de behandeling van deze patiënten, maar helaas, helaas, nu is het ‘wachten op een nieuwe doorbraak’. (blz. 10)

Hier hoort natuurlijk bij dat de ziekte "òòk een enorme kostenpost is: een derde van de totale kosten in de zorg” citeert men de Hersenstichting, komt voor rekening van geestesziekten (w.o. verouderingsziekten). (blz.17)

Het lijden van dieren is goedkoper.

Standaard wordt er gesproken over ‘ongerief’. Dit is een kwestie van principe. Het vermogen tot (pijn) lijden is voorbehouden aan de mens. Een dier ervaart ten hoogste een mate van….. ‘ongerief’.

Er komt een bekeerling aan het woord: professor Ype Elgersma.(blz. 14) De hypocrisie kent geen grenzen. Aanvankelijk wilde de man niet met proefdieren werken, maar ja, daar is hij van teruggekomen. "Ik m o e s t  wel met zoogdieren gaan werken" zegt de stakker.

Geaccentueerd wordt dat een derde van de proeven met muizen en ratten gedaan wordt. Dat zijn blijkbaar minderwaardige soorten. Over de andere dieren hebben ze het maar liever niet, zoals - in 2009 - 43 apen, 446 fretten, 315 varkens, enz. enz. Totaal: 42.000 dieren, in 1 jaar.

Bij voorleur worden overigens percentages gehanteerd, een bekende kunstgreep om aantallen dieren te bagatelliseren.

Niets is te dol als het gaat om het goedpraten van dierproeven. Nog een voorbeeld (blz. 29). In Nederland valt het doden van een dier onder dierproeven, maar in het buitenland soms niet! 

Het moest niet mogen.

In de laatste alinea worden zes zinnen gewijd aan dieractivisten. Expliciet wordt toegegeven dat maatschappelijke druk geleid heeft tot ‘grote verbeteringen op het gebied van dierenwelzijn.’ 

Maar verder staan activisten ‘eenzijdig’ voor de belangen van de dieren, geven geen realistisch beeld van dierproeven en plaatsen de onderzoekswereld in een kwaad daglicht. (blz. 34)

Hoe bestaat het.

Op diezelfde bladzijde staat de enige zin in het verhaaltje die hout snijdt. ‘Je kunt als persoon niet kiezen voor een dierproefvrije life style, zoals je wel kunt kiezen voor een vegetarische leefwijze.’

Wat betekent dit nu voor het Erasmus MC? Wel, niks anders dan dat je over hun dierproeven je mond moet houden!

Wie gedacht had dat Martje Fentener van Vlissingen, die dit in elkaar knutselde, iets geleerd had van haar jarenlange contacten met dieractivisten, die komt van een koude kermis thuis. En schrik niet: dit is het eerste in een reeks van vijf boekjes over dierproeven!

***

Dierproeven verantwoord. Publieksjaarverslag over dierproeven bij Erasmus MC.(2010)

Te bevragen bij: profiel3@erasmusmc.nl