Mikis de ezeljongen

Enigszins geprikkeld door de bespreking van het nieuwe kinderboek van Bibi Dumon Tak in Trouw – waarin de schrijfster enige malen neergezet wordt als ‘strijdbare dierenvriend’ - heb ik Mikis de ezeljongen maar even zelf gelezen. En ik moet zeggen: het is een aardig verhaal. Het gaat over een familie op Korfoe en over hun werkezel. Mikis, de hoofdpersoon, houdt van het dier en vindt dat het beter behandeld moet worden. Dat is afwijkend in die cultuur, maar Mikis krijgt zijn zin. Hij weet zelfs te bewerkstelligen dat er een comfortabele nieuwe stal voor de ezel gebouwd wordt! Dumon Tak voegt eraan toe: ‘Met uitloop’, een herinnering aan haar koeienboek.

De gebeurtenissen zijn onderhoudend. Tak houdt de spanning erin, bijv. door aan te kondigen dat Mikis ‘een plan’ heeft. Op een ander ‘dramatisch’ moment is de ezel ineens zoek, e.d.

Tegelijk zitten er grapjes in om het luchtig te houden. Zo zegt een oude man die doof is dat zijn oren al dood zijn, maar de rest nog niet.

Een paar kanttekeningen. Mikis maakt de hoeven schoon en loopt met de ezel over het asfalt. Dat roept de vraag op of de hoeven niet beslagen moeten worden.

Maar liefst een keer of vijf wordt de weg naar de stal in identieke bewoordingen beschreven. Verder zijn er weinig details, de hoofdzaken worden alleen in grote lijnen verteld. Er staan wel erg veel tekeningetjes in. Terwille van de couleur locale hebben de mensen allemaal exotische namen.

Er blijft iets vreemds aan Dumon Tak. In het nawoord noemt ze dit korte verhaal een ‘eerbetoon aan alle werkezels’.

Dan denk ik: daar zullen ze blij mee zijn.

In haar plaats zou ik eerder voor aanklacht gekozen hebben. De inhoud van het verhaal geeft daar alle reden toe.

Bibi Dumon Tak, Mikis de ezeljongen. Querido. Amsterdam 2011. 89 blz. € 12,95.

Vanaf 8 jaar. 


PS. Een deel van de opbrengst komt ten goede aan Corfu Donkey Rescue.
Of, zoals Nijhoff schreef:
(Ginds wordt elke aanvang onverdeeld voltooid.)
Hier blijven half alle ogenblikken.