Proeven op mensen (en dieren)

Ravensbrück

Iets wat mij sterk interesseert zijn de nazidokters in de Tweede Wereldoorlog, artsen van het soort dat proeven deed op mensen. Het gaat ook om hoogopgeleide  mensen, onder wie hoogleraren, zoals prof. Kurt Gutzeit, die voor hepatitisonderzoek proeven deed op Joodse kinderen. Of prof. Heinrich Berning, die onderzocht wat ondervoeding doet met mensen, en de symptomen van de hongerdood van Russische krijgsgevangenen zorgvuldig noteerde. Prof. Julius Hallervorden bestelde hersenen van honderden slachtoffers van ‘euthanasieprogramma’s’, voor neurologisch onderzoek. Prof. Otman Freiherr von Verschuer werkte samen met Josef Mengele o.a. aan tweelingonderzoek. Meer namen en gruwelijke details vind je allemaal ook op internet.

Wat ik zou willen weten is hoe onderzoekers/dokters tot dergelijke handelingen kunnen komen, indien ze de mogelijkheid geboden wordt, zoals onder het Naziregiem. Het zijn er teveel om van uitzonderingen te kunnen spreken. Ik vind het erg verontrustend. Naar mijn mening een reden te meer om ook van dierproeven af te willen.

 ***

Ik kom hierop door kennismaking met wat genoemd wordt de wet van Godwin. Oorspronkelijk in 1990 door Mike Godwin bedacht. De wet stelt (cf. wikipedia):

.

Naarmate online discussies langer worden, nadert de waarschijnlijkheid van een vergelijking met de nazi's of Hitler één. 

In sommige nieuwsgroepen bestaat de gewoonte dat de discussie afgelopen is, zodra zo’n vergelijking wordt gemaakt. Degene die de nazi’s als eerste noemt heeft automatisch verloren, ongeacht het onderwerp dat werd besproken.

Op deze wijze staat de wet van Godwin in de praktijk garant voor een bovengrens aan de lengte van discussies in nieuwsgroepen. Veel mensen denken dat dit laatste met de wet van Godwin wordt bedoeld, hoewel uit de formulering van de wet hierboven al duidelijk wordt dat dit niet de oorspronkelijke formulering is.

***

Commentaar

Met het inroepen van 'Godwin' wordt op z’n minst de schijn gewekt dat het leggen van een dergelijke relatie al bij voorbaat irrelevant is. Het wordt als het ware een taboe-onderwerp. Welnu, wat mij betreft kunnen we het er niet vaak genoeg over hebben.

Gelukkig staat er tegenover dat er nog steeds een karrevracht aan studies over de nazi’s verschijnt. 

Het antwoord op mijn vraag heb ik helaas niet gevonden.