.Het ergste aan Dumon Tak is het verraad aan de dieren door je eigen mensen. Ze pretendeert namelijk van dieren te houden, begaan te zijn met hun lot. Daarom schrijft ze erover.
Ze gebruikt in het NRC-interview het woord Judas. Dat wil ze niet zijn, terwijl ze het al lang en breed is.
Daar komt nog eens bij dat ze met haar kinderboeken haar geborneerde opvattingen ook opdringt aan onbedorven kinderen. Ook dat blijkt duidelijk uit het interview, wanneer de kinderen spontaan zeggen dat mensen geen dieren voor onderzoek mogen doden. Maar ze worden gecorrigeerd: Bibi leert ze dat er ook ‘een andere kant’ aan zit. Uiteraard hebben de kinderen geen verweer. Indoctrinatie van de ergste soort.
Hoe stupide deze vrouw is blijkt ten overvloede wanneer ze bekent dat ze een brief van de directeur van Proefdiervrij krijgt waarin staat dat ze de dierproeven had moeten veroordelen. Dat zou een normaal mens op z'n minst aan het denken zetten, want hoe je het ook wendt of keert: er zit wel expertise bij Proefdiervrij. Ze is er zelfs donateur van!
Maar nee hoor, Bibi laat zich niets gezeggen: die weet alles veel beter.
En zo'n pedagoog laat men ook nog het Kinderboekenweekgeschenk schrijven: Laika tussen de sterren, in 2006. Dat staat vol met verhaaltjes over professioneel misbruik van dieren door mensen. Maar Bibi ziet dat niet zo: die kiest voor 'de andere kant', d.i. de kant van haar gesprekspartner, de misbruiker.
Hierin ook een hoofdstuk over de dierproeven in Nijmegen, waar toen nog Joop Koopman aan het hoofd stond. De man die we kennen van de Reclamecodecommissie waar hij – tevergeefs - de spotjes van Proefdiervrij aanvocht. En zo is de cirkel bijna rond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten