De broodfokker

Een fokker die met honden (of katten) fokt en daar zijn brood mee verdient, noemt men een broodfokker. Dat betekent dat er het hele jaar door meerdere nestjes met puppies zijn bij de moederhonden (fokteven). Vaak is er ook sprake van inteelt wat de gezondheid van de dieren geen goed doet. De moederhonden slijten hun hele leven in kennels en worden iedere keer gedekt wanneer ze loops zijn. De pups worden geboren en grootgebracht in de kennel waardoor ze niet goed worden gesocialiseerd. De moederhonden worden bij broodfokkers en foute fokkers letterlijk alleen maar uitgebuit.

Als de fokteefjes niets meer opbrengen worden ze bijna altijd afgemaakt omdat niemand ze wil. Want wie wil een niet gesocialiseerde volwassen hond die enkel het leven in een kennel gewend is in huis hebben? Omdat euthanasie bij een dierenarts geld kost, worden deze fokteefjes vaak op een andere manier (door doodslaan, verdrinking of verstikking) gedood. Ook erg zieke pups, en zieke pups die omdat ze wat mankeren door de nieuwe eigenaren worden teruggebracht, treffen een dergelijk lot.

Onder de broodfokkers heb je ook erg grote fokbedrijven waarin soms meer dan 200 fokteven worden gehouden die aan de lopende band nestjes afleveren. Die worden dan vervolgens opgekocht door handelaren die de pups via dierenwinkels, advertenties en/of internet verkopen. Deze mensen geven zich vaak ook onterecht uit als fokkers, maar zijn eigenlijk gewoon een tussenstation. Soms bieden ze zelfs als een service aan om de pup aan huis af te leveren.

Veel grote broodfokkers zitten in België en adverteren in Nederland via tweedehandse verkoopsites op internet. Tweederde van de gekochte pups van broodfokkers komt uit België en de Oostbloklanden. De puppies, die in het buitenland goedkoop worden gefokt, worden per nest opgekocht en vervolgens onder slechte omstandigheden naar Nederland getransporteerd. Vervolgens komen ze bij Nederlandse handelaren terecht. Deze houden gemiddeld zestig honden van verschillende rassen en bezuinigen op de kosten van huisvesting, verzorging en opvoeding. Zij verkopen pups die een matige tot slechte gezondheid hebben. Driekwart van de pups heeft aandoeningen en bijna een kwart van de pups overlijdt op jonge leeftijd.

Nederlandse broodfokkers zijn vaak gevestigd in Noord-Brabant en de Friese Wouden. Veel ex-varkensboeren zijn daar overgestapt op de hondenhandel. Soms heeft zo’n broodfokker de juiste papieren en staat hij netjes geregistreerd. Voor de wet is zo’n broodfokker dan niet aan te pakken. Hij is alleen aan te pakken als hij niet voldoet aan de regels van het Honden- en kattenbesluit en de vakbekwaamheid daarvoor niet heeft. Maar ook op de regelgeving in het Honden- en kattenbesluit valt nog heel wat af te dingen. Geen hond vindt het immers fijn om zijn hele leven in een kennel te moeten doorbrengen om pups te moeten baren. Ook worden pups in een kennel niet goed gesocialiseerd.

Helaas is er verder in de wet nauwelijks iets geregeld om het welzijn van de dieren te waarborgen. Daarom zijn de mensen die een pup kopen tot nu toe de enigen die het verschil kunnen maken. Zij kunnen zich verantwoordelijk tonen door niet mee te doen aan dit dierenleed.

Bron: Comité Dierennoodhulp