Krijg de tyfus val toch dood

 

Met Youp van ‘t Hek is iets vreemds aan de hand. Dat zag ik gisteravond weer bevestigd bij het kijken naar zijn voorstelling op tv, ‘Omdat de nacht’. Zijn hele leven voelt hij al de behoefte om een zaal van zo’n 800 mensen te trakteren op scheld- en schuttingwoorden als godverdomme, jezuschristus, tyfus, tering, kut, neuken.
Hij haalt nog net niet zijn lul uit zijn broek, al dreigde hij daar gisteravond wel mee. Het zijn niet bepaald familievoorstellingen.

Bij een puber kun je dergelijk gedrag begrijpen, bij een beginnend cabaretier misschien ook nog wel, maar bij iemand die inmiddels grootvader is, vraag ik me toch af of dit niet in de richting gaat van Gilles de la Tourette. Dezelfde (ziekelijke) ongeremdheid.

Toevallig ontmoet ik wel eens zo’n patiënt. Deze man kraamt ook af en toe op luide toon iets uit. Wat weet ik niet precies. In ieder geval niet het vocabulaire van Youp. Daarnaast is het opvallendst aan deze man dat hij geregeld met beide handen over zijn gezicht moet wrijven. Alsof hij zich aan het wassen is. Een dwanghandeling.

Het eigenaardige bij Youp is dat hij er geen last van heeft als hij schrijft. Zijn columns lees ik in de regel met veel plezier, zo ook de column van deze week bijvoorbeeld, over de minkukels van het CDA: Henk Bleker en Gerd Leers. En een gluiperd als Maxime Verhagen.

Die tegenstelling, enerzijds die vaak schitterende columns en anderzijds die tenenkrommende podiumpresentaties, ik kan het niet rijmen.