Door het ijs: Uri Rosenthal

Iemand die wat mij betreft ook al snel door het ijs gezakt is, is Uri Rosenthal. De man had voor zijn benoeming geen slechte reputatie. Hij had enige naam gemaakt met zijn werk voor het COT Instituut voor Veiligheids- en Crisismanagement, een instituut dat zich bezig houdt met onderzoek naar, opleiden in en adviseren over veiligheidsonderwerpen en crisismanagement.
Hij leek mij dan ook geen slechte keus voor een ministerspost. Maar eenmaal op Buitenlandse Zaken stapelt hij de ene blunder op de andere. Heel fraai neemt Youp vandaag de moeite de vloer met hem aan te vegen.

***

Het roestvrijstalen smoel waarmee die Uri Rosenthal in eerste instantie verklaarde dat hij er alles maar dan ook echt alles aan gedaan had om het leven van de Nederlands-Iraanse Zahra Bahrami te redden. Mooi beeld.

Met hetzelfde uitgestreken gezicht bood hij later zijn excuses in de Kamer aan.
Zonder een sprankje schaamrood gaf hij toe dat hij niet verder was gekomen dan een binnensmonds mompelen. Gewoon bij de koffieautomaat had hij gemompeld. Zonder een ambtenaar in de buurt. Verder had hij niks gedaan, Niemand gesproken, niemand gebeld, niemand gemaild.

Niks doen heet in Den Haag stille diplomatie. Doodstille diplomatie zullen ze bedoelen.
Natuurlijk had Uri haar leven niet kunnen redden. In Iran doen die analfabeten drie van dit soort executies per dag. Daarbij kennen ze Nederland daar niet eens.
Onze minister had, als hij gebeld had, hooguit een plaatselijke koddebeier aan de lijn gekregen. Een wijkagent in een oud postbode-uniform. Een Perzische snor die geen lettergreep Engels kent.
Dat is niet erg, maar zeg dan niet dat je er alles aan gedaan hebt, terwijl je lekker hebt zitten patiencen op je computer.

Ook wel weer grappig dat hij ermee is weggekomen. Een kleine beschadiging had hij wel opgelopen. Althans dat las ik ergens. Niks beschadiging. Routinedebatje overleefd. Volgende patiënt. Wat is politiek toch saai.

Youp

NRC Handelsblad

5-2-2011

(fragment)