In zijn column ‘Van muizen en mensen’ geeft Martijn Katan een venijnige kritiek op dierproeven. Hij constateert dat dierproeven dikwijls op de verkeerde manier gedaan worden. Hij zegt daarover dit :
"Waarom levert voedingsonderzoek bij proefdieren tegenwoordig zulke teleurstellende resultaten op?
Dat komt vooral doordat de volgorde is omgekeerd waarin het onderzoek gedaan wordt.
De juiste manier om proefdieren te gebruiken is om te beginnen met een onmiskenbaar effect bij mensen.
Helaas zijn nieuwe effecten van voedsel op ziekten bij mensen tegenwoordig zeldzaam. Daarom draaien sommige onderzoekers de volgorde om: ze zoeken iets dat werkt bij muizen en suggereren dat het bij mensen ook zal werken. Als dat wordt getest, valt het vrijwel altijd tegen."
Let wel: dit is – uitzonderlijke - kritiek van een insider, iemand die zelf niet eens een tegenstander van dierproeven is.
Normaal wordt kritiek op dierproeven ‘weerlegd’ door te wijzen op de procedures, het toezicht, de verzorging van de dieren, en last not least de Dierexperimentencommissie.
Marianne Joëls is zo iemand. Haar dierproeven slaan, voor zover op te maken valt uit Een zeepaardje in je hoofd, helemaal nergens op.
Wie zegt daar dat proefdieren N I E T vogelvrij zijn?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten