Rekkelijken en Preciezen; Peter Singer en Tom Regan

Joost Leuven (foto en onder) schreef een helder opstel over het onderwerp van de dierenrechten, onder de titel ‘Afschaffing of/en hervorming’. Het gaat over de grondleggers in onze tijd, Tom Regan, die voor afschaffing van alle misbruik van dieren is, tegenover Peter Singer, die onder een ingewikkelde argumentatie, genaamd ‘utilitarisme’, pleit voor minder dierenleed. Met andere woorden: hervorming, in plaats van afschaffing.

Joost beschrijft het als volgt:

(…) Hoewel het bij iedere sociale beweging zo is, dat er individuen zijn die er andere visies op na houden, is er bij de dierenrechtenbeweging vooral sprake van individuen die de ene visie aanhangen, maar de andere uitdragen.

Yates en Francione constateren dat, hoewel veel activisten persoonlijk min of meer denken als Regan (vlees eten is absoluut verkeerd en dierproeven altijd verwerpelijk), ze uit pragmatisch oogpunt een ideologie zijn gaan promoten die op die van Singer lijkt. Ze proberen bijvoorbeeld mensen over te laten stappen op meer biologisch, humaner of diervriendelijker geproduceerd vlees en zijn meer gericht op het verminderen van leed dan op het afschaffen van het gebruik van dieren.

Francione acht de in laatste jaren opgekomen dierenrechten organisaties daarvoor medeverantwoordelijk: zij willen veel leden en veel donaties binnenhalen, mede door steun van beroemdheden. Regans absolute, veganisme eisende ideologie is hiervoor minder handig, omdat veel beroemdheden en potentiële donateurs wel willen helpen, maar niet veganist willen worden. Singers visie vereist geen streng vegetarisme en zijn geleidelijke hervorming leidt sneller tot wat als overwinningen gezien kunnen worden. De grote dierenrechtenorganisaties en veel lokale actiegroepen kozen daarom binnen het discours steeds meer voor een dergelijke mildere visie, die gemakkelijker aanhang en sneller successen brengt. Regans visie is hierdoor de laatste jaren  gemarginaliseerd.

Een gevolg hiervan is dat veel activisten, nog steeds overtuigd van Regans gelijk, principieel vegetariër of veganist zijn, maar actievoeren voor hervormingen binnen de vleesindustrie (verdoofd slachten of castreren, biologisch geproduceerd vlees), menend zo sneller resultaten te boeken en meer aanhang te vinden. Wat ze eigenlijk geloven contrasteert met wat ze feitelijk uitdragen.

De boodschap van de huidige beweging bevat dit contrast, is dubieus en verwarrend, en luidt, zoals een criticus spottend zegt: “Vlees is moord tenzij het biologisch is”.

***

Dit is precies wat we zien – al jaren – bij de Dierenbescherming en tegenwoordig ook bij Wakker Dier. Proefdiervrij daarentegen houdt zijn rug recht.

Ik deel de mening van Regan en begrijp het standpunt van Singer niet. Hoe bespottelijk de opvatting van Singer in de praktijk kan zijn, laat Wakker Dier goed zien met zijn verkiezing van de meest sexy vegetariër die best een balletje gehakt mag eten! Dan ben je niet geloofwaardig meer. 

Of het citaat van Leuven: “Vlees is moord tenzij het biologisch is”. 

Jaren geleden had De Telegraaf een hele pagina over hengelen. Niels Dorland kwam aan het woord namens de Dierenbescherming en verklaarde dat zijn organisatie er niet tegen was. Het was nu eenmaal “de realiteit”.

Mijn standpunt is dat we misbruik terug moeten dringen, zonder concessies te doen. Je moet de ellende laten zien en beschrijven. Je moet ook het ‘nut’, de ‘noodzaak’, of de ‘opbrengst’, het ‘rendement’ aanvechten en ontzenuwen. De discussie met de misbruikers aangaan. Netwerken maken, zoals o.a. de gespecialiseerde Antidierproevencoalitie doet, door in Nederland en België tegelijk actief te zijn.

Een dierenrechtenorganisatie dient kortom v e e l z i j d i g  te zijn. Je staat voor een goede zaak, zolang je tenminste je beginselen niet verkwanselt. Het is dan nog altijd mogelijk om successen te behalen, door bijv. supermarkten over te halen de kiloknaller eruit te gooien. De castratie van biggen te verbieden. Idem: ritueel slachten. Inenting tegen veeziekten af te dwingen. Enz.enz.

Als je niet oppast doet de absurditeit zich nu voor dat dieractivisten elkaar gaan bestrijden. Dat moesten we maar niet doen. Beter is het die organisaties volop te steunen die beginselvast zijn. En de rest maar laten heulen met de vijand en in eigen vieze sop laten gaarkoken.

***

Joost Leuven studeert Filosofie en Sociologie aan de Universiteit van Amsterdam. Hiervoor heeft hij in Leiden een propedeuse Biologie afgerond. Van jongs af aan is hij al erg geïnteresseerd in natuur en met name in dieren. Vraagstukken over dierenrechten houden hem al enkele jaren intensief bezig en in 2009, om zo meer bij te kunnen dragen aan dierenrechten, is hij actief geworden binnen de Partij voor de Dieren en PINK!. In november 2010 werd Joost gekozen als algemeen bestuurslid politieke vorming van PINK!.