Over Ronald Plasterk (foto) hebben we het al eens eerder gehad. Maar dat neemt niet weg dat ik me over hem blijf verbazen, iedere keer weer dat ik zijn keurige stem op de radio hoor. Je kunt niet of nauwelijks meer horen dat hij in Den Haag opgroeide. Op de radio kakelt hij mee over de financiële politiek, de steun aan Griekenland, de euro – of hij nooit anders gedaan heeft. De tegenstelling met zijn vorige werk kon haast niet groter zijn. Zo’n twintig jaar lang deed hij biochemisch onderzoek; laatstelijk op het gebied van de ontwikkelingsgenetica: de wording van het embryo. In ieder geval op gebieden waarin je niet zomaar wat kunt beweren. In de politiek kun je zo ongeveer beweren wat je wilt, hier gaat het er maar om dat je de meeste stemmen achter je krijgt!
Ik heb me afgevraagd of er meer van zulke mensen zijn. Ik kwam uit bij Margaret Thatcher, die opgeleid en werkzaam was als chemicus, zij het niet zo’n lange tijd als Plasterk. Haar onbuigzame, conservatieve beleid paste heel goed bij haar exacte vorming.
In dat opzicht is de socialist Plasterk trouwens wel haar tegenpool.
Angela Merkel, bijna even oud als Plasterk, is gepromoveerd fysicus. Maar zij koos al heel vroeg voor de politiek. Zij vertegenwoordigt daarin de christendemocraten. Wat dat laatste ook moge zijn, ze bracht het ermee tot premier, nu al zes jaar!
Ik heb zo’n vermoeden dat de premiersambitie ook in Plasterk sluimert. Tot dusver zit het hem daarin niet mee. Hij bracht het dan weliswaar tot minister van Onderwijs, maar de termijn kon hij niet volmaken, door de val van het kabinet-Balkenende. Nu werkt hij in de schaduw van Job Cohen, ver verwijderd van het regeringspluche. Toch een mannetje – opportunist - om in de gaten te houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten