Uurtje gedemonstreerd op Schiphol. Niet voor vertrek- of aankomsthal, daar zouden we wsch. geen toestemming voor gekregen hebben. We stonden voor KLM Cargo, tevens Dierenhotel.
De actie was weer gericht tegen de apenhandel van KLM/Air France ofwel Air Souffrance.
Zoals verwacht stonden we volop in de belangstelling van politie en marechaussee. Ik had de organisatie - Respect voor Dieren - daarop voorbereid en op het hart gedrukt dat de vergunning in orde zou zijn.
Zelf kan ik het altijd goed vinden met oom Agent. De eerste twee die naar me toekwamen, wilden weten wie de organisator was. Ik wist dat ook niet precies uit de groep activisten maar bood aan even mee te lopen. Dat werd gewaardeerd. Ik zette ze af bij de woordvoerder. Bij terugkeer vertelden de agenten me dat het keurig geregeld was. Vreemd dat ze dat van ons moesten horen.
Daarna stelde ik me op in de middenberm en maakte met zwaaiende armbewegingen automobilisten en buspassagiers opmerkzaam op de betekenis van de poster die ik omhoog hield. Uiteraard minderden sommigen vaart om het beter te kunnen zien. Dat lag niet helemaal lekker bij de dienders, merkte ik.
Het tweede duo kwam op me af om me te wijzen op mijn eigen veiligheid, in verband met het passerende verkeer. Ze wilden me niet “van het asfalt af hoeven schrapen”.
Ik stelde ze gerust en knoopte meteen een praatje met ze aan over de positieve reacties van het publiek: toeteren en duim opsteken.
Toen de actie op zijn eind liep kwam toch nog een derde duo op me af, twee jonge agentjes. Nu was de tekst dat IK de verkeersveiligheid in gevaar bracht. De automobilisten remden te veel af en zo. Ik zei dat ze dan bij de automobilisten moesten zijn. Ook moesten ze al afremmen voor een verkeerslicht. “Die discussie ga ik niet aan” zei oom Agent heel flink en hij verwees me naar het trottoir. Gewilllig stelde ik me op bij de bushalte aldaar. Twee jongemannen die uitstapten vroegen me wat er aan de hand was. Ik legde het uit. “Ja maar waarom staat hier dan al die politie met auto’s en busjes?” Ik antwoordde terwijl ik mijn spierballen liet zien: "OMDAT WIJ GEVAARLIJK ZIJN !" Alledrie barstten we in lachen uit.
Juist doordat er zoveel politie was, trokken wij zoveel bekijks. Wie het verkeer in gevaar bracht was dus minstens zoveel de politie zelf als de activisten.
Doe mee:
maak een eind aan dit lijden
maak een eind aan dit lijden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten