Als een dier bij kennis is op de operatietafel, staat het voortdurend doodsangsten uit.”
Dit zegt Pim Kolff in zijn biografie die weer eens vol staat met dierproeven.
Kolff ontwikkelde in 1943 in Kampen de kunstnier, waarmee acuut nierfalen verholpen kan worden. Later werd het apparaat ook geschikt gemaakt voor chronische patiënten. Het werkt als een wasmachine, waarin het bloed ontgift wordt, m.n. van ureum, door het te leiden door een oplossing van zouten in water. Voor thuisdialyse heeft Kolff inderdaad een wasmachine geschikt gemaakt, tot de fabrikant (Maytag) dit gebruik verbood.
kunstnier van Kolff
Kolff geloofde in kunstorganen, omdat hij ervan overtuigd was dat er altijd tekort aan donororganen zou zijn. Daarnaast kennen kunstorganen niet het probleem van de afstoting door het lichaam van de ontvanger.
Hij vervolgde met de toepassing van de hart-longmachine, die eveneens buiten het lichaam werkt en bypasses en open hartoperaties mogelijk maakt (1949). Dit werk zette hij na zijn emigratie naar de VS in 1950 in Cleveland voort.
Nieren, hart en longen vormen een gesloten systeem door het stromende bloed. Een hartpatiënt krijgt vaak ook longproblemen doordat het hart niet krachtig genoeg pompt om het bloed uit de longen te persen. Daardoor treedt vochtvorming op in de longen. Longen die steeds minder zuurstof opnemen, veroorzaken steeds minder zuurstofrijk bloed.
De Zuid-Afrikaanse chirurg Chris Barnard stak in 1967 de Amerikanen de loef af met een harttransplantatie (donorhart).
Tenslotte werd onder Kolffs leiding het kunsthart gemaakt (foto; 1983).
Het bijzondere van Kolff was dat hij, hoewel arts, de werking van menselijke organen technisch benaderde en de fundamentele mechanische verbanden zag. Niet geïnteresseerd in theorie, uitsluitend in het voortdurend uitvoeren van experimenten. Hij werkte liever samen met een goede technicus dan met een middelmatige arts.
Zeer veel mensen danken hun leven aan hem.
Zeer veel dieren hun dood.
hhhhhh
BeantwoordenVerwijderen