Vergeet uw bon niet

bibliothecaresse

Ik durf het nu wel hardop te zeggen maar vroeger, als jongeman, wilde ik wel eens ‘vieze boekjes’ uit de bibliotheek halen. Het probleem daarbij was dat je dat boek moest laten afstempelen bij een bibliothecaresse, en dat was voor mij vaak een brug te ver. Ik durfde zo’n vrouw daarmee niet onder ogen te komen.

Dat nu is ook alweer verleden tijd. Tegenwoordig stempel je helemaal zelf af door je boek op een scanner te leggen. De (jonge)man die dus vandaag de dag – ik noem maar wat – Vochtige gebieden zou willen lenen, hoeft dat niet eerst onder de keurende ogen van een baliemedewerkster te leggen. Die scant dat helemaal zelf en loopt er (haastig) mee weg.

De keerzijde van dit systeem – voor de bibliotheek – is dat alle boeken nu (achterin) voorzien moeten worden van een streepjescode. Weliswaar eenmalig maar toch een forse tijdsinvestering (en niet ongevoelig voor fraude). Daarbij komen nog de alarmpoortjes bij de uitgang.

.

Toen ik vandaag een boek scande – De Wolvenman van Shaun Ellis, ik zeg het er maar even bij – kreeg ik op het scherm als afsluiting de melding: ‘Vergeet uw bon niet’.

Dit slaat op het Grote Vergeten. In de tram niet vergeten ‘uit te checken’, in de bieb niet vergeten de bon mee te nemen. Wie de huisdeur achter zich dichttrekt, moet wel goed wakker zijn. Toch aanleiding voor mij om me nu eigener beweging tot de baliedame te wenden om haar erop opmerkzaam te maken dat deze melding inadequaat is.

Wat mensen namelijk vergeten is iets veel belangrijkers dan een bonnetje, namelijk hun lidmaatschapskaart. Ze nemen na het scannen boek en bonnetje mee en laten hun kaart liggen. Als je je kaart kwijt bent kun je niet meer lenen (noch verlengen).

Ieder bibliotheekfiliaal heeft onder de toonbank een stapel(tje) vergeten lidmaatschapskaarten liggen, bij elkaar gehouden met een elastiekje.

Onbegrijpelijk dat deze melding in de loop der jaren niet even aangepast is. Kennelijk is het biebpersoneel ook niet het snuggerste.