De SP wil terecht dat iedereen na zijn dood automatisch orgaandonor wordt. Mensen die dit niet willen, dienen dit schriftelijk mee te delen.
Nu is het nog andersom: alleen als je je hebt gemeld als orgaandonor, word je als zodanig geregistreerd. Veel mensen geven zich louter uit laksheid niet op. Dit kost onnodig veel mensenlevens en levensgeluk.
De Partij voor de Dieren is tegen het automatische donorschap.
De drempel is echt niet zo hoog. Het is meer dat mensen gewoon niet zoveel erover nadenken.
BeantwoordenVerwijderenAutomatisch orgaandonor worden is een beetje zelfde gedachten als besloten wordt dat elk kind bij geboorte besneden wordt.
Dat laatste geld ook niet. Zoals in het donordebat ook duidelijk werd was er geen enorm verhoogte aantal donororganen door dit soort regelingen.
Het beste is om mensen vaker te benaderen. Bij ophalen nieuw paspoort, id-kaart of rijbewijs.
Alex vergist zich.
BeantwoordenVerwijderenNog vanmiddag hoorde ik op de radio een longarts pleiten voor het systeem van iedereen verplicht donor, tenzij...
De aanleiding was het uitventen van Metro (of Sp!ts) met daarin twee donorformulieren voor het station in Rotterdam, door minister Klink.
Er zijn tientallen manieren beproefd om meer donoren te krijgen: niets werkt (blijvend).
In België bestaat de regeling van 'iedereen donor' al geruime tijd en ze functioneert zeer bevredigend: de wachttijd voor een orgaan is aanzienlijk korter dan in Nederland.
Maar heeft dat laatste niet te maken met dat daar een en ander sowieso beter geregeld is mbt zorg? Er gaan toch ook vaak mensen vanuit NL naar ziekenhuizen in Belgie van bepaalde redenen rondom wachttijd e.d.
BeantwoordenVerwijderenMisschien dat het nu anders is, maar in het debat rondom donororganen van vorige keren was duidelijk steeds gezegd over dat er niet aanzienlijk meer organen ter beschikking kwamen met een ander systeem.
Ik vind het sowieso niet ok als dit per definitie opgelegd wordt. Zonder dat je echt iedereen goed de mogelijkheid gegeven hebt dit te overdenken.
Ik vind het asociaal om geen orgaandonor te zijn.
BeantwoordenVerwijderen@Erica: Dat is nog maar de vraag. Het is een principiële kwestie, die gemakshalve omgebogen wordt tot een praktische.
BeantwoordenVerwijderenMaar van wie is - ten principale - mijn lichaam?
Van mijzelf of van de staat?
In het geval van 'iedereen donor tenzij' eigent de gemeenschap zich in beginsel mijn lichaam toe.
Het mag dan voor een goed doel zijn - maar het uitgangspunt is sowieso discutabel.
En over 'het goede doel' kan ook nog verschillend worden gedacht, zie Sandra, Alex, Marianne Thieme.
Als je eenmaal dood bent, is het toch goed dat een ander dankzij een stukje van je lichaam bv. geen nierdialyse meer hoeft te krijgen, of beter kan gaan zien of een nieuwe huid kan krijgen op een door brandwonden verminkt gezicht? Of geven jullie als dierenrechtenactivisten jullie lichaam liever aan de maden?
BeantwoordenVerwijderenHet gaat om iets anders Erica, nl. de beslissingsmacht. Een volwassene kan geacht worden zelfstandig beslissingen te nemen, en zeker over eigen leven en dood.
BeantwoordenVerwijderenAls we alles wat 'goed' is door de Staat laten regelen, denk ik dat we niet gelukkig zouden zijn.
Het gaat mij niet om de staat. Als christen denk ik: niemand leeft voor zichzelf, niemand sterft voor zichzelf.
BeantwoordenVerwijderenDat is het aardige van het protestantisme: de lidmaten hechten aan onafhankelijkheid. Eigen verantwoordelijkheid.
BeantwoordenVerwijderenBij de roomsen ligt dat een tikje anders...
Inderdaad ben ik katholiek. Omstreeks 1975 riep iemand van de Nierstichting tijdens een kerkdienst iedereen op om orgaandonor te worden. Na afloop van de mis deelde hij bij de uitgang formulieren uit. Ik heb thuis zo'n formulier ingevuld en mij opgegeven bij de Nierstichting als donor; ik voegde eraan toe dat ook andere organen van mij dan nieren mochten worden gebruikt. Later heb ik mij landelijk opnieuw laten registreren als algemeen orgaandonor. Ik snap niet waarom jullie zo aan jullie moleculen hechten. Bang dat aantasting van jullie lijk jullie karma schade doet?
BeantwoordenVerwijderenIk respecteer de mening van Erica. Zij moet vooral doen wat zij denkt dat zij moet doen en wat haar hart en overtuiging haar ingeven.
BeantwoordenVerwijderenIk snap ook wel wat zij bedoelt: je kunt er zoveel goed mee doen en mensen die het nodig hebben kunnen er zoveel moois aan hebben.
Dat klinkt en is ook heel nobel.
Maar het begrip 'asociaal als je geen orgaandonor bent' vind ik wel erg kort door de bocht en niet terecht.
Ik denk dat mensen om diverse verschillende redenen zich niet als orgaandonor willen opgeven. Dat kan inderdaad 'angst'zijn, religieuze redenen hebben of men kan gewoon apert tégen zijn.
Daarom ben ik het niet met Erica eens dat je 'asociaal' bent als je geen orgaandonor wilt zijn.
Wat ik daarentegen 'asociaal' vind, is het standpunt dat men bij geboorte automatisch donor is, tenzij je aangeeft dit niet te willen.
Straks wordt een kind geboren en is zijn/haar lijfje al automatisch bezit van de staat...
dát vind ik echt onacceptabel.
Dit is naar mijn gevoel bijna mensonterend: de mens het enige grote recht ontnemen dat we in deze wereld nog hebben:
Beslissingsrecht over en verantwoordelijkheid voor het eigen lichaam!
Ik zeg wel eens gekscherend: we betalen ons scheel en blauw aan de overheid want de overheid wil zoveel mogelijk van ons leven profiteren...je huis, je baan, je zorg, je bezittingen...van dit alles profiteert de overheid mee.
Maar met deze maatregel ben je het enige wat nog helemaal van jezelf is, je eigen lijf, ook nog eens kwijt aan de overheid.
En dan dit: mensen die 'bij hun volle verstand zijn' kunnen nog hun stem laten horen en aangeven dit niet te willen.
Maar hoe zit het dan met mensen die niet het volledige besef hiervoor hebben?...
verstandelijk gehandicapten, down-syndroom mensen enz.
Zo'n maatregel/regel kan volledig aan hen voorbij gaan en dan zijn zij dus automatisch bezit van de overheid zonder dat zij daar enig besef van hebben.
Mijn aversie en standpunt over een dergelijke vorm van werven van orgaandonoren is:
we begeven ons hiermede op een hellend vlak.
Bandoeng, je geeft steekhoudende argumenten. Het lijkt me ethisch ook niet in de haak om lichaamsdelen te gebruiken van gestorven zuigelingen en geestelijk gehandicapten. De integriteit van een dood lichaam mag ook niet worden aangetast, want dat zou lijkschennis zijn. Het beste is om de propaganda voor orgaandonatie op te voeren.
BeantwoordenVerwijderenMensen die niet bereid zijn orgaandonor te worden, horen ook geen orgaan van een ander te accepteren.
Morele eisen stellen aan degene die een orgaan van je krijgt, is ondoenlijk.
Nu ik mijn vorige reactie overlees, merk ik dat de laatste zin van die reactie niet overeenstemt met de voorlaatste. Hoe dan ook: een niertransplantatie moet in allerijl worden uitgevoerd. Toen ik in het ziekenhuis lag, landde er een helikopter op het ziekenhuisterrein die een nier kwam halen van een jonge vrouw die die nacht in het ziekenhuis was overleden. Die nier ging natuurlijk naar degene die boven aan de wachtlijst stond.
BeantwoordenVerwijderenOverigens is er wel een risico verbonden aan orgaandonatie. De ontvanger kan bv. kanker oplopen als de donor kanker had zonder dat men dit wist. Er zijn echter mensen die snel sterven als ze een bepaald orgaan niet krijgen en die kunnen dus beter dat risico nemen.
Erica, ik herhaal hieronder je eigen woorden:
BeantwoordenVerwijderen"Het lijkt me ethisch ook niet in de haak om lichaamsdelen te gebruiken van gestorven zuigelingen en geestelijk gehandicapten"
Dat bedoel ik nu onder andere met het 'hellende vlak'. Want wie garandeert jou en mij dat dat achter de schermen van ziekenhuizen en laboratoria niet toch gebeurt?
Ik denk dat sommige wetenschappers/doctoren een heel groot en arrogant zelfbeeld kunnen hebben.
Er zijn mensen die zonder enig gevoel van begrip zich toch aan zo'n lichaam zouden kunnen 'vergrijpen' omwille van de grote en vooral heilige wetenschap.
Dát vind ik o.a. een reden om de mens niet automatisch donor te verklaren...en daarmee tot 'bezit van de staat' te zijn verklaard.
Ik herinner mij dat ziekenhuispersoneel voor het raam dromde en een beetje sensatiebelust naar de helikopter keek die de nier van die overleden jonge vrouw meenam. Mijn kamergenote die net als ik kort tevoren aan kanker was geopereerd, wisselde een ontgoochelde blik met mij. Het is bekend dat artsen vaak pas beseffen wat het is om patiënt te zijn als ze zelf een ernstige ziekte hebben opgelopen. Ik meen in een vorige reactie op Bandoeng al duidelijk te hebben gemaakt dat ik toch tegen het automatische donorschap ben, maar het toejuich als iemand vrijwillig donor wordt.
BeantwoordenVerwijderenOK Erica, dan is me dat nu in ieder geval wél duidelijker geworden.
BeantwoordenVerwijderenIk heb ook niets tegen vrijwillige orgaandonatie...dát is nl. de eigen verantwoordelijkheid en beslissingsbevoegdheid van ieder mens om bij zijn volle verstand!! over eigen lichaam te kunnen beschikken en te kunnen beslissen of men orgaandonor wil zijn. Niets mis mee.
Waar ik nog wel even moeite mee heb is het feit dat als iemand besluit, om welke reden dan ook !, om geen orgaandonor te zijn dan vind ik niet dat je daarom deze mensen als 'asociaal' kunt betitelen.
Wij weten niet waarom mensen dat niet doen, niet willen of niet durven.
Overigens: ik heb óók ooit iemand gekend die ontzettend blij was met haar nieuwe nier (operatie uitstekend geslaagd), maar wel heel erg overstuur was toen ze erachter kwam dat de nier van een 10-jarig Oostenrijks jongetje kwam, dat bij een verkeersongeluk overleden was.
Lijkt mij toch ook wel een hele vreemde gewaarwording.
Het jongetje blijft o.a. in haar doorleven. Met asociaal bedoelde ik eigenlijk onsociaal: alleen maar denken aan je eigen zieleheil (karma) of overdreven angst dat artsen je doden voordat de natuur je heeft gedood.
BeantwoordenVerwijderenZeker ook heel nobel van zo'n kind. Het lijkt er op dat dit kind er zo jong al over heeft nagedacht.
BeantwoordenVerwijderenIk weet niet welk 'systeem' voor orgaandonatie Oostenrijk hanteert.
Als dit in Oostenrijk ook nog een vrijwillige keuze is, dan is dit een groots en ontroerend gebaar van een klein en ontroerend kind .
Ook in Nederland is het zo dat de ouders of voogden de beslissingen nemen voor minderjarige kinderen. Geestelijk gehandicapten en bepaalde psychiatrische patiënten staan onder curatele. Nu is het beheren van de financiën natuurlijk wat anders dan orgaandonatie. Ik ben het met je eens dat alleen meerderjarigen die bij hun volle verstand zijn met hun toestemming in aanmerking zouden mogen komen voor orgaandonatie.
BeantwoordenVerwijderenOverigens is er nóg een probleem. De organen van mensen van boven de vijftig zijn vaak niet goed bruikbaar meer, behalve de huid. Er overlijden in onze contreien gelukkig niet zo veel mensen onder de vijftig. Wel door kanker, maar van kankerpatiënten mogen geen organen worden gebruikt. Potentiële donoren zijn dus vooral te vinden onder mensen tussen de achttien en de vijftig die geen kanker hebben.
Om het aantal donoren zo groot mogelijk te maken, verdient het aanbeveling de propaganda voor orgaandonatie op te voeren.