Dat wisten we al maar de verkiezingsprogramma’s bevestigen het nog eens. Verder dan een opmerking over het belang van preventie komt men eigenlijk niet. Men laat de witte jassen hun gang gaan – dood gaan we toch.
In tegenstelling daarmee staat de belangstelling voor de zorg, daar worden vele pagina’s aan gewijd. Onder ‘zorg’ verstaat de politiek overigens meestal financiële zorg: de zorg om de zorg betaalbaar te houden.
Wel maken enkele partijen opmerkingen over de zgn. alternatieve geneeskunde.
De VVD hanteert de botte bijl op de van haar bekende wijze. Ze spreekt van ‘kwakzalverij’ en vindt dat die harder aangepakt moet worden. Wat kwakzalverij is laat ze in het midden.
De Partij voor de Dieren betrekt de tegenover gelegen stelling:
"Er dient meer erkenning te komen voor het belang van alternatieve geneeswijzen en een einde te komen aan het alleenrecht van de reguliere visie en aanpak binnen de gezondheidszorg."
D66 formuleert het 'dilemma' als volgt. Ze wil dat:
"burgers in vrijheid kunnen kiezen voor alternatieve genezers, -
maar hecht aan een duidelijk onderscheid tussen het reguliere en het alternatieve circuit en aan goede 'evidence-based' voorlichting.
Zorgverzekeraars moeten alternatieve geneeswijzen duidelijk in aparte modules aanbieden. Hiermee kunnen verwarrende signalen aan verzekerden worden voorkomen."
Aan een dergelijk liberaal standpunt kan de VVD een voorbeeld nemen!
2.
“Ik ben een gewone dokter, geen Jomanda” luidt de kop van een artikel in NRC Handelsblad over een orthopedisch chirurg van het Erasmus MC te Rotterdam. Deze kop zet de lezer net zo hard op het verkeerde been als de titel van het boek van de Jonathan Foer, Dieren eten.
Ik veronderstelde namelijk vooraf dat ook deze dokter wel weer zou afgeven op de alternatieve geneeskunde, wat een tweede natuur is van deze beroepsgroep en zelfs geleid heeft tot een actiegroepje dat zich noemt Vereniging tegen de Kwakzalverij. Het gaat bij deze mensen om de Ware Geneeskunst, en het bestrijden van ‘dwaalleren’. Zelf denk ik dan altijd: ‘Ga eens wat doen aan je Ware Geneeskunst, opdat je die pretentie waarmaakt.’
Nu gaat het krantenverhaal van vandaag over een chirurg, en dat is nu net de beroepsgroep die er medisch nog wel wat van bakt. Het aardige is dan ook dat deze man, dr. Rien Heijboer (foto), niets ziet in het argument dat alternatieve therapieën wetenschappelijk onverantwoord zijn.
Hij zegt: “Iedere dokter doet wel eens dingen die niet wetenschappelijk onderbouwd zijn. Maar dat betekent niet dat ze geen effect hebben. Wat dacht u van placebo’s: die kunnen ook helpen tegen de pijn.”
Om het nog duidelijker te maken: hij krijgt een voetballer op zijn spreekuur die in Servië door dr. Mariana Kovacevic aan zijn enkelblessure is behandeld met placentavocht. Heijboer daarover: “Ik weet niet of haar behandeling werkt, dus waarom zou ik me kritisch opstellen?”
1.
Ludi Koning (foto) is zevendejaars geneeskunde aan de VU(mc) in Amsterdam.
Ver heen, mag je dus wel zeggen.
En dat blijkt, als volgt.
Tweewekelijks schrijft ze een column in het universiteitsblad, Ad Valvas, op de laatste bladzij, doorgaans heel aardig. De laatste keer ging het echter weer eens mis.
Ze haalt haar neus op voor de alternatieve geneeskunde. Dat zou nog tot daaraan toe zijn, ware het niet dat ze in een moeite door meedeelt dat ze een patiënt prednison geeft dat het bot ontkalkt!
Uit haar tekst merk je dat ze aanvoelt dat er iets niet klopt.
Maar toch haar neus ophalen voor de alternatieve geneeskunde!
De vraag is of dat aan de persoon ligt, aan het milieu of aan de opleiding.
Het PvdD-standpunt berust op een motie van het partijcongres: niet in het concept-programma!
BeantwoordenVerwijderenPrednison is een paardenmiddel dat bij allerlei ziektes heilzaam kan zijn. Het is het beste om geen hoge dosering te nemen en het middel niet langdurig te gebruiken.
BeantwoordenVerwijderenBeste Barend,
BeantwoordenVerwijderenDe column waar u aan refereert, stond afgelopen winter in de Ad Valvas. Dat was in de periode van de griepvaccinatie, toen er zoveel weerstand (met name via het internet) was tegen inentingen. Met mijn column heb ik proberen duidelijk te maken wat het nut kan zijn van vaccinatie. Namelijk dat, in dit geval bij een jonge jongen met een ernstige vorm van astma, voorkomen beter is dan genezen. De ouders van de jongen waren tegen vaccinatie, want 'daar zat allemaal chemische troep in'. De jongen liep uiteindelijk een luchtweginfectie op, waardoor zijn astma nog verder verergerde en was zó benauwd op het spreekuur dat hij een prednisonkuur nodig had (die een coassistent overigens niet voor mag schrijven). Ik geef zelf in mijn column aan dat prednison botontkalking kan veroorzaken (wat rampzalig kan uitpakken in opgroeiende kinderen). Maar stikken door de astma is het andere, onaanvaardbare, alternatief. Ik sprak mijn verontwaardiging uit over het feit dat iemand geen vaccinatie wil, maar een prednisonstootkuur van harte verwelkomt (want als 'regulier' ben ik ook niet blij met de bijwerkingen en had ik deze kuur liever willen voorkomen). Ondanks de kans dat dit een wellus-nietusdiscussie uitlokt, wil ik daaraan toevoegen dat geen enkel 'alternatief' geneesmiddel deze astma-aanval had kunnen onderdrukken. Maar zoals ik concludeerde: 'de dokter wikt en de mens/patiënt beschikt'.