GRIEP
“Ik ben maar niet gaan werken. Voor je het weet, besmet je nog andere mensen.” Meneer van Galen heeft het goed begrepen. De vraag is alleen of dokters dan soms geen mensen zijn… Hij kwam zojuist hoestend en proestend de spreekkamer in en stond erop dat ook de coassistent een hand van hem kreeg. Tot zover het in mijn ogen slim bedachte beleefde-wuifhandje-dat-Ludi-zou-behoeden-voor-de-Mexicaanse-Griep. De dokter laat hem op de onderzoeksbank plaatsnemen en wijs geworden door het beperkte inzicht van meneer van Galen, ga ik strategisch schuin achter hem staan. Zo kan ik de longen goed beluisteren en de hoestnevel van de patiënt enigszins ontwijken.
“Ho, daar ga ik weer!” Ik heb medelijden met de dokter die, niet zo slim, voor meneer van Galen is blijven staan en zo meteen de volle lading over zich heen krijgt. In één ruk draait de immer beleefde patiënt echter schuin naar achteren en hoest vol in het gezicht van de coassistent. De dagen daarna overpeins ik of die vervelende keelpijn nou de Mexicaanse Griep is of dat ik toch maar een tweede inenting moet gaan halen.
Voor mevrouw Verhoef is dat geen dilemma: zij en haar familie halen ‘die prik’ niet. “Al die chemische troep, ik verhoog de weerstand liever op een natuurlijke manier.” Hoe ze dat precies bedoelt, wordt niet helemaal duidelijk, maar het houdt het midden tussen homeopathische middeltjes en kruidensupplementen. Niet iedereen komt in aanmerking voor het vaccin, maar de zoon van mevrouw Verhoef behoort wel tot de doelgroep. Hij heeft een ernstige vorm van astma en heeft al menig infectie van de luchtwegen achter de rug. Op volkomen onverklaarbare wijze hebben de alternatieve middeltjes niet geholpen en zit Jordy nu piepend en rochelend met hoge koorts in de wachtkamer. (Overigens naast een twee maanden oude baby die voor controle komt en de Mexicaanse griep er helemaal niet bij kan hebben.)
Het wordt al snel duidelijk dat Jordy een antibioticakuur nodig heeft. Over ‘chemische stoffen’ gesproken… “Wat moet, dat moet”, zegt Jordy’s moeder, “ach, nu heeft-ie tenminste natuurlijke antistoffen tegen de griep.” Waar je maar blij om kunt zijn… Na een week is het piepen nog niet voorbij: Jordy ligt hele nachten wakker. Daarom krijgt hij een stootkuur Prednison, die het overactieve afweersysteem onderdrukt. Heeft als fijne bijwerking dat je bot ontkalkt. Maar goed, de dokter wikt en de patiënt beschikt. En ik ga volgende week gewoon die tweede prik halen.
Ludi Koning
Ludi Koning is zevendejaars geneeskunde. Tweewekelijks schrijft zij een column over haar coschappen.
ad valvas 10 december 2009
----------------------------------------------
Commentaar (door Barend)
Ludi Koning (foto boven) is zevendejaars geneeskunde aan de VU(mc) in Amsterdam.
Ver heen, mag je dus wel zeggen.
En dat blijkt, als volgt.
Tweewekelijks schrijft ze een column in het universiteitsblad, Ad Valvas, op de laatste bladzij, doorgaans heel aardig. De laatste keer ging het echter weer eens mis.
Ze haalt haar neus op voor de alternatieve geneeskunde. Dat zou nog tot daaraan toe zijn, ware het niet dat ze in een moeite door meedeelt dat ze een patiënt prednison geeft
dat het bot ontkalkt!
Uit haar tekst merk je dat ze aanvoelt dat er iets niet klopt. Maar toch haar neus ophalen voor de alternatieve geneeskunde! De vraag is of dat aan de persoon ligt, aan het milieu of aan de opleiding.
----------------------------------------------
Repliek Ludi Koning
Beste Barend,
De column waar u aan refereert, stond afgelopen winter in de Ad Valvas. Dat was in de periode van de griepvaccinatie, toen er zoveel weerstand (met name via het internet) was tegen inentingen. Met mijn column heb ik proberen duidelijk te maken wat het nut kan zijn van vaccinatie. Namelijk dat, in dit geval bij een jonge jongen met een ernstige vorm van astma, voorkomen beter is dan genezen.
De ouders van de jongen waren tegen vaccinatie, want 'daar zat allemaal chemische troep in'. De jongen liep uiteindelijk een luchtweginfectie op, waardoor zijn astma nog verder verergerde en was zó benauwd op het spreekuur dat hij een prednisonkuur nodig had (die een coassistent overigens niet voor mag schrijven).
Ik geef zelf in mijn column aan dat prednison botontkalking kan veroorzaken (wat rampzalig kan uitpakken in opgroeiende kinderen). Maar stikken door de astma is het andere, onaanvaardbare, alternatief.
Ik sprak mijn verontwaardiging uit over het feit dat iemand geen vaccinatie wil, maar een prednisonstootkuur van harte verwelkomt (want als 'regulier' ben ik ook niet blij met de bijwerkingen en had ik deze kuur liever willen voorkomen).
Ondanks de kans dat dit een wellus-nietusdiscussie uitlokt, wil ik daaraan toevoegen dat geen enkel 'alternatief' geneesmiddel deze astma-aanval had kunnen onderdrukken. Maar zoals ik concludeerde: 'de dokter wikt en de mens/patiënt beschikt'.
Barend (dupliek):
De kwestie met Ludi Koning is deze.
Zij heeft zich al eerder in een column denigrerend uitgelaten over alternatieve geneeswijzen. Psychologisch begrijp ik dit mechanisme wel; als je je zolang onafgebroken met hetzelfde bezighoudt is een
beroepsdeformatie haast onvermijdelijk.
Want wat is het geval?
1. Ondanks alle pretenties slaagt de reguliere geneeskunde er niet in
astma te genezen.
2. Prednison heeft ernstige bijwerkingen bij kinderen/jongeren. Het toedienen van dit middel is, zoals Koning beschrijft, dus het kiezen uit twee kwaden.
Voilà de zegeningen van de reguliere geneeskunde.
Koning d’r grootste vergissing is dat ‘in leven houden’ het doel van de geneeskunde is.
Zolang de reguliere (inwendige) geneeskunde zo zwak presteert is er m.i. weinig reden om je verheven te voelen boven andere 'genezers'.
Meer bescheidenheid zou (artsen als) Ludi sieren. Ze weet helaas ook nog niet dat ze na zeven jaar studie weliswaar een aantal basisvaardigheden onder de knie heeft, maar dat de echte opleiding pas begint in de nacht waarin er niemand is om een hint te geven over welke kant je op moet.