Dagboek van een jager (vervolg)

.

Moet dat nou, die schietgrage jager?

Oproep aan de krant: staakt uw wild geraas! Treurig word ik van die verhalen over het doden van in het wild levende dieren in Nederland. Eerst al dat recept van hazenvlees, terwijl de hazenstand in Nederland nu dramatisch laag is. En dan nog dat artikel in de zater­dagkrant (Kwispelend staat Pim voor me, fazant in de bek, Hollands Dagboek, 3 december) over de lust van het ja­gen en het eten van zelf geschoten wild.

Is er soms uit onderzoek onder lezers gebleken dat er jagers in ons midden zijn, waardoor de redactie denkt dat wij zitten te wachten op zulke zelfgenoegzame verhalen?    

           

Rietje Veltkamp

(in: NRC 17 dec.)

***

De jacht kan, net als dierproeven en nertsfokkerijen, vanouds rekenen op felle reacties. Maar het idee van het Hol­lands Dagboek is nu eenmaal dat het een doorkijkje geeft in iemands leven. Naast - min of meer - bekende Nederlanders zijn dat vaak vertegenwoordigers van groepen die in het nieuws zijn. En ook jagers waren de laatste tijd in het nieuws, onder meer wegens het ver­giftigen van roofdieren in Drenthe, en door de rol die staatssecretaris Bleker voor hen ziet weggelegd. Reden genoeg om de vrijplaats van het Hollands Dagboek ook eens door een jager te laten gebruiken.

Stelling neemt de krant in het commentaar. Wat de jacht betreft langs deze lijn: in een land zonder echte wildernis is de jacht een onontkoombare vorm van na­tuurbeheer. Maar vóór alles geloven we dat lezers zelf hun mening willen bepalen (of herzien) aan de hand van reportages, vraaggesprekken, achtergrondstukken én afleveringen van het Holland Dagboek.

 ***

Aan NRC: Commentaar Barend (19/12)

In NRC Weekend van 17 december schrijft een lezeres dat ze zich ergert aan artikelen over hazenvlees, en over de schietgrage jager in Hollands Dagboek van 3 dezer. Welnu, zij is niet de enige. Daarbij vergeet ze nog ‘Schieten op Sint Hubertus’, ook een hele pagina propaganda voor de plezierjacht..(NRC 15 okt.)

De krant antwoordt dat jacht “vanouds kan rekenen op felle reacties”. Maar daar heeft ze maling aan. Zelfs de nieuwe hoofdredacteur Vandermeersch is blijkbaar niet tot matiging in staat. Want waar het hier wezenlijk om gaat is de proportionaliteit (en de frequentie). Hele pagina’s lof van de plezierjacht, vergezeld van uitdagende foto’s, dat is regelrecht aanstootgevend.

Adjunct-hoofdredacteur Steketee gaat zelfs zover dit redactionele beleid goed te willen praten. Zo zegt hij dat lezers zelf hun mening willen bepalen. Dat is misvatting nummer 1. Juist is dat lezers verschoond willen blijven van teksten van lustmoordenaars.

Misvatting nummer 2 is de plezierjacht rangschikken onder ‘natuurbeheer’. Steketee is blijkbaar niet op de hoogte van jachtpraktijken als het uitzetten van fazanten, het bijvoederen van zwijnen, etc., teneinde er in het jachtseizoen maar vrolijk op los te kunnen schieten. Natuurbeheer is een zaak van professionals (Staatsbosbeheer), niet van iedere lullo met een schietgeweer.

 ***

Antwoord NRC (23/12)

Geachte heer Slootweg,

We hebben uw brief even in portefeuille gehouden, maar moeten u nu toch berichten dat wij geen kans zien deze nog te plaatsen. Het spijt ons u niet anders te kunnen berichten.

Met vriendelijke groet,

Redactie Opinie

NRC Handelsblad