Erno Eskens

                 

Ik heb Eskens’ boek uit 2009, Democratie voor dieren, nog eens gelezen, en dan met name het tweede deel ervan. Het eerste deel is vooral een akelig afgeven op dieractivisten, door een filosoof die zijn handen liever niet vuilmaakt en vanuit zijn ivoren toren hooghartig neerkijkt op ‘de bivakmuts’. 

Gelukkig negeert de welmenende dieractivist deze kletspraat. Met gedurfde staaltjes laat o.a. de actiegroep ‘Ongehoord’ zien wat er allemaal mis in de vee-industrie. Of zie hier de reportage van Lauren Verster; kleine kans dat deze hem op andere gedachten brengt maar toch.  

***

Deel 2 van het boek heet: ‘Het dier en het recht’ (blz. 133-194) en dat is beter te pruimen. Eskens pleit daarin voor het geven van rechten aan dieren. Hij doet dat o.a. met een beroep op het natuurrecht en het gelijkheidsbeginsel. Hij wil niet discrimineren tussen mens en dier: daarvoor lijken we als levende wezens teveel op elkaar.

Zijn kritiek op het huidige rechtssysteem snijdt hout. In de wet lezen we dat het verboden is - “zonder redelijk doel” - bij een dier pijn te veroorzaken dan wel de gezondheid of het welzijn van een dier te benadelen. (GWD art. 36) Eskens wijst erop dat “zonder redelijk doel” in de praktijk, ook in die van de rechtspraak, geen enkele betekenis heeft d.w.z. het dier geen enkele serieuze bescherming biedt.

Dit gaat zover dat burgers en zelfs dierenwelzijnsorganisaties niet namens de dieren kunnen procederen.(blz.176/177). Of dit helemaal waar is, betwijfel ik. Proefdiervrij bijv. heeft wel geprocedeerd tegen vergunningen voor dierproeven.

Zijn conclusie die een beetje uit de lucht komt vallen (op blz. 188) is dat je dieren zou moeten verheffen tot rechtssubject. “Als we baby’s burgerrechten geven, als we zorgen dat er wetten zijn die hun belangen verankeren, als we ouders, voogden en advocaten hun belangen in de rechtbank laten verdedigen, waarom zou dit bij dieren dan ook niet kunnen?” (blz. 182)

De titel van het boek is een beetje vreemd. ‘Democratie voor dieren’ is in dit land in zoverre gerealiseerd dat we al vele jaren een Partij voor de Dieren in het parlement kennen. Eskens (foto) is hiervan zelfs prominent lid o.a. als lid van het College van Advies (voor zover dit evenwel functioneert; het is zelfs niet opgenomen in het organisatieschema van de partij). Hij is ook kandidaat voor de Eerste Kamer.

Nochtans wil onze vriend de PvdD veranderen in een ‘Partij voor de Stemlozen’, waartoe dus niet alleen meer dierenbelangen zouden behoren. Ik vind dat een slecht idee. Mensen hebben altijd de neiging het belang van dieren op de laatste plaats te zetten, zoals hijzelf al demonstreerde aan het misbruik van ‘redelijk doel’. En dat gebeurt zelfs al binnen de Partij voor de Dieren! Zo liet Nico Koffeman (PvdD, Eerstekamerlid) in De Pers optekenen dat zijn partij een groene partij is die ‘dieren’ in de naam heeft gekozen omdat dat meer stemmen zou opleveren.