De dolfijn
ooit was de dolfijn een landdier
het wandelde rond en haalde adem
onder druk van de weersomstandigheden
werd de dolfijn in luttele millennia
richting het water gedreven
de eens volgroeide poten werden korter
en korter tot ze nagenoeg verdwenen
wat de dolfijn aan het bestaan
op het droge overhield waren de longen
evolutionair gezien is dat raar want
wat moet je daarmee onder water
vermoedelijk gaat het om een functie
die nuttig is zij het indirect - denk
bijv. aan lichaamshaar, blindedarm
staartbeentjes of in breder verband
het blijven voortbestaan van dichters -
misschien is het evolutionaire voordeel wel
dat het de dolfijn in staat stelt van tijd
tot tijd aan de oppervlakte te komen
boven het water uit te springen
en een blik te werpen op de blauwe
of sterren- of wolkenlucht
en de kust
K.Michel
Mooi gedicht.
BeantwoordenVerwijderenheel poëtisch is het m.i. niet maar visie in ieder geval wel origineel.
BeantwoordenVerwijderenIk vind het juist als gedicht ook geslaagd: het begint als een zakelijk bericht en wordt gaandeweg steeds meer literair: de verwijzing naar dichters en de natuurlyriek aan het einde.
BeantwoordenVerwijderenJa dat is wel waar.
BeantwoordenVerwijderen