Wij hadden een grote tuin en Joris liep daar gewoon los. Tot zgn. groot ' verdriet' van mijn vader....daar ging zijn mooie bloementuin.
(Maar stiekem kon hij er echt wel om lachen).
Alle nieuwe bloembolletjes die het namelijk waagden om met de kop boven de grond te komen hadden geen schijn van kans...díe waren namelijk voor Joris.
Hij vond ze echt vurrukkulluk...een delicatesse op het konijnenmenu
Alleen als Joris zich een gang graafde en dan bij 'Opa Oudenaller' de buurman, weer boven kwam dan was er 'paniek' want 'Opa Oudenaller' had een moestuin en had in zijn werkbare leven op het abattoir gewerkt !!
En oh wee als Joris zijn sla, boontjes, kool ed. op het menu van de dag zou zetten... 'Opa Oundenaller' zou dan 'not amused' zijn geweest!
Ik 'verdenk' hem er niet van dat hij het beestje wat aan zou hebben gedaan omdat het bij mij hoorde.
Maar hij zou wel degelijk gebromd hebben als zijn kropjes sla ineens 'koppie kleiner' waren geworden door de lekkere trek van Joris.
Dus om zowel de moestuin van 'Opa Oudenaller' als Joris het konijn te redden, moesten wij wel alert zijn en terstond in actie komen om met grote hulptroepen achter Joris aan te vangen.
En toen gingen we met vakantie: naar Loosdrecht!.....maar wat te doen met Joris?
Die heeft toen, voor een konijn althans, de reis van zijn leven gemaakt.
Mijn vader bedacht zich geen moment: hij reed motor, stopte Joris in zo'n rieten koffer (dus daar kwam lucht in) en dat ging achter op de motor (4 km, dus niet zo heel erg ver).
Eenmaal in Loosdrecht aangekomen moest Joris wel eerst nog in een grote BM (zeilboottype) om bij ons huisje te komen... als de boot schuin ging schoof Joris over de houten vlonders van de ene naar de andere kant ...maar we hielden hem natuurlijk wel heel goed in de gaten.
Eenmaal bij het huisje aangekomen, dat helemaal vrij op een eilandje stond, hebben we Joris natuurlijk losgelaten en...Joris heeft de tijd van zijn leven gehad!
We zagen hem alleen nog als hij eten kwam halen: in zijn oranje-rode stenen bakje met brood, beetje suiker en melk.
Ik weet niet of dit goed of gezond was voor een konijn, maar hij lustte er met recht wel pap van.
Hij smikkelde terwijl dat wiebelneusje maar bleef wiebelen en de melkdruppeltjes aan zijn snorharen hingen.
Ook kwam daar 2 keer per dag een witte eend,'Piet Eend', langs om eten te halen.
Op een dag stond Joris op de lage steiger verdwaasd in de ogen van Piet Eend te staren, terwijl je Piet Eend kon zien denken: ' Wat is dat voor een rare eend in de bijt'?
In ieder geval: wij kinderen genoten van onze vakantie in Loosdrecht, maar ik denk Joris nog het meest !!
hé wat een leuk verhaal - heb zelf 2 maal een moertje gehad - van de kookpot gered - deugnieten, schatjes, slim (verstaan Nederlands, hoor!), vernielers, lief, eigenwijs, jaloers, dikke vriendjes... ik denk nog steeds met weemoed aan Prinses en Hazelaar terug.
BeantwoordenVerwijderenLeuk verhaal. Ik heb ook een konijntje gehad. Als ik bij mijn moeder logeerde, nam ik hem mee (mijn vriend bracht ons met de auto). Zij had een vrij grote tuin met een muur eromheen waar hij gelukkig niet onderdoor ging. Mijn moeder vond het prima dat Fluweeltje haar tuin snoeide.
BeantwoordenVerwijderenDe vogeltjes bleven tijdens die vakanties weg uit haar tuin, omdat ze hem voor een poes aanzagen. Maar op een middag was er een duif die zich niet liet intimideren. Hij zat tegen mijn konijntje aan, dat roerloos bleef zitten. Ik liep ernaartoe, waarop de duif wegvloog. Gelukkig is die duif niet teruggekomen, zodat het konijntje weer ongestoord door de tuin kon rennen.
PLUK en de auto!
BeantwoordenVerwijderenWe hadden ook een hond thuis: PLUK.
Geen superras, maar wel een super bastaard. Een echte eigenheimer die het uiterlijk van een aaibare jonge beer had, maar die wel duidelijk zijn grenzen stelde....dat wel ten koste van sommige vingers ...maar ja, er zijn nu eenmaal altijd eigenwijze mensen, die niet luisteren willen :-) !
Pluk was wel STAPELGEK op autorijden.
Met Pluk in de auto stelden wijzelf verder niets voor, maar hij was duidelijk en op 'auto'ritaire wijze aanwezig.
Pluk ging namelijk niet met ons mee in de auto... nee WIJ gingen met HEM mee!...dat dát maar goed tot ons doordrong.
Zodra Pluk in de auto zat nam hij gewoon bezit van de ding op 4 wielen.
Hoe vaak hebben we hem niet uit andermans auto moeten 'sleuren' omdat iemand bijv. zijn auto stond te wassen, deuren open natuurlijk.... en zodra onze Pluk dat in de gaten kreeg dan was het een snelle sprint en 'hup' in de auto.
Zelfs hebben we een keer achter de bus van Utrecht aan moeten rennen omdat hij ons ontsnapte en in de stilstaande bus sprong die daar net gestopt was.
Ja, ja, van Pluk kan ik nog heel wat vertellen.