.
PLUK en de VLOERBEDEKKING !
Pluk kwam bij ons in huis toen hij 4 maanden oud was.
De eerste paar maanden van zijn leven woonde hij bij een gezin van 4, vader, moeder, dochter van 16 en zoon van 13. Een keueueurig modelgezin....zelfs hun neusharen waren bij wijze van spreken keurig gekapt en op zijn plaats. Hetzelfde gold voor de vloerbedekking...alle ' haren' van de vloerbedekking keurig schoon en 'gekapt'.
Maar Pluk moest daar weg!
Maar waarom?...nou, "omdat het hele gezin bang voor hem was"!
Dát begrepen wij niet...hoe kun je nu bang zijn voor een 4 maanden oude pup?...
Maar, nieuwsgierig geworden naar dat 'monster van 4 maanden' stapten wij in de auto en gingen op weg naar huize 'Pluk'.
Aangekomen deed 'moeders' open met op haar armen een 'mormel' van een pup. Haren wild alle kanten uit en die zo'n beetje alle kleuren van de regenboog hadden. Met zijn staart heftig zwaaiend van plezier gluurde hij ons door zijn haardos heen aan met enthousiaste pretoogjes, die getuigden van een enorme levenslust.
Hij keek ons verwachtingsvol aan want hij zag meteen al aan ons: 'met die jongelui kun je lol hebben'.
Terwijl wij eenmaal binnen keurig netjes op de bank zaten, vloog Pluk van pure lol en opwinding heen en weer door de kamer ...niet te stuiten.
Dát zat dus meteen al goed.
Het werd steeds beter... de kopjes vlogen bijna van tafel door de kamer ...en ja, wat wil je als kind van 13, 14 jaar nou nog meer !?
'Moeders' zat het allemaal kwasi-geamuseerd aan te kijken, maar het was duidelijk dat het haar te veel was... hoe eerder Pluk de deur uit was hoe liever het haar was.
Want ja, uiteindelijk bleek, dat de nieuwe WITTE vloerbedekking die voor huize 'Pluk' besteld was, toch prevaleerde boven het leven en plezier van een pup, die zich later tot een prachtige hond zou ontwikkelen. Wel een eigengereide hond met gebruiksaanwijzing...dat wel, maar daar konden wij goed mee om gaan (we moesten wel :-) )
Je hebt als hond uiteindelijk toch ook je trots !?....je houdt er toch minstens wel een trauma aan over als je als 4 maanden oude pup plaats moet maken voor witte vloerbedekking !...dat gaat je niet in je kouwe kleren zitten...daar móet je iets mee!
Dan word je vanzelf wel een eigenwijs mormel met gebruiksaanwijzing.
Maar wij, de kinderen en pa en ma, wij konden alles met Pluk, maar ja ...
WIJ HADDEN DAN OOK GEEN WITTE VLOERBEDEKKING!
Schattig verhaaltje.
BeantwoordenVerwijderenJe moet je woninginrichting aanpassen aan je dieren. Als je poezen hebt, kun je de muren beter (laten) schilderen dan behangen en kamerbreed tapijt kun je beter (laten) vastplakken. Over de banken moet je stevige grote doeken leggen, die je eventueel kunt vervangen (grands foulards). Als er een konijntje door je huis draaft, moet je elektrische snoeren hoog hangen en door gootjes laten lopen.
PLUK en GROTE VOETEN !
BeantwoordenVerwijderenWat gek was dat de 4 maanden oude Pluk weg moest bij het eerste gezin waar hij woonde 'omdat iedereen bang voor hem was'...zo werd ons gemeld. Terwijl we nu weten dat de werkelijke reden was: de aanschaf van een nieuwe witte vloerbedekking.
Wat nog gekker was dat alleen de baas des huizes wel groot gezag over hem had want 'daar króóp Pluk voor' !
Voor ons kinderen van 13,14 jaar toch wel een raar, vreemd en onbegrijpelijk verhaal.
Maar eenmaal bij ons in huis is één en ander wel duidelijk geworden.
Pluk werd doodnerveus als je een beetje met je voet(en) zat te zwaaien of wiebelen...dan ging zijn bovenlip een beetje omhoog, liet zijn tanden zien en dan begon hij zachtjes te grommen...
en als het voor hem écht te bedreigend werd dan 'vlóóg' hij erop af, greep je voet, maar béét niet!...
Als je maar gewoon rustig bleef zitten gebeurde er niets dramatisch...
het was effe wenne, maar het went.
Zelf gingen we ook onbewust op onze voeten letten :-)
Hij was wel hypernerveus daarna...heel zielig...als zoiets gebeurde kwam hij daarna met zijn staart naar beneden zwieberend een aai over zijn bol vrágen, alsof hij wilde zeggen: "Ik weet dat ik fout was, maar ik was zo bang dat ik niet anders kon'.
Wij hebben hem daar ook nooit voor gestraft...
ik denk dat straf niet helpt in zo'n geval.
Ik denk dat je met straffen bij zo'n dier alleen maar een groter trauma aankweekt.
En Martin Gaus bestond nog niet om ons de psyche van Pluk uit te kunnen leggen :-)...
maar Martin Gaus zou ons opvoedkundig talent wel volkomen hebben afgekeurd,
ben ik bang :-).
Wat wij al dachten bleek ook wel zo te zijn...Pluk was bang voor zijn eerste baas (grote man) omdat deze hem met zijn grote voeten bewerkt had...
en dáár nu had onze Pluk een echt
'voetentrauma' aan overgehouden.
Maar ja,...daar was ook nog Ome Dirk...een oud-oom van ons.
Een grote statige man van meer dan 1.90 m. lang én ...GROTE VOETEN !!
Het was te verwachten: Ome Dirk viel duidelijk niet bij Pluk in de smaak. Pluk begon al te brommen als die grote voeten van Ome Dirk om de hoek van de poort verschenen.
En soms was hij echt zo vervelend dat we hem (Pluk dus, niet Ome Dirk) met zijn riem aan de tafelpoot moesten vastbinden.
We moesten er toch altijd wel om lachen want het had ook wel iets komisch.
Maar het is wel héél triest dat zo'n grote man als zijn eerste baasje, een kleine puppie Pluk van 2 - 4 maanden oud, zo'n levenslang trauma kan bezorgen.
En dat alléén maar met GROTE VOETEN !