Respect voor dieren

dinsdag 13 oktober 2009

In de kantine

Ik observeer vaak een klein mannetje, die ik houd voor een van de saaiste van ons land. Type ambtenaar. Altijd colbertjasje aan, bril op. Strakke blik. Raar loopje, enigszins opgetrokken schouders. Altijd trap op met twee treden tegelijk.
Hij moet een vijftiger zijn.

Deze man zie ik tegenwoordig geregeld lunchen met een niet onaantrekkelijke, veel jongere dame. Mooi donker haar. Hun contact verloopt geanimeerd.

Onlangs zag ik hem uitsloverig koffie voor haar halen. Ik was benieuwd hoe hij de trap op zou gaan, met in iedere hand een beker koffie. Geen probleem: twee treden tegelijk. Zonder morsen; knap hoor.

Ik kijk er geboeid naar. Zou het iets worden? Niet goed voor te stellen. Ik zou willen weten waarvan zo’n man ’s nachts droomt. En zij: wat denkt en voelt zo'n vrouw?
-------------------------------------------------------------------------------
Vandaag zag ik ze weer, nu bij het verlaten van de kantine. Ze liepen de trap op, waarbij zij voorging; haar achterwerk kon niet over het hoofd gezien worden. Daarachter kwam mijn gebrilde vriend, met dat vreselijke colbertje. Ik geloof niet dat het erg opschiet.
--------------------------------------------------------------------------------
In diezelfde kantine zie ik geregeld een man die een theatertje beheert. Dat leek me een geschikte man om eens een praatje mee te beginnen. Tot ik in het personeelsblad een column van hem las waarin hij schreef dat hij een schutting om zijn tuin toch wel erg belangrijk vond. Voor z’n privacy.
Toen hoefde het voor mij niet meer.
---------------------------------------------------------------------------------
Bij de kassa zit tgw. ook vaak een Marokkaan. Hij werkt al heel lang in de kantine, is nooit ziek, doet altijd plichtsgetrouw zijn werk en is vrij ruim inzetbaar. Met hem maak ik wel eens een praatje over Marokko. Hij was er deze zomer nog. Ik kan goed begrijpen wat het voor mensen zoals hij betekent om hier te moeten wonen en werken. Ik vraag waarom hij niet teruggaat: hij heeft nu toch wel genoeg gespaard.

Antwoord: “MIJN VROUW WIL NIET.”

Ik vraag waarom niet.

“Ze heeft hier meer vrijheid.”

Geen opmerkingen:

Een reactie posten