De hond als erfgenaam

Anders dan in ons land is in de Duitse Grondwet sinds 2002 de bescherming van dieren opgenomen, als volgt:

„Der Staat schützt auch in Verantwortung für die künftigen Generationen die natürlichen Lebensgrundlagen und die Tiere im Rahmen der verfassungsmässigen Ordnung durch die Gesetzgebung und nach Massgabe von Gesetz und Recht durch die vollziehende Gewalt und die Rechtsprechung.“

Sindsdien worden daar dieren geregeld aangewezen als erfgenaam. Dat was ook dit jaar weer het geval. Een man uit Euskirchen (ca. 100 km van Maastricht) die zijn einde voelde naderen, maakte een testament waarin hij zijn hond Lucky aanwees als enig erfgenaam. Het gaat om een vrijstaand huis met grond. Zijn vriend Klaus droeg hij op dit dier tot zijn dood te verzorgen.

Na zijn dood, op 52-jarige leeftijd, maakte echter een halfbroer met wie de overledene allang geen contact meer had, aanspraak op de erfenis.
Daartegenover stelde de - armlastige - vriend dat hij voor Lucky de goederen zou beheren, teneinde de verzorging van de hond ook financieel mogelijk te maken.

De rechter wees de eis af, ook in hoger beroep: dieren zijn dingen en dingen kunnen niet erven.

Het testament is nietig, de broer wettig erfgenaam.
Art. 20A van de Grondwet verandert daar niets aan.

De rechter voegde eraan toe:

"Wirksam sei ein Testament zugunsten eines Tieres nur, wenn ein Mensch als Erbe eingesetzt sei, der dazu verpflichtet werde, das Vermögen zum Wohle des Tieres zu verwenden.

"Sollte Klaus F. die Entscheidung akzeptieren und dennoch für Lucky sorgen wollen, hat er nur noch die Möglichkeit, Hans B.' Bruder als gesetzlichen Erben für die Kosten der Hundeversorgung in Anspruch zu nehmen."

Op de broer kunnen de kosten van de verzorging van de hond - mogelijkerwijs - verhaald worden. In de praktijk komt daar natuurlijk niets van terecht.