“Ik ben een gewone dokter, geen Jomanda” luidt de kop van een artikel in NRC Handelsblad (2 jan.), over een orthopedisch chirurg van het Erasmus MC te Rotterdam. Deze kop zet de lezer net zo hard op het verkeerde been als de titel van het boek van de Jonathan Foer, Vlees eten.
Ik veronderstelde namelijk vooraf dat ook deze dokter wel weer zou afgeven op de alternatieve geneeskunde, wat een tweede natuur is van deze beroepsgroep en zelfs geleid heeft tot een actiegroepje dat zich noemt Vereniging tegen de Kwakzalverij . Het gaat bij deze mensen om de Ware Geneeskunde, en het bestrijden van ‘dwaalleren’. Zelf denk ik dan altijd: ‘Ga eens wat doen aan je Ware Geneeskunde, opdat je die pretentie waarmaakt.’
Nu gaat het krantenverhaal van vandaag over een chirurg, en dat is nu net de beroepsgroep die er medisch nog wel wat van bakt. Het aardige is dan ook dat deze man, dr. Rien Heijboer, niets ziet in het argument dat alternatieve therapieën wetenschappelijk onverantwoord zijn.
Hij zegt: “Iedere dokter doet wel eens dingen die niet wetenschappelijk onderbouwd zijn. Maar dat betekent niet dat ze geen effect hebben. Wat dacht u van placebo’s: die kunnen ook helpen tegen de pijn.”
Om het nog duidelijker te maken: hij krijgt een voetballer op zijn spreekuur die in Servië door dr. Mariana Kovacevic aan zijn enkelblessure is behandeld met placentavocht. Heijboer daarover: “Ik weet niet of haar behandeling werkt, dus waarom zou ik me kritisch opstellen?”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten