Het valt op dat de discussie over Stervenshulp veel meer reacties losmaakt dan die over Abortus.
Het eerste wordt kennelijk gezien als een urgenter probleem dan het laatste. Het zal wel samenhangen met de vergrijzing van de samenleving.
Er zijn twee aspecten aan het onderwerp: stervenshulp bij zieke en bij niet-zieke mensen.
De grote meerderheid lijkt in beide gevallen te kiezen voor de mogelijkheid van stervenshulp.
In haar stellige afwijzing staat Erica eigenlijk alleen; Cheetah twijfelt, en de rest is voor.
Ikzelf ben voor het recht op zelfbeschikking. De overheid dient dit op een verantwoorde manier mogelijk te maken.
De Partij voor de Dieren zal hiermee rekening moeten houden.
Indien Barends Wereld een enigszins betrouwbare indicatie vormt, zal Marianne Thieme, zodra het onderwerp in de Kamer aan de orde komt, niet de andere kant uit kunnen kijken of zelfs het voorstel bestrijden.
Indien zij zich werkelijk als vertegenwoordiger van de (meerderheid van) de leden van de Partij beschouwt, dient zij haar (christelijke) privémening opzij te zetten.
De vraag is echter of dit nog aan de orde komt voor de kamerverkiezingen van mei volgend jaar.
Het is logisch dat stervenshulp meer reacties losmaakt dan bij abortus.Stervenshulp gaat iedereen aan,abortus maar een gedeelte van de bevolking.En het zijn twee totaal verschillende zaken.
BeantwoordenVerwijderenDe paar mensen die hebben gereageerd op het blog van Barend zijn niet representatief voor de bevolking, zelfs niet voor de Partij voor de Dieren. Ten onrechte gaat Barend ervan uit dat alleen diepgelovigen tegen hulp bij zelfdoding zijn. In het stukje hierover dat ik op Barends verzoek had geschreven, heb ik aan het eind verwezen naar een anarchistische website. Anarchisten zijn eveneens tegen het doden van gehandicapten en van gezonde ouderen. Ook de SP heeft zich uitgesproken tegen euthanasie en hulp bij zelfdoding. Het is dus geen kwestie van gelovigen tegenover niet-gelovigen, maar van gelovigen en radicaal-links tegenover halfslachtige gelovigen, atheïsten, libertijnen en nazi's. De Partij voor de Dieren heeft al een groot deel van haar geloofwaardigheid verloren in de grazerskwestie. Als zij het laatste restje geloofwaardigheid wil behouden, doet zij er goed aan leden die tegen het doden van dieren zijn, maar voor het overbodig doden van mensen te royeren. De partij baseert zich immers niet alleen op de Verklaring van de Rechten van het Dier, maar ook op de Verklaring van de Rechten van de Mens. Eerbied voor het leven is niet hetzelfde als overdreven angst voor de dood.
BeantwoordenVerwijderen