Euthanasie: nee, tenzij…
Het leven is ons gegeven. Een geschenk geef je niet terug, tenzij je er een goede reden voor hebt.
In onze hedonistische tijd denken mensen dat het leven altijd maar leuk moet zijn: je moet interessant werk hebben, een ideale partner, gezonde kinderen, een mooi huis, modieuze kleren en genoeg geld om verre reizen te maken. En vooral moet je gezond zijn!
Dit alles is een droombeeld dat ons door glossy bladen wordt voorgespiegeld. In werkelijkheid moeten we het grootste deel van ons leven ons brood verdienen in het zweet onzes aanschijns, lopen liefdesrelaties stuk, kunnen we ongewild kinderloos zijn of lichamelijk of geestelijk zieke kinderen hebben en elke euro moeten omdraaien voordat we hem kunnen uitgeven. Zelf kunnen we een levensbedreigende ziekte krijgen, waarvoor je niet oud hoeft te zijn. En ik heb het nu nog niet eens over landen waar een dictatuur heerst of oorlog of hongersnood.
Sommige mensen tot wie het doordringt dat het leven niet zo maakbaar is als ze hadden gedacht, zijn van mening dat mensen met een terminale ziekte moeten worden gedood. Dat iemand langere tijd afhankelijk is van morfine of beademingsapparatuur vinden ze maar niks. Dat iemand in zo'n situatie nog kan genieten van mooie muziek en literatuur brengt hen niet op andere gedachten.
Het moge duidelijk zijn dat ik tegen euthanasie ben. Alleen als pijn- of benauwdheidsbestrijding niet afdoende is, moet de zieke de gelegenheid krijgen heen te gaan.
Wie in geestelijke nood verkeert, hoort psychologische hulp te krijgen. Het is des duivels om iemand aan te bieden hem naar de andere wereld te helpen.
Mensen mogen best cadeautjes teruggeven:ze hebben er immers niet om gevraagd.
BeantwoordenVerwijderenEn ik krijg niet de indruk dat je helemaal geen ervaring hebt met geesteszieke mensen.Dacht je nu echt dat psychologische hulp alles op kon lossen?
Drogeren ja,dat kunnen ze bij geesteszieken maar dan vegeteren ze alleen maar.
Ik heb het van nabij meegemaakt en kan zeerzeker begrip opbrengen voor een doodswens van iemand die geestesziek is,die uitbehandeld is.De dood word door sommigen omarmt en geeft ze de rust die ze in het echte leven onmogelijk kunnen krijgen: ondraaglijk lijden is dat kan ik je verzekeren.
Om zo'n iemand te helpem is niets duivels aan,aan de zijlijn toekijken,laten lijden en niets doen,dat is pas duivels.
Ik ben het helemaal met Stempelientje eens. Je maakt je er wel erg makkelijk van af Erica door te stellen dat sommige mensen vinden dat mensen met een terminale ziekte moeten worden gedood. Ik ken die mensen niet. Ik ken wel mensen die vinden dat ieder het recht heeft op zijn eigen leven en ook dus om er een eind aan te maken. Als een terminale patient niet langer wil moet je dat respecteren. En omgekeerd ook wanneer de patient tot door wil leven. Ik vind het arrogant van je hoe simpel je het maakt met je hedonistische tijd en dat alles maar leuk moet zijn, met glossybladen, ideale partner, kinderloosheid etc. Voor de mensen die niet meer willen leven is het leven een groot lijden, vaak vol met angst. Dat wens je niemand toe, geen mens en geen ander dier. Bij hen gaat het helemaal niet om dat het leven niet leuk zal zijn. Je begrijpt er nog altijd niets van. Waar haal jij hoe dan ook het recht vandaan om te beslissen over de keuzevrijheid van een ander?
BeantwoordenVerwijderenWaar halen mensen het recht vandaan van anderen te eisen dat zij hen helpen zichzelf te doden? Waar haalt de happy few van Nederland het recht vandaan mensen van zeventig in overweging te geven zelfmoord te plegen, alsof ze overbodig zijn? Waar halen mensen het recht vandaan voor God te spelen? Wat weten Stempelientje en Sandra af van mijn eigen leven met alle moeilijkheden die ik heb gehad en waarvan ik een deel in mijn andere reactie heb aangestipt? Wat weet Sandra af van de psychiatrische patiënten en zelfmoordenaars die ik om mij heen heb gehad? Over arrogantie gesproken...
BeantwoordenVerwijderenErica,ik weet genoeg af van zelfmoordenaars,ervaringsdeskundige om het zo maar te zeggen.Ik heb het niet over jouw leven,maar leven in het algemeen.Ik kijk verder dan mijn leven lang is.Jouw moeilikheden zijn jouw moeilijkheden en jouw eigen keuzes bepalen hoe je daar emee om wilt gaan.Datzelfde geldt voor andere mensen.Ik vind het te kolder voor woorden dat de regering het maar nodig vind en beslist dat iemand door moet blijven leven als die een serieuze doodswens hebben.Het lijkt wel of je bang bent voor de dood,terwijl dat net zo goed bij het leven hoord.Er word niet geeist dat er 'geholpen' word met zelfdoding,dat maak jij ervaan.Waar halen mensen het recht vandaan om God te spelen vraag jij? Nou,wake up,God bestaat niet.En je dioet of er alleen maar 'oude' mensen zijn die een mogelijke doodswens hebben,nou ga je maar eens verdiepen in de zelfmoordcijfers in Nederland en de leeftijden die daar bij horen.
BeantwoordenVerwijderenGa eens een gesprek aan met 1 van de vele treinmachinisten die iemand onder hun trein hebben gekregen omdat ze geen hulp konden krijgen bij hun doodswens.Soms is een leven voltooid met 50 jaar,het is niet aan anderen om te oordelen wanneer iemands leven is voltooid.Probeer het in een breder perspectief te zien en het niet direct op jezelf te betrekken.Een doodswens respecteren is ook respect voor het leven.
Eerst wordt mij verweten dat ik niet weet wat lijden is. Als ik dan aangeef dat ik lijden aan den lijve heb ondervonden, wordt mij verweten dat ik niet verder kijk dan mijn eigen leven lang is. Logisch redeneren is Sandra en Stempelientje vreemd. Volgens hun eigen ideologie zouden zij met hun intellectuele handicap in aanmerking komen voor "euthanasie".
BeantwoordenVerwijderen