De poedel Nancy

Het heeft een haar gescheeld of poedel Nancy had niet meer geleefd. Nu vechten twee bejaarde vrouwen om het beestje. Geen van beiden kan zonder Nancy. Het is aan de Bredase rechtbank om de hond aan één van hen toe te wijzen.
Mevrouw M. van Eekelen (72) uit Halsteren zat donderdag aan één tafel met mevrouw J. van Drenth (80) uit het Gelderse Dieren. Nancy verblijft momenteel bij de laatste, maar was tot april vorig de trouwe viervoeter van Van Eekelen. Door een beroerte belandde zij echter in een verpleeghuis en het leek er aanvankelijk op dat zij daar niet meer uit zou komen.

Haar zoon besloot zonder overleg de hond 'ter euthanasie' aan het asiel te overhandigen, omdat hij er geen zorg voor wilde dragen.

Dat vernam de heer J. van der Heide uit Dinteloord. "Over mijn lijk, dacht ik toen ik hoorde van de plannen. Ik heb de zoon van Van Eekelen benaderd en hem voorgesteld de hond over te nemen. Omdat ik al twee honden heb, vroeg ik mijn schoonmoeder, Van Drenth, of zij de hond wilde hebben", zei hij tegen de kort-gedingrechter. En zo geschiedde – nadat Van der Heide het dier had laten steriliseren.

Tot groot verdriet van mevrouw Van Eekelen, die inmiddels aardig is opgeknapt en hevig verlangt naar Nancy. Met haar zoon heeft zij naar eigen zeggen al heel lang geen contact meer. "Ik wil mijn hond terug. Mijn zoon had het recht niet om Nancy weg te geven. Ik wist nergens van", zei de vrouw in tranen.
Haar raadsman mr. E. Knoester eist nu dat de dwangsom, die eerder door de rechter is opgelegd, wordt verhoogd van 100 naar 500 euro voor elke dag dat verzuimd wordt Nancy aan Van Eekelen terug te geven. Maar daar wil mevrouw Van Drenth niets van weten. "Ik heb de hond al tien maanden en ben erg aan haar gehecht geraakt. We kunnen het prima met elkaar vinden. Als ik boodschappen ga doen, moet ik eigenlijk een oppas regelen. Anders raakt zij in paniek", zei de vrouw.

Van Eekelen reageerde verontwaardigd: "Ik heb Nancy drie jaar gehad. We waren onafscheidelijk. Als ik haar alleen liet, begon ze van ellende te plassen. Ik heb altijd goed voor haar gezorgd. Nooit heb ik haar weg willen doen. Nancy is mijn eigendom."

Raadsman Knoester eist dat de politie ingrijpt, mocht de teruggave van de hond uitblijven.
Voor zijn collega mr. T. Stein ligt de zaak heel anders. Hij eist opheffing van de dwangsom-maatregel. Mocht dat niet gebeuren, dan eist hij een schadevergoeding van 10 euro voor elke dag dat Nancy werd verzorgd door Van Drenth.

Uit het vonnis:
Tussen partijen heeft reeds een kort geding-procedure plaatsgevonden. Bij vonnis van 11 december 2009 van de rechtbank te Breda is Van Drenth veroordeeld om binnen 48 uur na betekening van het vonnis de hond Nancy af te geven, met bepaling dat Van Drenth voor iedere dag of gedeelte daarvan dat zij hiermee in strijd handelt een dwangsom verbeurt van € 100,-- per dag tot een maximum van € 1.000,--.
- Op 16 december 2009 is het vonnis betekend aan Van Drenth.
- Tot op heden verblijft de hond Nancy bij Van Drenth.

Vaststaat dat Van Drenth de hond in haar bezit heeft. Ter zitting heeft Van Drenth dit bevestigd.

Van der Heide heeft de hond in april 2009 ontvangen van de dierenarts tegen vergoeding van de kosten voor de sterilisatie. Hij stelt dat hij de eigendom van de hond op 11 april 2009 ten titel van verkoop heeft overgedragen aan Van Drenth.

Ten aanzien van de beweerdelijke koop door Van Drenth is reeds in het vonnis van 11 december 2009 overwogen dat geen sprake is van koop door Van Drenth nu de vergoeding van de sterilisatiekosten niet als een ‘koopprijs’ wordt aangemerkt.
Dit oordeel neemt de voorzieningenrechter hier over.

Nu gesteld noch gebleken is dat Van Drenth – naast vergoeding van de sterilisatiekosten - voor de hond een bedrag aan koopprijs heeft betaald, komt haar geen recht op derdenbescherming toe. Daarbij maakt het geen verschil of Van Drenth de hond van de zoon van eiseres dan wel van Van der Heide geleverd heeft gekregen; immers in beide gevallen heeft een beschikkingsonbevoegde de hond geleverd om niet. Eiseres is derhalve nog steeds eigenaresse van de hond en eist de hond terecht op.

De vordering van Van Drenth tot betaling van een voorschot op het bedrag van de volgens haar te vergoeden schade, moet worden afgewezen.
Allereerst valt niet in te zien dat Van Drenth – behoudens het hierna vermelde bedrag aan kosten sterilisatie – schade heeft geleden als gevolg van de gebruikelijke verzorging van de hond.

De omstandigheid dat zij de hond wilde hebben, brengt immers mee dat zij de daarop vallende kosten van verzorging voor lief neemt en die kosten draagt. In dit verband heeft zij bij monde van haar advocaat zelf erop gewezen dat de kosten van verzorging voor een deel worden vergoed door de warmte en genegenheid die zij van de hond heeft ervaren.

Bovendien geldt dat, voor zover de betrokken kosten al als schade kunnen worden aangemerkt, niet duidelijk is op welke rechtsgrond eiseres, als eigenaar van de hond, gehouden is tot vergoeding daarvan.

De door Van Drenth aan Van der Heide terugbetaalde kosten van de sterilisatie van de hond, dienen door eiseres als eigenaar van de hond aan eerstgenoemde te worden vergoed.
De betrokken ingreep moet immers worden beschouwd als te zijn verricht in het belang van de hond en strekt aldus ten voordele van de eigenaar ervan. Deze heeft de kosten van die ingreep bespaard en is in zoverre verrijkt door de betaling daarvan. Nu partijen niet eenduidig en duidelijk zijn geweest ten aanzien van de kostprijs van de sterilisatie, stelt de voorzieningenrechter deze in redelijkheid op een bedrag van € 175,00.

De beslissing
De voorzieningenrechter
-beveelt Van Drenth binnen 72 uur na betekening van dit vonnis de hond Nancy af te geven aan eiseres,
-bepaalt dat Van Drenth voor iedere dag of gedeelte daarvan dat zij in strijd hiermee handelt, aan eiseres een dwangsom verbeurt van EUR 100,00 per dag, tot een maximum van EUR 5.000,00,
-veroordeelt Van Drenth in de proceskosten,
-verklaart dit vonnis in conventie tot zover uitvoerbaar bij voorraad,
-wijst het meer of anders gevorderde af.