In Utrecht, Faculteit Diergeneeskunde, betrekken ze jaarlijks een paar honderd honden, en vooral katten, van een fokker om ze vervolgens te doden.
Kan het cynischer?De dieren zijn nodig voor snijpractica voor studenten.
In het interview met de verantwoordelijke voor deze proefdieren, Claudia Wolschrijn, zei deze dat men wel geprobeerd heeft op een andere manier aan dode dieren te komen, maar dat dergelijke eigen initiatieven te weinig constant waren. Als je een fokker ervoor betaalt, dan kun je er tenminste op rekenen. (En natuurlijk deed ze nog gauw even een beroep op 'de wet', voor wat het waard is.)
Liever lui dan moe.
De reporter, Mirjam de Winter, bracht ook nog de mogelijkheid van (niet-plaatsbare) dieren uit een asiel ter sprake. Wolschrijn keurde dit idee af, omdat het de asielen ‘een slechte naam’ zou bezorgen…
Proefdiervrij schijnt nu met het idee van een 'huisdiercodicil' gekomen te zijn. Verzorgers kunnen hun overleden dieren nu afstaan voor de wetenschap. Wolschrijn zag daar wel heil in.
Het is toch niet te geloven dat deze praktijk tientallen jaren ongestoord heeft kunnen bestaan. Onder de ogen van mensen die dierenarts zijn, of dat willen worden...
Als je het live interview wilt beluisteren, klik hier (laatste deel)
Inmiddels is het idee van het huisdierdonorcodicil gerealiseerd. Proefdiervrij is begonnen in Utrecht om overleden dieren te laten afstaan voor onderwijsdoelen. Als het goed loopt, gaan we het uitbreiden naar andere universiteiten.
BeantwoordenVerwijderenEen vriend van mij die in Utrecht woonde, had zijn overleden poes al langer dan vijf jaar geleden afgestaan aan de Diergeneeskundige Faculteit. Het is onbegrijpelijk dat er dieren zijn gedood voor snijpractica. Iedereen die in Utrecht of omgeving woont en een huisdier heeft, hoort mijns inziens deel te nemen aan de nieuwe regeling. Je moet het dode dier wel zelf brengen, wat voor mensen die ver van Utrecht wonen en geen auto hebben bezwaarlijk kan zijn.
BeantwoordenVerwijderenHet initiatief van de organisatie Proefdiervrij valt te prijzen. Maar net zoals niet iedereen het prettig vindt dat moeder of vader zijn of haar 'lichaam ter beschikking stelt aan de wetenschap', zo zullen honden/katteneigenaren als 'nabestaanden' niet zo gemakkelijk afstand doen van hun geliefde (dode) huisdier. Een afscheidsritueel in de vorm van een crematie of of het overleden dier naar een dierenbegraafplaats brengen, zullen vele baasjes nodig hebben voor de rouwverwerking. Rationeel is het 'huisdiercodicil'een goed idee, maar emotioneel is dat niet zo gemakkelijk. Ik kan mij in elk geval moeilijk voorstellen dat ik mijn (hond) Sem naar Utrecht zal brengen voor 'de wetenschap'. Dat gààt gewoon niet. Onze huisdieren zijn gezinsleden geworden. Een alternatief idee is, dat al die dieren die nu naar de destructie gaan, in Utrecht worden afgeleverd. Daar moet toch een mooi contract mee te sluiten zijn? Nu worden alle dode dieren (aangereden of geëuthaniseerd) bij dierenartsen of liggend in de vriezer bij de Dierenambulance, opgehaald door een destructiebedrijf. Waarom kunnen deze - niet gewenste - dode dieren niet naar de Diergeneeskundige Faculteit voor een snijpractica. Het is erg schokkend dat gezonde, levende dieren worden ingekocht om dood gemaakt te worden, om vervolgens dierenartsen te helpen op te leiden. Je zou er krankzinning van worden.
BeantwoordenVerwijderenIk ben het eens met je bezwaar tegen het afstaan van het eigen huisdier.
BeantwoordenVerwijderenHet probleem is tweeledig. 1) De faculteit wil verzekerd zijn van de aanvoer van dode dieren.
Men moet daar practica kunnen plannen.
2) Asiels leveren niet aan dierproeflaboratoria, dus ook niet aan de faculteit diergeneeskunde. Dat zou denk ik grote woede opwekken bij veel mensen en de asiels in een kwaad daglicht zetten.
De oplossing is misschien de omweg via het destructiebedrijf, dus dat dat levert aan de faculteit in plaats van de dieren te verbranden.
Er moet hoe dan ook een eind komen aan de huidige smerige praktijk van de faculteit.
Constante aanvoer van dode dieren moet geen probleem zijn. Als je als dierenartsassistente of vrijwilliger bij de Dierenambulance hebt gewerkt, dan weet je dat er genoeg dode honden en katten (en andere dieren) in de vriezer liggen. Dagelijkse aanvoer is verzekerd. Al die dieren worden wekelijks opgehaald door destructiebedrijven. Netjes diepgevroren of gekoeld en individueel verpakken behoort ook tot de mogelijkheden. Ik begrijp de praktijk dan ook niet goed. Er valt dus zelfs geld mee te verdienen door de destructiebedrijven die contracten hebben met dierenartspraktijken en dierenambulances. Ik neem aan dat dode dieren brengen naar de Faculteit Diergeneeskunde Utrecht meer geld op kan leveren dan het leveren aan de 'lijmindustrie' of het verbranden van de kadavers.
BeantwoordenVerwijderenSnijpractica zijn nodig. Zonder gedegen anatomische kennis, kan je geen (dieren)arts worden. Maar het lijkt mij beslist onnodig en onethisch om gezonde dieren te fokken om ze vervolgens te doden voor het opleiden van dierenartsen. Ik snap het niet. Het zou eigenlijk uitgezocht moeten worden waarom destructiebedrijven niet rechtstreeks leveren aan Utrecht.
Emotioneel zou ik er geen moeite mee hebben een overleden huisdier ter beschikking te stellen aan de medische wetenschap. Je kunt je eigen lichaam toch ook ter beschikking stellen? Ik ben er voorstandster van dat er waardig wordt omgegaan met stoffelijke overschotten, maar we moeten wel beseffen dat het inderdaad stoffelijke overschotten zijn en niet de dieren of mensen die wij hebben gekend.
BeantwoordenVerwijderenIk baal er een beetje van dat dierenartsen, en onze opleiding, zo vaak worden afgeschilderd als een stelletje dierenbeulen.
BeantwoordenVerwijderenIk zit in het zesde jaar van de opleiding. Ik heb mijn oude baan, als gied vedienende grafisch vormgever, opgezegd en mijn huis verkocht om voor dierenarts te kunnengaan studeren. En dat doe je allang niet meer voor Het Grote Geld, dan moet je tandarts worden.
Ik heb in mijn opleiding één keer een proef op een levend dier gedaan: daarbij hebben we een kip in een verwarmd kastje gestopt en zijn hartslag, asemhaling en dergelijke te meten bij hogere omgevingstemperaturen. Het diertje kwam er na een half uurtje gewoon weer uit en werd teruggezet in z'n hok. Het stelde werkelijk niets voor. Verder heb ik lichamelijk onderzoek geleerd op honden, katten, paarden en "boerderijdieren" die opde faculteit wonen en prima verzorgd worden.
De snijzaalpractica zijn niet leuk, maar noodzakelijk. Inderdaad, ik heb ook een geeuthanaseerde kat ontleed. En ik heb daar veel, heel veel van geleerd. Je kan geen anatomie leren als je nooit The Real Thing hebt gezien. Er wordt met heel veel respect omgesprongen met deze kadavertjes en ze worden te op de laatste vezel uitgebreid bestudeerd. Ik ben zelf een enorme kattenliefhebber (wie geen taart lust, moet geen bakker worden) en ik kan zonder enige wroeging voor de integriteit en het nut van dit practicum instaan.
Verder heb ik veel gesneden in de dode patiënten die er bij ons aangeboden worden voor post mortem onderzoek. Als je eenmaal hebt gezien hoe een gezonde niet of long eruitziet (met dank aan de katjes), is het reuze interessant om een dier te zien dat stierf aan een longontsteking.
Ik vind het best jammer dat er, voor mijn studie, twee katten, één zestiende paard, één achtste rat en een halve hond moesten worden geëuthanaseerd. Ik ben wel blij dat dat is gebeurd, want van alleen plaatjes leer je niet hie een knie er vanbinnen uitziet, hoe een zieke darm aanvoelt en hoe je hechtingen moet zetten. En als één van jullie later bij mij op de praktijk komt met een patiënt, kan ik helpen. Dankzij deze dieren.
Mijn zesde jaar is net begonnen. Vanaf nu raak ik zieke, levende dieren aan, met nog maar één enkel doel: ze beter te maken. Daar wil ik mijn brood mee verdienen. En straks, over een jaar, kan ik met trots zeggen dat ik aan de UU heb gestudeerd. Met dank aan de docenten én aan de levende, dode, zieke en gezonde dieren die mij bij de studie hebben geholpen.
Waar de indianenverhalen over martelende dierproeven vandaan komen? Ik snap het niet, ik zou het niet weten en ik spreek het met al m'n adem tegen.
@Anoniem: Je hebt het verkeerde vak gekozen.
BeantwoordenVerwijderenJe had huisarts moeten worden. Dan had je in levende mensen kunnen snijden, als proefpersonen.
Wat bedoel je met die reactie?
BeantwoordenVerwijderenCitaat Anoniem:
BeantwoordenVerwijderen"Ik vind het best jammer dat er, voor mijn studie, twee katten, één zestiende paard, één achtste rat en een halve hond moesten worden geëuthanaseerd."
Is 'jammer' niet wat zwakjes uitgedrukt?!
Vinden dergelijke praktijken ook plaats in de opleiding tot huisarts bijv.? Worden er ter instructie menselijke proefpersonen geëuthanaseerd?
Zo niet, durf jij dan nog wel naar een huisarts, of chirurg?
Wat is het verschil tussen een huisarts en een dierenarts, d.w.z. tussen behandeling van een dierlijke en een menselijke patiënt?
Nee, er worden geen mensen meer geëuthanaseerd voor onderwijs bij geneeskunde. Mensen stellen zichzelf ter beschikking door middel van een donorcodicil. En die doen dat vanuit een levensprincipe, dat ze na hun dood hun lichaam, een aards restant, een nut willen geven: het opleiden van artsen en vergroten van de medische kennis.
BeantwoordenVerwijderenEr is ook een overeenkomst: humane artsen krijgen in hun opleiding ook dieren om anatomie op te oefenen. Want er IS inderdaad geen verschil tussen een mens of een dier, althans, niet in de fysiologische principes. De behandeling is hetzelfde, de medicijnen zijn hetzelfde en de operaties zijn ook precies hetzelfde - alleen kleiner. Of groter, ligt eraan van welke kant je kijkt.
De humane geneeskunde heeft een duister verleden. Veel van de anatomische en fysiologische kennis is opgedaan in vervlogen tijden, gelukkig eeuwen geleden. Oorlogsslachtoffers, krijgsgevangenen, slaven, ter dood veroordeelden. Een verschrikkelijk, afschuwelijk gegeven. Gelukkig wordt tegenwoordig deze kennis gebruikt om goede dingen mee te doen. Schrale troost, maar toch. En een eeuw geleden bestond de diergeneeskunde nog niet eens. Een zieke kat werd verzopen, een ziek paard moest werken tot het uitgeput dood neerviel. Goddank zijn we verstandiger geworden.
Ik ga in mijn werkzame leven gemiddeld tien dieren per dag behandelen met de kennis die ik heb opgedaan tijdens mijn opleiding. Meer dan tweeduizend per jaar, totaal honderdduizend tot aan m'n pensioen. Daar ben ik trots op. En als mijn katten doodgaan, schenk ik ze ook aan de faculteit. Net als mijn lichaam naar de wetenschap gaat.
Je draait eromheen.
BeantwoordenVerwijderenEr worden dieren geëuthanaseerd, voor onderwijsdoeleinden.
Maar er worden geen mensen geëuthanaseerd, voor diezelfde doeleinden.
Deze discriminatie kun je niet uitleggen /
motiveren.
Ik heb nog een verrassing voor je. Intomart ondervroeg 976 mensen naar hun mening over dierproeven. De acceptatie is het laagst voor het gebruik van proefdieren ten behoeve van onderwijs (18%).
Ik heb m'n mening gegeven. Doe ermee wat je wil, ik ben hier klaar mee. Ik dacht dat dit een plek was om van gedachten te wisselen, om intelligent te discussiëren. Maar nee hoor, het draait gewoon uit op een wedstrijdje "heiliger dan jij".
BeantwoordenVerwijderenLekker roepen dat je vegetariër bent, maar wel een leren riem dragen. Shampoo gebruiken. Medicijnen. Melk drinken. Ik heb nieuws voor je: er wordt één kalf per melkkoe per jaar geslacht. Vegetarische kaas? Laat me niet lachen.
Weer je wat jij moet doen? In een hutje op de hei gaan wonen. Geen stroom gebruiken, geen leren schoenen dragen en gewoon lekker met de neus omhoog na de eerste infectie. Geen medicijnen, want die zitten in capsules van gelatine. En intussen lekker kankeren op de andere mensen, want hoe goed ze het ook bedoelen: er is niemand zo lekker eco als jij.
Ik ga maar weer eens terug naar m'n studie. Ik moet deze week nog veertig kittens wurgen, dus ik kan beter m'n blote handen vast in de kopspijkertjes dopen. Ik ben namelijk in- en in slecht.
Het gaat er alleen maar om dat niemand mag worden gedood teneinde als proefmateriaal te dienen. Als iemand toch al dood is (of het nu een mens of een dier is), wordt het een andere kwestie. Aan een mens hoort natuurlijk om toestemming te worden gevraagd, bij een dier kan dit niet (hoogstens bij de verzorger ervan).
BeantwoordenVerwijderenEens zal de misdaad op dieren begaan berecht worden L. da Vinci !!!
BeantwoordenVerwijderenVegetarische kaas, niet gestremd met de lepmaag van een kalf, bestaat. Informeer jezelf goed voordat je iets schrijft. Leef bewust!
Reni
En.... je mag ALTIJD weigeren om niet mee te doen aan proefdierwreedheden :-)..Kijk maar na in de wet. Weiger dus allemaal studenten!! Hebben we dit probleem ook opgelost.
BeantwoordenVerwijderenReni