Frans Vera over Oostvaardersplassen (door Cheetah)

Op 7 september j.l. hebben vertegenwoordigers van de stichting Welzijn Grote Grazers de tweede H.J. Schoo-lezing bijgewoond in het debatcentrum 'de Rode Hoed' in Amsterdam. Hoofdgast was de heer Frans Vera, ons allen bekend als de grote 'schepper' van het zgn. toekomstig oernatuurgebied Oostvaardersplassen. Ik doe hier verslag van deze drukbezochte avond en de inhoud van de lezing.... een klein beetje doorspekt met ook mijn eigen mening over deze avond.

Organisator van deze avond was het weekblad Elsevier en was een eerbetoon aan de in 2007 overleden heer H.J. Schoo, adjunct-hoofdredacteur en hoofdredacteur van dit weekblad. Na een kleine intro van de heer Simon Rozendaal, eveneens van het blad Elsevier, heeft Vera de gehele verdere lezing het woord gehad en heeft met getoonde beelden zijn verhaal gedaan.
Daarna bleef er weinig tijd over voor 'vraag en antwoord' (volgens informatie van derden een niet ongebruikelijke 'strategie'). Ruimte voor debat voor criticasten was dus ook hier niet ...hen werd op subtiele wijze de mond gesnoerd door de microfoon gewoon voor de spreker weg te halen.

Vera weet veel, is geen dom mens, maar beschikt (naar mijn idee althans) over een behoorlijke portie 'ego'. Als een soort 'godheid' wikt en beschikt hij over leven en dood. Vooral ook omdat hij er heilig van overtuigd is dat zijn visie op (oer)natuur de enige echte en ware 'religie' is.
Hij weet op overtuigende wijze een 'goed gesmeerd' verhaal te houden en wel op zo'n manier dat mensen ook echt onder de indruk raken van zijn 'gelijk', van zijn verhaal en van zijn ideaal.
Dit was te lezen uit het grote applaus dat hij kreeg van het aanwezige publiek.

De lezing startte met de vraag op het grote diascherm: " Is de natuur een constructie"?
"JA" concludeert Vera ..."omdat we geen ijkpunt meer hebben".
Vera: "Sinds het uitsterven van het oerrund rond 1560 en later het wilde paard (tarpan) in de 19e eeuw is de mens zijn' touch' met de oernatuur verloren.

Volgens Vera lijdt de mensheid sinds het uitsterven van de oerdieren aan ' Het syndroom van Verschuivende IJkpunten". Dat betekent het volgende: ...De opvatting over natuur verandert van generatie op generatie , aangezien de oernatuur uit ons collectieve geheugen is verdwenen. We kennen de oernatuur niet meer. We hebben er alleen theorieën over. De moderne mens heeft alle natuur in cultuur gebracht. Als we dan nog wat kieviten zien, noemen we dat natuur. En dat willen we dan ‘behouden’.
De mens denkt: "Geen menselijk beheer, dan ook geen natuur.” !!
Iedere nieuwe generatie mensen start dus met zijn eigen-tijdse idee over en van de natuur. Door ingrijpen van de mens zoals landbouw, veeteelt, leefruimte ed. is er steeds minder ruimte voor natuur en is de oernatuur in de afgelopen eeuwen verworden tot een cultuur'natuur'' .
Een gebied waarin de mens van deze tijd zich alleen nog gedomesticeerd vee en huisdieren en vogels kan voorstellen, waar volgens Vera ook nog alle dier-ziektes van afkomstig zijn (misschien correct!?).
Maar van de oerdieren zijn wij totaal vervreemd ...en zo verschuift zich dit natuurbeeld telkens weer met iedere volgende generatie.

De mens loopt met zijn ingrijpen, de dieren en de natuur in de weg.
Dieren en natuur verdwijnen uit onze omgeving en dat nu wil Vera voorkomen. Hij wil weer terug naar de oernatuur....het liefst voor 20% van onze oppervlakte...en met wolven!....Maar ja, wij mensen zijn nog altijd bang van het sprookje van 'Roodkapje en de boze wolf ' (aldus spreekt Vera over zijn medesoortgenoten).
De mens van deze tijd kan de oergedachte niet meer bevatten en verwerken...het woord ' wolven' alleen al roept schrikbeelden op bij de mens van deze tijd.

Hetzelfde geldt ook voor het experiment in de OVP....wij kunnen dit niet meer aan omdat wij de oernatuur ontgroeid zijn.
Met het uitzetten van de dieren in de OVP zal echter volgens de heer Vera weer een natuurgebied ontstaan zoals 'het vroeger was' . Daarom is ingrijpen door de mens uit den boze en beheer is overbodig en niet volgens de natuur.
Uitgemergelde en vermagerde dieren moeten wij gewoon gaan vinden, want dat is heel normaal en volgens de wetten van de natuur!
Derhalve hoeven wij ons over uitgemergelde, hongerlijdende dieren geen zorgen te maken....de honger doet ze langzamerhand in een soort 'comateuze' toestand geraken en de dieren hebben dus nergens meer erg in, nergens meer last van en voelen geen honger of pijn meer". ... schijnt ook voor mensen zo te werken, dus waar maken we ons nu eigenlijk druk over?.

Hierbij zou ik voor mijzelf de volgende vraag willen stellen: Hoe voelen de dieren (en mensen) zich vóór het moment dat ze door hongerlijden in een dergelijke comateuze toestand geraken?

Wij zijn, met het verdwijnen van ons ijkpunt, niet meer in staat om de natuur te respecteren zoals die was in de oertijd. Wij moeten weer leren met de gedachte te leven dat de natuur nu eenmaal keihard is en dat we dat moeten respecteren ipv. in te grijpen.

Vera is er heilig van overtuigd dat indien dit experiment in de OVP door zal gaan, hij zijn doel zal kunnen bereiken, namelijk: de oernatuur terug in Europa.
Hij is van mening dat de wereld/Europa daar met smart op zit te wachten en dat zijn experiment in geheel Europa navolging zal krijgen.

Over mensen die naar welzijn voor dieren streven, spreekt hij alsof het eigenlijk 'emotioneel en van de natuur verdwaalde stakkers' zijn, die het totaal niet begrijpen....en die je ook niet te serieus moet nemen.

De zorgen van deze mensen spelen de jagers en beheerders in de kaart.

Dat er in de OVP 28% van de dieren sterven (of eigenlijk 40 á 50 % met de herziene telling van juli 2010), is niets opzienbarends.
In de Serengeti (daar heb je hem weer!) sterven procentsgewijs veel en veel meer dieren....heel gewoon dus.
Op de Veluwe zou 60% van de dieren worden afgeschoten, dus waar maken wij ons nu eigenlijk druk over in die OVP?

Dat onze stiching heeft aangetoond dat de telling van de runderen niet klopt, werd badinerend afgedaan als: " Ja, we hebben de telling nu bij moeten stellen, maar dat is verder gewoon te verwaarlozen'.
Dat SBB daarmee toch een flater heeft geslagen werd met een 'machtig gebaar van de grote ziener' van tafel geveegd als zijnde: onbelangrijk en niet de moeite waard om enige aandacht aan te schenken.

Ik vond het goed om hem te zien en te horen....het was hoe dan ook leerzaam om een ander geluid te horen, alhoewel zijn 'muziek' mij te mooi in de oren klonk.
Wij zijn nu eenmaal ook onderdeel van deze natuur en leven samen met de planten en de dieren op deze aarde en ondergaan daarmee ook allemaal de ontwikkeling van de aarde, net als alles wat daar op leeft.
Je kunt je inderdaad afvragen of wij als mens nou zo 'aardevriendelijk' met onze eigen leefomgeving omgaan...of misschien onze eigen leefomgeving op de lange duur zelfs wel te gronde richten.
Ikzelf denk altijd : "Als er echt 'een einde van de wereld is' , dan hebben wij mensen het zelf gedaan"......
Maar....of we terug moeten naar 'heilige' oertijden door dieren te laten lijden, is zeer discutabel.

Niet alles wat Vera zegt is onwaar, maar ik vraag me af of een volgende 'ontmoeting' voor mij zinvol zal zijn omdat zijn ideaal toch zijn 'blinde vlek' zal blijven. Ik krijg namelijk niet het idee dat hij zijn visie over de OVP ooit zal bijstellen....
Hij weet wat hij wil....hij zal daar, ondanks zware tegenargumenten, nooit van afwijken en daarom heeft verdere discussie met hem weinig zin..... (is althans mijn mening).

Alleen ingrijpen vanuit de samenleving/politiek moet verandering teweeg kunnen brengen.

Wie weet eindigt de wereld ooit eens ....maar wie weet begint-ie gewoon weer opnieuw! ...
Maar of we dat moeten laten afhangen van 'het ingrijpen' van Vera en geloofsgenoten is voor mij DE grote vraag.