Malariabestrijding (II): Fred Soper



Fred Soper

Knols' idool is Fred Soper, een Amerikaan die grote verdiensten heeft op het gebied van de uitroeiing van de malariamug in het noordoosten van Brazilië, in 1939. Hij gebruikte daarvoor het giftige ‘Parijs’ groen’, een arsenicumpreparaat. De 4.000 leden van het korps, ingezet met dit bestrijdingsmiddel, werden ‘blue warriors’ genoemd, naar hun blauwe overalls.
Even later, tijdens de Tweede wereldoorlog, herhaalde hij deze actie in Egypte, nu gebruikmakend van DDT.
Zijn grootste verdienste was echter de systematische manier waarop hij met zijn mensen te werk ging.

Knols gaat nog even door met vergelijken. Nu gaat het over deze tijd en het huidige arsenaal aan hulpmiddelen. Anders dan in de tijd van Soper:

• hebben we nu de beschikking over terreinwagens;
• zijn er nu computers, GPs-navigatiesystemen op zakformaat en mobiele communicatie;
• leveren satellieten data waarmee weersvoorspellingen mogelijk zijn, en er zijn inmiddels modellen ontwikkeld om malaria-epidemieën te voorspellen;
• verkennen we onbekend gebied met Google Earth;
• is de kennis over de biologie en de ecologie van Afrikaanse malariamuggen toegenomen;
• beschikken we over efficiënte en milieuvriendelijke alternatieven voor Parijs’ groen en DDT, nl. pyrethroïden.

Met andere woorden: het is in deze tijd veel gemakkelijker om de malariamug te bestrijden.

Knols concludeert:

De tientallen miljoenen dollars die sinds de jaren zestig van de vorige eeuw zijn gepompt in het ontwikkelen van een malariavaccin zou Fred Soper hebben ingezet in bestrijdingscampagnes in Afrika.
Soper zou aan de slag gaan en het vergaren van additionele kennis beperken tot slechts datgene wat nodig zou zijn om de muggenbestrijding te optimaliseren.

Grote vraag: waarom gebeurt dit dan niet?!

(slot volgt)

Lit.: Bart Knols, Mug. De fascinerende wereld van volksvijand nummer 1 (Nieuw Amsterdam Uitgevers)