Vereeniging voor Wettelijke Dierenbescherming

P.M.C. Toepoel (1881-1960) doorliep de H.B.S. en de Handelsschool en vond een positie in het Bankwezen. Op een groot Amsterdams Effectenkantoor werd hij procuratiehouder en aanstaand deelgenoot.

Hij bokste bij Placké. Trainde voor en na kantoortijd en werd in 1902 kampioen van Nederland in het lichtmidden gewicht en in 1903 in het middengewicht.
Toepoel is leraar geworden aan de Academie voor Lichamelijke Opvoeding te Amsterdam voor opleiding tot leraar M.O. Lichaamsoefeningen.

Een bekende sportjournalist uit zijn dagen schreef het volgende over hem:

Toepoel met zijn warm, menschlievend hart heeft een nog veel gevoeliger hart voor dieren.
Het leed aan een dier veroorzaakt, voelt hij nog heviger dan dat het hem zelf ware toegebracht.
En daar, ja, op het gebied der dierenbescherming, daar ligt toch wel het eigenlijke levenswerk van Toepoel. Wat heeft hij er voor gestreden, voor opgeofferd.

Tal van bladen hebben zijn strijdartikelen ter bescherming van het dier opgenomen, doch het zijn vooral zijn artikelen in Het Vaderland (Haags Dagblad; BW) geweest, welke den stoot hebben gegeven tot de totstandkoming (in 1927) van de Vereeniging voor Wettelijke Dierenbescherming.

Zonder onderscheid van politieke kleur maakt deze Vereeniging bij verkiezingen voor Tweede Kamer en Gemeenteraad propaganda voor candidaten, die zich als dierenvrienden hebben doen kennen.

In de verkiezingen van 1929 kwamen 30 (dertig) van de “Wettelijke” in de Tweede Kamer.

En nu hoopt men binnenkort een dierenbeschermende Kamerfractie te vormen, zoowel in de Eerste als in de Tweede Kamer, over alle politieke geschillen heen. Want, zegt Toepoel, het beschermen der dieren toch is een werk van ethiek en beschaving, dat buiten alle partijverschil kan blijven.

En als dat nu bereikt wordt, dat er zulk een fractie komt, die heilzaam werkt, waardoor dus het dier veel leed bespaard wordt’, dan kan Toepoel aan het eind zijner strijdvolle dagen gekomen, zijn hoofd rustig neerleggen en zeggen: “Goddank! ik heb toch niet voor niets geleefd!”

***

Commentaar:
De genoemde Vereeniging voor Wettelijke Dierenbescherming (VWD) moet niet worden verward met de Nederlandse Vereniging tot Bescherming van Dieren, die al in 1864 was opgericht.

Uit bovenstaand artikel begrijp ik dat VWD propaganda maakte voor kandidaatkamerleden bij de verkiezingen van 1929, en dat 30 leden van deze vereniging, maar van verschillende partijen, ook in de Tweede Kamer gekozen werden.

Tot een Partij voor de Dieren is het toen dus niet gekomen.