Bij voorstellingen van cabaretière Katinka Polderman stond op het toneel o.a. een gitaarkoffer met daarin een hond.
Dit was Busje, overleden op 3 maart 2010.
In de Volkskrant van vandaag antwoordt ze op de vraag of er een nieuw Busje komt, het volgende:
‘Ik denk het niet. Dit was echt iets tussen mij en Busje. Busje was zo’n makkelijke hond, hij kon overal mee naartoe. Hij snapte dat elke avond in het theater min of meer hetzelfde is. Hij snapte wanneer hij uit de gitaarkoffer moest opstaan. In de toegift van het eerste programma zat een moment waarop ik tegen de zaal zei: “Goed, nu zijn we toe aan de toegift, en in het draaiboek staat dat ik zeg dat we nu bij de toegift komen en dat in het eerste couplet de hond opstaat en wegloopt.”
Dus dan sloeg ik mijn eerste akkoord aan - het was een A-akkoord - en dan rekte Busje zich uit, hij stapte uit de koffer en liep weg.
Met een hond moet je mazzel hebben.
Ik mis niet een hond.
Ik mis Busje.
Ik droom nog veel over Busje. Vorige week droomde ik eindelijk een keer dat hij ziek was. Eindelijk liet ik toe dat het wel eens slecht kon aflopen met Busje. Eén keer is hij dood geweest in mijn dromen, maar toen kwam hij na tien minuten weer aanlopen.
Tijdens zijn leven ben ik drie, vier maanden bezig geweest met mantelzorg. Zes keer per week stond ik met hem onder de douche om zijn huid te behandelen met stinkend spul, drie keer per week gingen we naar de dierenarts. Ik dacht dat het goed zou komen. Ik droom altijd dat het goed komt. Dat komt omdat ik uiteindelijk altijd hoop heb. Altijd heb ik hoop. In alles.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten