Madeleine van Toorenburg

In de reeks portretten van Kamerleden heden de focus op Madeleine van Toorenburg (CDA).

Eerst even over haar levensbeschouwing:

“Het geloof is voor mij van belang. Ik ben door mijn ouders dan wel niet direct in een religie opgevoed, zij hadden daar minder goede ervaringen mee, maar zelf heb ik de katholieke draad in mijn familie weer opgepakt. Met name mijn oma, die mij bijzonder dierbaar was, was zeer overtuigd en betrokken katholiek. Het geloof stelt belangrijke vragen centraal: ‘Hoe zorg je voor elkaar?’, ‘Hoe ga je met elkaar om?’. Het is voor mij een wezenlijke inspiratiebron.

Zo ging mijn afstudeerscriptie bijvoorbeeld over de al dan niet verplichte hulpverlening aan mensen in acute doodsnood (afgeleid van de ‘barmhartige Samaritaan’). Daar wordt heel verschillend over gedacht. “

Inderdaad is dit laatste Madeleine ten voeten uit. Ziet zij iemand in doodsnood, dan zal zij zich afvragen wat zij moet doen en waarschijnlijk spontaan haar mobieltje pakken om erover te twitteren.

Dezelfde houding spreekt namelijk uit haar kameroptreden bij de behandeling van het voorstel tot het aanscherpen van straffen voor dierenmishandeling op 4 februari jl. Marianne Thieme vroeg haar toen of zij het onverdoofd castreren van honden en katten als dierenmishandeling zou aanmerken.  

Het antwoord kwam erop neer dat zij de vraag ontweek door zich te verschuilen achter wazige opmerkingen als

‘dat het maar net was hoe je naar dierenmishandeling kijkt’ en ‘er kan ook anders naar gekeken worden’ dan wel ‘het zijn uw woorden’ en meer van dat soort warrigheden.

Het Friese Schrijverscollectief heeft haar erop aangesproken. 

Ik heb er ook maar een mailtje achteraan gestuurd: m.vtoorenburg@tweedekamer.nl