Toen ik 's avonds thuiskwam zat er een kokmeeuw op de stoep die niet wegvloog toen ik hem naderde. Ik concludeerde dat hij niet goed was, en haalde een vangnet van thuis dat ik over hem heenwierp om hem te kunnen oppakken en mee naar huis nemen.
De volgende dag ging ik 's morgens vis voor hem halen dat hij echter niet wilde eten. Daarna heb ik de meeuw in een kattenmand gedaan en naar de dierenarts gebracht om hem te laten nakijken. De dierenarts concludeerde dat er niets gebroken was. Omdat de meeuw duidelijk niet gelukkig bij mij was in een opvangkooi in de keuken, ging ik met hem in de kattenmand met de trein naar vogelopvang De Strandloper.
Lucia, de beheerster van de Strandloper keek de vleugels van de meeuw na en constateerde een gebroken vleugel. Omdat hij niet fel pikte en reageerde dacht ze dat hij wellicht blind was. De visjes die hij in zijn keel gestopt kreeg gooide hij er meteen weer uit. Hij werd in een hokje gestopt met een bakje visjes.
Vanmiddag belde ik naar de Strandloper en hoorde dat hij in het hokje niet gegeten had, maar zodra hij die ochtend in de buitenvolière was gezet, gelijk was gaan rondscharrelen en eten en dus gelukkig niet blind was.
Dus er gloort hoop... al is hij nog wel in een soort shock zo rustig als ie is.
Comité Dierennoodhulp
Wat raar dsat een dierenarts een gebroken vleugel niet gezien heeft.....
BeantwoordenVerwijderenMisschien tijd om een andere dierenarts te zoeken?
Hoe gaat hget inmiddels met de kokmeeuw?
BeantwoordenVerwijderen