Met Dales (DB) in de dalles

1. Op 1-10-2004 neemt directeur Wijnand van de Giessen ontslag als directeur van de Dierenbescherming. Hij kan zich niet langer vinden in het beleid van zijn organisatie. Dat heeft een woordvoerder donderdag laten weten. Volgens voorzitter Ruud Buddenberg gaat de Dierenbescherming in de toekomst daadkrachtiger optreden. 'We moeten hard tegen dit kabinet ingaan. Van de Giessen heeft aangegeven dat hij dat zichzelf niet ziet doen.' In een verklaring spreekt de Dierenbescherming van een 'fundamenteel onoverbrugbaar verschil van inzicht' tussen Van de Giessen en het bestuur.

2. Per 7 maart 2005 heeft de Dierenbescherming een nieuwe algemeen directeur aangesteld: Thomas Posthumus Meyjes. Onder zijn leiding procedeert de Dierenbescherming tegen de Staat en Staatsbosbeheer:
[...] De Dierenbescherming vordert ... de Staat en Staatsbosbeheer ... op straffe van een dwangsom, te gebieden de vereiste maatregelen te treffen om de dieren die zich bevinden in het natuurgebied Oostvaardersplassen middels het uitwerpen van voldoende hooi laten bijvoeren binnen 24 uur wanneer ... wordt voldaan aan bepaalde omstandigheden [...]

Op 7 april 2006 stelt Posthumus Meyes hoger beroep in van het vonnis van 13 maart 2006.

Meyes zegt de club gedag op 1-11-2006.

3. Per 1-6-2007 wordt Frank Dales algemeen directeur. Van hem - een gewezen dorpsburgemeester - hebben de dieren niets te verwachten. Met Dales zijn we terug bij het beleid van Wijnand van der Giessen (2001-2004): pappen en nathouden. Met Dales in de dalles.
Dit wordt duidelijk uit de opstelling ten aanzien van de Oostvaardersplassen, waarbij de Dierenbescherming heerlijk aanschurkt tegen Staatsbosbeheer:

De Tweede Kamer nam gisteren de motie aan waarin minister Verburg van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit wordt opgeroepen om de grote grazers in de Oostvaardersplassen alsnog bij te voeren. De Dierenbescherming is verbaasd over dit besluit, omdat volgens hen de natuurlijke gang van zaken in het natuurgebied onnodig dreigt te worden verstoord.

***

De grootste verdienste van de Dierenbescherming is denk ik wel, dat ze nog niet failliet gegaan is. Als vereniging bestaat ze bij de gratie van de contributies en nalatenschappen van leden (en beleggingsresultaten).
Er werken tientallen mensen.

De vereniging lijkt beter voor zijn mensen te zorgen dan voor zijn doelgoep: de dieren.